Elsa Hauser vertelt over haar wijk "Krispijn is en blijft mijn thuis"
Show notes
Wat maakt een wijk tot een thuis? Voor Elsa Hauser is dat geen moeilijke vraag. Al 25 jaar woont ze in de wijk Krispijn, en ondanks verhuizingen binnen en buiten de buurt, keerde ze altijd weer terug. “Sinds ik in Dordrecht woon, heb ik die brugdroom niet meer,” zegt ze, doelend op haar vroegere verlangen om Zwijndrecht te verlaten.
Als jonge moeder kwam Elsa in Krispijn wonen, op het Johannes Bosboomplein. Inmiddels woont ze er met haar dochter, nadat haar zoon het huis uit is. “Mijn dochter is 16 en doet het hartstikke goed op school. Daar ben ik trots op.” Elsa combineert drie banen, is betrokken bij de wijkraad en was jarenlang werkzaam bij de Buitenwacht. “Bij de Buitenwacht trof het mij dat ik daar mens onder de mensen was.”
Door de jaren heen maakte Elsa ook de veranderingen in de wijk mee. Ze vertelt over de sloop van haar eerste woning: “Alles wat hier aan sociale verbanden woonde, is eigenlijk uit elkaar gerukt.” Dat was het moment waarop ze zich aansloot bij de OKBZ: “Ze moeten niet alleen maar stenen bouwen. Een wijk herinrichten is ook sociale structuur bewaren.”
Toch spreekt ze met liefde over de wijk. “Crispijn wonen is nooit saai. Als je een beetje openstaat voor een gesprek, dan kan je al een halve dag onderweg zijn om een boodschapje te doen.” Maar ze benoemt ook de schaduwzijden, zoals straatraces op de Willemarstraat: “Zeker in een kinderrijke buurt hoor je dat niet te zien.”
Creativiteit speelt ook een rol in haar leven. Tijdens een alternatieve vakantie begon ze met knopen, wat uitgroeide tot een passie. “Het was als een virus. En anderen vonden het ook leuk.” Op de creamarkt op 5 juli op het Mauveplein verkoopt ze haar werk: “Misschien hang ik ook wat kettinkjes op, want bij Pandora krijg ik sieraden die ik mag verwerken of verkopen.”
Wat Elsa misschien wel het meest typeert is haar veerkracht en inzet voor de wijk. “Ik probeer rond te komen met drie banen en ben erg op de buurt betrokken.” Haar oproep voor een jongerenwijkraad in Krispijn sluit daar naadloos op aan: “Jongeren moeten kunnen vertellen wat ze nodig hebben. En samen kunnen we dat bereiken.”
