Disney Klassiekers, een podcast van Robin Broos

Laura Van Alphen is orthopedagoog, inclusiecoach en een Disney Klassiekers resident-in-wording. In de eerdere prinsessenaflevering (episode 133) vertelde ze over de favoriete prinses van haar dochtertje Juno: Assepoester. Intussen hebben we samen haar heldin ontmoet in Disneyland Paris, en hebben we de Mundo Pixar Experience in Brussel verkend. Voor deze aflevering leest Laura voor een film van een heel ander kaliber: ‘George of the Jungle’. Opnieuw een Disney die ik nooit eerder zag, maar waarvan ik vreemd genoeg wel de oorwurm van een titelsong kende. In een notendop: dit is parodie op Tarzan meets Crocodile Dundee, met humor te dom voor woorden. Zo dom, dat het net heel erg grappig wordt. We hebben het over de drie kathedralen in het lichaam van Brendan Fraser, over de mislukte romance met tegenspeelster Leslie Mann en de Disneycarrière van leeuw Joseph. Maar het ook over een bijna niet verschenen interview met antropologe Jane Goodall, de papa van Matthew Perry en hoe deze film in een kwaliteitskrant ooit in een adem werd genoemd met ‘Titanic’ en ‘Jurassic Park’. En we drinken intussen een ‘White Ape’. Die fictieve cocktail is een mopje in de film (“White ape? Sounds like a drink!”) die ik voor de gelegenheid zelf heb gecreëerd. Recept: 1oz Monkey 47 Gin, 2oz Malibu, 2oz Alpro soja bananenmelk, shaken met ijs in cocktailshaker.Don’t worry. Nobody dies in this episode. They just get really big boo-boos.

Tibo Meeus is cosplayer en kostuumontwerper, bekend onder de naam Froyo. Wie zijn Insta-profiel bekijkt, heeft het meteen door: hij is bezeten door Barbie, K3 en… ‘Hocus Pocus’. Tibo leerde de Disneyfilm kennen op louche.nl, zelf had ik ‘m nooit eerder gezien. Die vertelt het verhaal drie heksenzussen uit 1693 die proberen onsterfelijk te worden door de levenskracht van een meisje te stelen. We worden terechtgesteld, maar kunnen in 1993 op Halloween terugkeren dankzij een slimme vloek. De film flopte aan de bioscoopkassa, ondanks de grote namen die betrokken waren: Kenny Ortega regisseerde, de hoofdrollen werden vertolkt door Bette Midler, Kathy Najimy en Sarah Jessica Parker. Intussen heeft ‘Hocus Pocus’ een cultstatus verworven, is het vooral in de VS een ding rond Halloween en staat er sinds 2022 zelfs een sequel met dezelfde actrices op Disney+. We hebben het over heerlijke camp, grappige oude vrouwen en prachtige outfits. En zou ‘Hocus Pocus’ een plekje verdienen in Disneyland?

Gezien Disney geen echte paasverhalen heeft verfilmd, springen we vooruit naar de mooiste tijd van het jaar. Comedian en tv-maker Lukas Lelie heeft een haast ongezonde passie voor ‘A Christmas Carol’ van de Britse schrijver Charles Dickens. (Passie, Matteüspassie, Mattheuseffect: zo wordt het toch de meest logische paasspecial.) Na een zware tegenslag rond kerst vorig jaar, besloot hij te investeren in een eigenaardige collectie: dvd’s van verfilmingen van zijn favoriete kerstverhaal. In de verzameling versies van onder meer Barbie, The Flintstones en Doctor Who, allicht het gevolg van het publieke domein. Maar dus ook drie van Disney: ‘A Christmas Carol’ (2009) met Jim Carrey als Ebenezer Scrooge, ‘The Muppet Christmas Carol’ (1992) met Michael Caine als Scrooge en ‘Mickey’s Christmas Carol’ (1983) met Scrooge McDuck als… Scrooge. We hebben het over de vergane glorie van motion capture, tijdreizen in de films van Robert Zemeckis en een vreemde bijsluiter in een educatieve Disney-dvd. We weiden uit over Russische rip-offs, een goedkope versie met Kate Winslet en een geniale met Will Ferrell en Ryan Reynolds. We beloven elkaar om elkaars graf te bezoeken, afhankelijk van wie eerst komt te gaan. Lukas getuigt ook over zijn andere verslaving (cola zero), praat over het genie Dikkie Dik en doet twee belangwekkende oproepen. (Let op: de meest bangmakende content in deze afleveringen wordt in de post-credit volwaardig geduid door een expert.)

