Frans Urban, Bedrijfarts en voormalig Manager UMC en Voorzitter van de Molen van Sloten.
Show notes
“Je bent niet groter dan een ander, maar ook niet kleiner.”
Deze aflevering wordt mogelijk gemaakt door dakzaken
Frans Urban werd geboren in Leiden, als zoon van een hardwerkend banketbakker gezin waarin zelfstandigheid vanzelfsprekend was. Zijn ouders waren bijna altijd aan het werk en dus leerden de kinderen al vroeg zelf hun weg te vinden: boodschappen doen, meehelpen in de winkel, verantwoordelijkheid nemen. Orde, respect en doen wat nodig is – dat kreeg hij letterlijk met de paplepel mee. Het maakte hem tot iemand die kan organiseren, sturen, plannen en tegelijk oog houdt voor de mensen om hem heen.
Zijn jeugd bracht hem van Leiden naar Noordwijk en later naar Den Haag. Telkens opnieuw moest hij zijn plek vinden in nieuwe sociale omgevingen. Het werd een periode waarin hij leerde observeren, reflecteren, afstand nemen wanneer nodig, en inschatten wat de dynamiek van een groep vraagt. Dat vermogen – sympathiek, scherp en sociaal tegelijk – zou hem zijn hele leven blijven helpen.
Na de middelbare school koos Frans voor geneeskunde aan de UvA. Maar na drie jaar, kwam er een verrassende wending: hij belandde in de klassieke balletopleiding bij Lucia Marthas. Vier jaar lang stond hij in de studio’s, leerde hij technieken, ontwikkelde muzikaliteit en lichaamsbeheersing. Hij gaf les in jazzballet en aerobics. Toch keerde hij uiteindelijk terug naar zijn studie geneeskunde en maakte deze af.
Frans koos daarna bewust voor de bedrijfsgezondheidszorg, eerst bij de Arbo Unie en later bij het UMC Utrecht, waar hij manager werd van de Arbo- en Milieudienst en onderdeel van het managementteam van P&O. Daar werd hij een warm pleitbezorger voor, wat later bekend werd als, positieve gezondheid. Niet alleen het lichaam, maar ook gedrag, zingeving, balans en veerkracht maken iemand gezond – een visie die Frans al lang intuïtief had.
Wat hem kenmerkt is zijn vermogen om te verbinden, zijn besef dat je nooit groter bent dan een ander maar ook nooit kleiner, en zijn gevoel voor timing: weten wanneer je moet stoppen, ruimte laten voor opvolgers, en jezelf beschermen voordat je opbrandt.
Na zijn pensioen nam hij twee jaar bewust afstand, maar toen de Molen van Sloten hem vroeg om te helpen, stapte hij erin. Uiteindelijk was hij zes jaar lang voorzitter. Met tachtig vrijwilligers loodste hij de molen door corona, financiële uitdagingen, een nieuwe inrichting en het veiligstellen van een structurele subsidie. Het was opnieuw verantwoordelijkheid nemen, maar altijd met het gevoel: dit moeten we met elkaar doen.
Tien kernachtige, heldere en typerende uitspraken van Frans:
1. “Weerstanden zijn er om overwonnen te worden.”
2. “Ik ben een optimist; ik zie het glas altijd halfvol.”
3. “Zelfstandigheid kreeg ik met de paplepel ingegoten.”
4. “Ik heb geleerd dat je niet groter bent dan een ander, maar ook niet kleiner.”
5. “Als iets niet goed voelt, trek ik me terug voordat het mij kost.”
6. “Je moet niet in hokjes denken; je moet verbinden en achter de dingen kijken.”
7. “Dit is wat ik eigenlijk altijd al deed: de mens zien als geheel.”
8. “Mijn leven is een aaneenschakeling van toevalligheden – maar misschien is dat toch iets hogers.”
9. “Ik kan heel vrolijk zijn, maar ik kan er ook boven hangen en analyseren wat er gebeurt.”.
10. “Als je verantwoordelijkheid neemt, moet je het ook samen oplossen.”
Maak kennis met Frans Urban: een regelaar, een verbinder, een waarnemer, iemand die verantwoordelijkheid neemt en tegelijk trouw blijft aan zichzelf.
Fijn dat je luistert naar Pensionado.
Email: patrickoudijk@me.com
