Podric logo
Podcast aflevering

Wandelend aan het strand

mystiek 6 sep. '24
00:00
02:34

Show notes

Wandelend aan het strand

De zee met haar eeuwig komen
Het strand volkomen kalm en wijds
Voeten bewegen zich door het natte zand
Afdrukken worden zichtbaar

Ogen luisteren naar de branding
Zichtbaar verstild trekt het water zich terug
Geraas van de schelpen waaruit het leven is ontvloden
De golven proberen het keer op keer

Het licht van de zon reflecteert in oprijzende golven
De wind mengt zich even in het spel
Een wolk bedekt de zon
Een zilveren lijn wordt zichtbaar

Voetstappen langs de waterlijn
Vertrappen de lege omhulsels
Een schelpenpad wordt zichtbaar
Jezus komt langzaam maar zeker aangelopen

Het strand is leeg en lijkt verlaten
Geluiden komen op mij af gesneld
Zijn aanwezigheid vult de ruimte
Door hem alleen word ik gekoesterd

De zon de wind en de zee
Het water de schelpen
Het geluid en het licht
Vermengen zich

Om mij heen aanwezigheid
Gedachten en dromen
Verstomd is de herrie
De stilte heerst

Een melodie komt dichterbij
Ontastbaar ongrijpbaar
Niet te horen of te zien
Ik ken die melodie

Ogen betraand kijk ik in het rond
Zwevende bollen vol inhoud
Geven hun betekenis door
Stilte wordt zichtbaar

Een ritme klopt aan
Een hand beweegt langs de snaren
Parallelle klanken omgeven mij
Onmogelijk bijeen te vergaren

Langzaam vlieden mijn gedachten heen
Omgeven door een uitnodigend licht
Ben ik voor mijn Heer gezwicht
Zijn gedachten ontmoeten mij van binnenuit

Vanuit mijn innerlijk overmeestert
Sta ik daar bij de scheiding van water en land
Een voetafdruk verdwijnt heel langzaam
In het opgedroogde zand

Schelpen meegevoerd door het eindeloze water
Meeuwen zweven bewegingloos boven de vloedlijn
Een gasnevel breidt zich uit in het heelal
En Jezus kijkt me aan

In zijn ogen het schijnsel van sterren en planeten
In zijn ogen een oneindige liefdevol weten
Het lijden van elk mens lijkt in Hem uitgegoten
Wijd uitgestrekt houdt hij zijn armen

In mijn hart een brandend verlangen
De wind speelt met mijn haren
Ik strek me naar hem uit
In het vuur lijkt een roos krachten te vergaren

De stilte wordt dieper en dieper
De golven verstillen
De wind noemt toe
Zijn stem lijkt me de hemel in te tillen

Gevoed met brood en wijn
Levend in twee werelden
Het vuur verteert mijn dromen
Zo ben ik thuis gekomen

@2004-02-27 Joop vd Elst

Lees meer
v. 2025.02.01