Steven Spreekt

Het noodweer dat Spanje treft, heeft geleid tot apocalyptische taferelen en onnoemelijk veel menselijk leed. Het dodental staat inmiddels op 63, waaronder vier kinderen, en met meerdere mensen nog vermist, dreigt dit verder op te lopen. Dit is een tragedie en mijn gedachten gaan uit naar de slachtoffers en hun families. Hopelijk komt de situatie snel onder controle. Ik schrijf deze tekst omdat ik me erger aan de politieke recuperatie van klimaatactivisten die deze tragedie opnieuw aangrijpen om ons te overtuigen dat de CO2-uitstoot de oorzaak is. De komende dagen zullen journalisten en klimaatwappies ongetwijfeld weer benadrukken dat het noodweer te wijten is aan klimaatverandering, alsof wij de schuldigen zijn van dit natuurgeweld.

De afgelopen jaren heeft Duitsland, ooit de economische motor van Europa, te lijden gehad onder een reeks van politieke beslissingen die hun industrie op de rand van de afgrond hebben gebracht. Dit is het resultaat van een energiebeleid dat niet realistisch is en de basis vormt van een bredere crisis die zich door heel Europa verspreidt. De recente beslissing van Volkswagen om enkele fabrieken te sluiten en duizenden banen te schrappen is een illustratie van de verwoestende gevolgen van deze beleidskeuzes. Wanneer politici verkeerde beslissingen nemen, zijn het de gewone mensen die de prijs betalen. En dit is daar een duidelijk voorbeeld van.

In een wereld waar we volgens mij te vaak worden overspoeld met slecht nieuws, wil ik vandaag juist een positieve noot brengen. Afgelopen weekend werd ik best vrolijk van wat ik in de Verenigde Staten zie gebeuren. Al een goede week lang probeert de mainstream media, of beter gezegd de legacy media, het beeld te schetsen dat Trump een nieuwe Hitler is en een fascist. Onze Europese media nemen dit zonder aarzelen over, en voorlopig lijkt dat hier nog wel aan te slaan. Vraag je willekeurig iemand op straat naar Trump, dan krijg je al snel een kleurrijk verhaal over hoe gevaarlijk en gestoord hij wel niet is. Gisteren las ik de reacties op een artikel van De Standaard op Facebook over Trump. Het meest eensgezinde publiek dat ik ooit heb gezien. Dit zijn de mensen die ervan overtuigd zijn dat alle Russen, Chinezen, en Republikeinen gehersenspoeld zijn, zonder te beseffen dat ze zelf in hetzelfde schuitje zitten. Dit is precies wat WOKE in een notendop is: selectieve verontwaardiging en eenzijdige blindheid, waarbij maar één kant van het verhaal wordt gezien. Een intellectueel verarmd proces dat de andere kant wegwuift en in diskrediet brengt. Weinig ruimte voor nuance, maar wel doordrenkt met vooringenomen arrogantie. Gelukkig werkt dit in de Verenigde Staten niet meer, en kunnen we nu echt zeggen dat de macht van de mainstream media daar definitief gebroken is.

Vooruit-voorzitter Conner Rousseau heeft formateur Bart De Wever (N-VA) extra werk bezorgd. Dat is toch wat we gisteren lazen in de gesubsidieerde media. Donderdagavond stuurde Vooruit De Wevers onderhandelingsnota terug, omdat de aangebrachte wijzigingen volgens de socialisten onvoldoende waren. De oefening moet volgens hen opnieuw gedaan worden. Hoewel journalisten en aanhangers van zowel Conner als Bart oprecht geloven dat de socialisten inhoudelijk niet akkoord zijn, zie ik het anders. Ik ben ervan overtuigd dat Bart en Conner al zo’n anderhalf jaar nauwe bondgenoten zijn en een afspraak hebben gemaakt. Een akkoord dat ons, als burgers, duur zal komen te staan, zowel op het vlak van vrijheden als financieel. In dit artikel zal ik proberen uit te leggen waarom.

