00:00
00:36
Show notes
de winter houdt de belofte aan zichzelf
van nieuw leven gekoesterd ongezien
tot het barre minimum teruggebracht
ongezien zit daar haar kracht
de wind heeft vrij spel
de zon weet nauwelijks te verwarmen
de regen geselt slechts
roerloos staat de eik te wachten
bladeren zijn reeds lang verdwenen
kort de dagen; lang de donkere nachten
tussen de takken van de bomen
heeft de winterkou een onderkomen
sterren helder in de koude nacht
binnen de warmte die op me wacht
bij het vuur ontkiemen mijn gedachten
dwars doorheen mijn koude klachten
@2004-02-27 joop van der elst
Lees meer
