#303 Een portret van Udo Jansen over eenzaamheid en veerkracht - “Het heeft me opgevreten”
Show notes
De herfstzon valt gefilterd door de ramen van het Brugwachtershuisje aan de Draaibrug in Dordrecht. Buiten stroomt het water gestaag, binnen klinkt de stem van Udo Jansen. In gesprek met Davíd Ariza Lora (Via Cultura) vertelt hij, ingetogen maar krachtig, en rauw, tastbaar en eerlijk over eenzaamheid.“Ik ben zestig,” zegt Udo. “En ik woon nu bijna dertig jaar in Nederland.” Oorspronkelijk uit Duitsland verhuisde hij samen met zijn vrouw naar een nieuw leven in een ander land. Maar dat nieuwe begin viel samen met een tragedie: zijn vrouw werd ernstig ziek. “Ze kreeg multiple sclerose. Ze kon op het laatst helemaal niks meer.” Wat volgt is een leven dat zich terugtrekt. Nieuwe buren, maar geen netwerk. Alleen en die allesoverheersende rol van zijn werk en mantelzorg. “Ik had geen vrienden, geen contact. Geen nauw contact met buren. Het werd alleen maar erger. Het heeft me opgevreten.” Met indrukwekkende kwetsbaarheid vertelt Udo hoe hij in een diep gat viel. Hij had alles altijd zelf gedaan. Koken, zorgen, werken. Om dan op een dag hulp te moeten vragen …. “Ik weet nog hoe moeilijk het was om ergens te bellen: Mag ik hulp?”Maar ook in dit verhaal, dat zwaar begint, ontvouwt zich langzaam een ander pad. Hoop sluipt naar binnen via kleine ingangen. Een luisterend oor. Iemand die tijd voor hem nam. Een kennismaking met een maatschappelijke organisatie. En uiteindelijk, een betekenisvolle rol als ervaringsdeskundige op het gebied van eenzaamheid.Begin 2025 volgde Udo ook de cursus Creatief Leven, georganiseerd door Petra Roelofs in wiens brugwachtershuisje dit interview plaatsvindt. Aanvankelijk had hij zijn twijfels. “Ik dacht: creatief, dat is toch voor kunstenaars?” Maar de cursus bleek precies te gaan over waar hij zelf middenin zat: opnieuw leren voelen wat je belangrijk vindt. “Creatief in de zin van: je hebt voorkeuren, je hebt een richting. Je gaat weer leven.”Udo’s verhaal is er één van verdriet, maar ook van moed. Van diepe eenzaamheid, maar uiteindelijk ook van verbinding – met anderen én met zichzelf. En dat maakt zijn boodschap juist in deze Week tegen Eenzaamheid zo betekenisvol.Dit portret is opgenomen in het Brugwachtershuisje Draaibrug in Dordrecht, in het kader van de Week tegen Eenzaamheid 2025. Een initiatief van Petra Roelofs, Ragna Bottse en gemeente Dordrecht. Een productie van Via Cultura.Wil je onze media volgen? Abonneer je (gratis) op ons kanaal! Facebook: https://www.facebook.com/viaculturaonline/Instagram: https://www.instagram.com/viacultura078/TIktok: https://www.tiktok.com/@via.culturaTip de redactie! Heb jij nieuws dat verteld moet worden? Kom in contact met ons.Stuur een e-mail naar: redactie@stichtingviacultura.nlStuur een WhatsApp naar onze redactietelefoon: 06 28 13 83 33Stuur ons een persoonlijk berichtje op onze sociale mediakanalen