Elien De Vos is kinesist, podcasthost van Wellnesswijven en een Disney Klassiekers resident-in-wording. Ze koos zelf voor de film ‘Into the Woods’, een verfilming van een Stephen Sondheim musical waarin de verhaallijnen en personages van verschillende sprookjes door elkaar lopen. We hebben het over de straffe prestaties van onder meer Meryl Streep, Anna Kendrick, Emily Blunt en James Corden. Maar ook over thee drinken uit Chip, plannen voor Tokyo Disneyland en haar vrijgezellen in Disneyland Paris. Over emoties in 'The Office', over DM’s sturen naar Rachel Zegler en het concert van Disney-teenage-idol Sabrina Carpenter. En Elien stelt me een Disneyvraag waar ik het antwoord op schuldig moet blijven. Jawel, dat kan!

Gaëlle Goubau werkt voor de Klantendienst van VRT. Ze beantwoordt vragen, opmerkingen en klachten van kijkers en luisteraars met de glimlach. Daarnaast maakt ze ontzettend grappige TikToks over sociaal (on)wenselijke situaties. In aflevering 97 hebben we al gebabbeld over Pixars ‘Elemental’ en toen bleek dat ze als kind grote fan was van de ‘High School Musical’-trilogie. Ik geef toe: een gat in mijn Disneycultuur, die bij deze is gedicht. We hebben het over het choreogenie Kenny Ortega, de niet normaal blauwe ogen van Zac Efron en zijn off-screen relatie met Vanessa Hudgens. Over het ontdekken van de films via de muziek op een vlucht, over Mevrouw Konijn en het groenste gras ooit in cinema. We discussiëren of ‘High School Musical’ misschien wel een bétere ‘Graese’ is, of ‘#LikeMe’ de vergelijking doorstaat en of Sharpay misschien toch niet zo’n bitch was. In ons enthousiasme waren we ook bijna iets vergeten (check zeker ook de post-credit).

Een speciale aflevering over Disney’s Snow White. Omdat ik voel dat ik dit moet doen, ook al heb ik er zelf niks aan. Niemand wou meedoen, da’s ook oke. Dit is mijn relaas van een film die al vier jaar wordt verguisd zonder dat iemand ‘m zag. Een film die in het oosten groots wordt gepromoot, maar hier enkel zure krantenkoppen oplevert. Ja, ik maak me een beetje kwaad hierin. Excuses bij voorbaat. And I’m waiting on a wish.

Stand-upcomedian en muzikant Johnny Trash is ook een Disneyfan. Dat weet ik, omdat hij vorig jaar nog last minute naar mijn boekvoorstelling van ‘Do you speak Disney?’ is gekomen. Uit een reeks van door mij gecureerde Disneyfamiliefilms koos hij ‘Honey, I Shrunk the Kids’. Een film die hij als jongvolwassene nog in de bioscoop zag. Een film met acteur Rick Moranis, die hij vooral kende als comedian. En een ook van de laatste films waarin special effects nog met de hand werden gefabriceerd. We hebben het over de grammaticale fout in de titel, over one-hit-wonder Nick Kamen en over de regisseur die later ‘The Rocketeer’, ‘Jumanji’ en ‘Captain America: The First Avenger’ zou maken. We praten ook uitgebreid over zijn fascinatie voor all-things-Marvel. En over de cartoon ‘Tummy Trouble’ - een spin-off van ‘Who Framed Roger Rabbit’ - die de film destijds vooraf ging in de bioscoop. Oh, en we verzinnen een reboot van de Disneyland-attractie ‘Honey, I Shrunk the Audience’. Geen dank, Disney.

