Show notes
In deze allereerste aflevering ga ik in gesprek met Saskia, van het Team Toeleiding en Bemoeizorg, en met Kirsten, een van haar voormalige cliënten, die destijds dakloos was en bekend stond als een zogenaamde zorgmijder. Kirsten wou niks, zo ging het verhaal. Maar, daar nam Saskia geen genoegen mee, en volgens Kirsten klopte het ook niet, of in ieder geval niet helemaal.
Achter dat label ‘zorgmijder’, en dat zinnetje ‘ze wil niks’, gaat een hele wereld schuil, van structureel achtergestelde burgers, die de grip op hun leven kwijt keer op keer kwijtraken, en voor wie hulp keer op keer niet alleen een oplossing, maar ook een probleem blijkt te zijn; van hulpverleners die willen doen wat nodig is, maar zich in een aanbodgestuurd zorglandschap beperkt voelen, en bovendien maar heel beperkt het gevoel hebben dat zij invloed kunnen uitoefenen op nationaal of zelfs maar lokaal beleid; en van lokale en nationale beleidsmakers die het mis zien gaan, maar zich net zo goed beperkt voelen door eerder gemaakte keuzes, en structurele onderfinanciering.
In ONBEGREPEN duik ik in die wereld. Ik begin deze serie met Kirsten, omdat mensen zoals zij zo zelden hun verhaal kunnen doen, terwijl hun verhaal zo’n belangrijk is, juist als je wil begrijpen waarom mensen zorg zouden mijden, en juist als je je wil inzetten voor een meer zorgzame, en rechtvaardige wereld
