Show notes
Stilte
Een wit kleed bedekt de wereld
Zelfs de nacht lijkt opgelicht
Vage lichtreflecties van een straatlantaarn
Bereiken mijn ogen achter het raam
Traag verlegd zich mijn blik naar de straat
Een auto rijdt langzaam voorbij
Een vage afdruk van sporen zichtbaar
Met de vlokken daalt de stilte neer
Hoe kan God die stilte in mijn hart doen dalen
Waar zijn voetstappen zichtbaar zullen zijn
Langzaam bedekt door stille sneeuw
Verlangen van een nieuwe eeuw
Vanuit de warmte is de sneeuw fascinerend
Kniehoog ploeterend gaat een man vooruit
Het zicht niet meer dan knipperende ogen
De kou tot op het bot trosterend
Zijn sporen worden snel gewist
Een klop op een houten deur
Die knarsend opengaat
Het houtvuur verspreidt een eiken geur
Hij is warmer dan het warmste vuur
Hij verlicht de donkerste nacht
Zelfs de zon verbleekt en trekt zich terug
De stilte valt als een adem neer
Gedachten spoeden rond mijn hoofd
Zwevend door een rumoerig vacuüm
Af en toe een anker uitwerpend
Van alle logica beroofd
Een beeld verschijnt in al die flarden
Verstrooid vanuit een diffuus licht
Een prisma van onvermoede kleuren
Een regenboog verschijnt
Wezens op mensen gelijkend
Treden los door kleuren heen
Ogen naar binnen gericht
Zien een eeuwigheid verschijnen
Buiten valt de sneeuw geduldig neer
Opgevangen in eeuwige handen
Daal ik af in mijn stilte
Opgevangen door zijn eeuwig hart
@2004-02-27 joop van der elst