Serena Ciavarella werkt voor EcoPower, is boekingsagent in bijberoep en studeerde theater- en filmwetenschappen. Onlangs mocht ze zeven filmtips selecteren voor de Filmklub-nieuwsbrief van Ben Van Alboom. Daartussen: ‘Homeward Bound: The Incredible Journey’, ofwel ‘De ongelofelijke reis’. “Als kind hadden mijn broer en ik weinig videocassettes. We groeiden op op den buiten en waren echte ravotters - nog niet zo verknocht aan schermen. Zeker op vlak van Disney ben ik een laatbloeier. Zo zag ik ‘The Lion King’ pas voor het eerst toen ik al op kot zat - in 2010! Mijn medekotgenoten vonden het ongehoord dat ik die klassieker nog nooit had gezien en een vage B-Disney als ‘De ongelofelijke reis’ als mijn favoriet bestempelde.” Dat lezen, deed dan weer een ‘core memorie’ uit mijn eigen jeugd onverwacht bovendrijven. We hebben het over stunts met levensechte dieren (die niet gewond raakten tijdens de opnames), fatshaming uit een dierenbek en een huisdier vernoemen naar deze film. Maar ook over een regisseur die eerder voor George Lucas en David Lynch werkte, het stemmenwerk van Michael J. Fox en een prachtige score van de ondergewaardeerde Bruce Broughton.

Zangeres Emma Bale maakte onlangs de prachtige VRT MAX-podcast ‘SPLIT’ over wat het is om kind te zijn van gescheiden ouders. De geknipte gast voor een aflevering over ‘The Parent Trap’, een zeldzame Disney-familiefilm die gaat over… kinderen van gescheiden ouders. En toch voelde Emma meer bij het gegeven van een tweede ‘jij’ te vinden. Net zoals de identieke tweeling in deze film, beide rollen gespeeld door Lindsay Lohan, in haar eerste filmrol. We hebben het uitgebreid over de film, onze eigen gezinssituaties, maar ook over onze liefde voor Disney. Voor haar hebben Disneyfilms iets rustgevend en vertroetelend. Op een blauwe dag zet ze wel eens zo’n film op, zoals ‘Monsters en Co’, ‘Ratatouille’ of ‘De Aristokatten’. Niet toevallig films met een fijne, jazzy soundtrack. Net als ‘The Parent Trap’, trouwens. (Ja, ik noem deze aflevering nummer 136. Ik was verkeerd in mijn eigen telling. Excuses voor het ongemak.)

Telidja Klaï is ontwikkelingspsychologe en contentmanager bij Ketnet. Kortom, de geknipte persoon om te duiken in de wereld van Pixars ‘Inside Out’. Volgens Telidja hebben de makers zichtbaar research gedaan. Dat begint al in de eerste film, die volledig draait rond een gebeurtenis die traumatisch kan zijn voor kinderen: verhuizen. Maar waar het personage Riley in de eerste film nog vooral gericht is op zichzelf, gaat ze zich in de sequel focussen op de referentiegroep. Ook dat klopt vanuit ontwikkelingsperspectief. Meer zelfs, Telidja zegt dat de eerste vijftien minuten van ‘Inside Out 2’ de hele checklist van de start van de puberteit afvinkt. Rileys hoofdkwartier wordt overgenomen voor een nieuwe emotie: Anxiety. Toch gaat het hier over anxiety die heel normaal is in de puberteit en niets te maken heeft met de huidige Anxious Generation. Conclusie: als er één film is die je samen met je kinderen moet bekijken - voor, tijdens én na de puberteit - laat het dan ‘Inside Out 2’ zijn. En als er een ‘Inside Out 3’ komt, bel dan Telidja.