De erkenning die we direct na Korea niet kregen, komt nu alsnog. En dat doet me goed.

Theo Haver is 92 jaar oud en spreekt meer dan zeventig later, alsof het vorige maand was, over zijn uitzending naar Korea in 1953. Ook al is het bijna een mensenleven geleden, de herinneringen zijn nog heel dichtbij en levend. Niet omdat de herinneringen Theo nog dagelijks pijn doen, maar omdat ze zijn leven mede hebben gevormd: "Toen ik daar aankwam, wist ik nauwelijks wat me te wachten stond. Maar ik wilde iets meemaken. Niet per se oorlog, maar avontuur." Theo woont inmiddels in het ...