Wat lezen we vandaag in de krant? De kosten voor het energie-eiland in de Noordzee dreigen op te lopen tot 7 miljard euro—een veelvoud van de oorspronkelijke schatting van 2,2 miljard euro door minister van Energie, Tinne Van der Straeten. Jarenlang werd zij door de pers geprezen als een briljante minister, maar het lijkt eenvoudig om dat imago hoog te houden wanneer je met miljarden kunt schuiven alsof het kleingeld is. Wanneer zal er eindelijk een journalist opstaan om te belichten hoe schadelijk haar beleid werkelijk is geweest voor ons land?"Het energie-eiland wordt een knooppunt van windenergie op zee om groene, goedkope energie te voorzien voor onze gezinnen en bedrijven", vertelde minister van Energie Tinne Van der Straeten op 3 oktober 2023. Dat is dus maar net iets meer dan een jaar geleden. Het is overigens niet alleen de verantwoordelijkheid van ons Tinne. De milieuvergunning voor het project werd verleend door de toenmalige Minister van de Noordzee, Vincent Van Quickenborne (Open VLD). U weet wel, nog zo’n briljant figuur. Soms vraag je je af of er misschien iets achter de schermen (of eerder onder tafel) speelt. Maar dat zou in ons land natuurlijk nooit gebeuren… of toch? Oordeel vooral zelf.

Ik kon het niet laten om een korte tekst te schrijven over wat we de laatste dagen in de media hebben gezien, nadat Open Vld, Vooruit en N-VA besloten om in Gent een meerderheid te vormen. Groen zat daar al 12 jaar in de coalitie, en eerlijk gezegd is het goed dat ze nu aan de kant worden geschoven. Dat is democratie in actie. Er moet een meerderheid zijn, en de andere partijen zijn de groene aanpak en houding zat. Logisch, toch?Normale partijen zijn teleurgesteld als ze niet meer mogen regeren, maar herpakken zich en gaan vol goede moed verder in de oppositie, met het oog op de volgende verkiezingen. Bij Groen lijkt dat anders te liggen. Maandagavond, toen het nieuws bekend werd, hielden ze een stille wake aan het stadhuis tijdens de gemeenteraad, met zo'n 250 deelnemers. Verbazingwekkend dat Groen überhaupt nog aanhangers heeft. Sommige mensen worden er blijkbaar echt niet slimmer op. Die stille wake doet me trouwens denken aan een kind dat in de supermarkt op de grond gaat liggen en met de benen trapt omdat het zijn zin niet krijgt. Toch vond de media het de moeite waard, en de slechte verliezers van Groen kregen de afgelopen drie dagen enorm veel aandacht.

Het is gebeurd. De verkiezingen zijn nog maar een week geleden en ondertussen heeft het Vlaams Belang al een plaats verworven in het bestuur van twee gemeenten. Zelf stem ik niet voor Vlaams Belang, maar ik zie het als een positief signaal. Het is een duidelijke boodschap aan de nationale partijen, die de afgelopen jaren vaak een discutabel beleid hebben gevoerd en iedereen bekritiseren die niet het politiek correcte narratief volgt. Dit is een goede ontwikkeling. Voer je goed, eerlijk en transparant beleid, dan heb je geen cordon nodig. Tijdens de pandemie zagen we overigens dat er zonder cordon ook sprake kon zijn van extreem beleid, met het opschorten van grondrechten en het uitsluiten van niet-gevaccineerden. Jarenlang werd het Vlaams Blok, en later het Vlaams Belang, tegengewerkt, bekritiseerd en bespot. Ondertussen werden de echte problemen door de traditionele partijen genegeerd. Maar meningen kun je niet verbieden, net zomin als de stem van de kiezer.

De bijna zekerheid dat Donald Trump opnieuw president van de Verenigde Staten wordt, werpt volgens mij een nieuw licht op het conflict tussen Rusland en Oekraïne. Hoewel ik zeker geen fan ben van de Russische president Poetin—ik ben blij dat ik niet in zijn land woon en zie hem als een dictator—vind ik het belangrijk om nuance aan te brengen in de manier waarop we deze oorlog bespreken. Zoals met elk conflict is het van cruciaal belang om te erkennen dat een einde aan de vijandelijkheden uiteindelijk aan de onderhandelingstafel wordt bereikt. Achteraf gezien hadden de onderhandelingen al bijna duizend dagen geleden moeten beginnen, wat talloze levens had kunnen sparen. De mensen die dit hier al jaren ter sprake brengen, worden echter voortdurend weggezet als Poetin-sympathisanten.