EW

In podcast 'Elke Week' gaat Sam Verbeek in gesprek met Geerten Waling en Victor Pak over de bizarre wendingen in de Amerikaanse presidentsverkiezing.Het Amerikaanse verkiezingsjaar 2024 is een ongekend spektakel geworden. In mei werd Donald Trump de eerste president die veroordeeld werd voor een misdrijf. Juni bracht het rampzaligste presidentiële debat in de geschiedenis, waarin Joe Biden een schrikbarende zwakte toonde. De daaropvolgende maand overleefde Trump ternauwernood een moordaanslag, koos J.D. Vance als zijn vicepresident en ontving officieel de Republikeinse nominatie. Als klap op de vuurpijl trok Biden zich op 21 juli terug uit de race, waarbij hij zijn steun uitsprak voor Kamala Harris.Het terugtrekken van Biden roept vragen op over zijn fysieke en mentale gezondheid. Kan een president die niet in staat is campagne te voeren, wel effectief aanblijven? Deze vraag dringt zich steeds meer op na zijn zwakke debatoptreden. De zorg over zijn geschiktheid neemt toe, met veel partijgenoten die opgelucht zijn dat Harris het stokje overneemt.Kamala Harris staat nu in de schijnwerpers als de Democratische kandidaat. Haar carrière begon als openbaar aanklager in Californië, waar ze bekendstond als een crimefighter. Later omarmde ze progressieve ideeën tijdens haar presidentscampagne van 2020. Deze wending roept kritiek op, maar kan ook strategisch zijn om een breder electoraat aan te spreken. Harris heeft de taak om in slechts 105 dagen de kiezers te overtuigen dat ze de juiste persoon is om Trump te verslaan.De Republikeinen zullen Harris hard aanpakken, met aanvallen op haar wisselende standpunten en persoonlijke achtergrond. Toch heeft Harris, in tegenstelling tot Biden, de energie en het charisma om een sterke campagne te voeren. Haar bereidheid om gevoelige onderwerpen zoals abortus aan te snijden, kan haar veel jongeren opleveren. De keuze van Harris voor een gematigde, misschien zelfs conservatieve, vicepresident kan haar kansen verder versterken.Terwijl de Democraten hopen op een nieuwe energie met Harris, blijven de Republikeinen zich schrap zetten. Deze verkiezingen zijn een strijd tussen de gevestigde orde en de belofte van verandering, en de uitkomst blijft onvoorspelbaar. De komende maanden beloven een intens en beslissend hoofdstuk te worden in de Amerikaanse politieke geschiedenis.

De moordaanslag op de Amerikaanse presidentskandidaat Donald Trump is onderwerp van gesprek in podcast Elke Week.Een kogel schampte het oor van Donald Trump tijdens een rally in Pennsylvania. De schutter, een jongeman uit Pittsburgh, werd onmiddellijk neergeschoten door de Secret Service. Hoe kon dit gebeuren, en wat betekent het voor de campagne? Sam Verbeek spreekt erover met Geerten Waling en Victor Pak.Aanslagen op politici zijn geen nieuw fenomeen in de Amerikaanse politiek, waar de dreiging van geweld altijd aanwezig is. Presidenten zoals Ronald Reagan (in 1981) en presidentskandidaten zoals de Democraat George C. Wallace (in 1972) overleefden zo'n moordpoging. Reagan bleef politiek actief en populair, Wallace liep blijvende verwondingen op en veranderde zijn politieke koers.De veiligheidsmaatregelen rondom presidenten en kandidaten zijn streng, met diverse lagen van bescherming. Toch breken schutters er soms doorheen, zoals bij Trump. De spontane aard van de rally en de locatie op een lokaal vliegveld kunnen hieraan hebben bijgedragen. Dit roept de vraag op hoe dergelijke evenementen veiliger kunnen worden zonder hun toegankelijkheid te verliezen.De aanslag op Trump heeft gevolgen voor zijn campagne. Zijn vuist in de lucht en snelle herstel kunnen zijn imago als vechter versterken, en hem meer steun opleveren. Aanslagen veranderen vaak de publieke perceptie van leiders, zoals in het geval van Reagan, die na zijn aanslag als een mythisch figuur werd gezien.Toch is de verkiezingsrace onvoorspelbaar, en dus nog niet gelopen. Voordeel voor Joe Biden: de focus ligt even niet meer op zijn mentale gezondheid.

In podcast Elke Week bespreken Sam Verbeek, Geerten Waling en buitenland redacteur Matthijs van Schie de verkiezingsuitslagen in Frankrijk en Engeland.Frankrijk heeft een opmerkelijke verschuiving naar links doorgemaakt. Het kiesstelsel in Frankrijk, dat verkiezingen in twee rondes organiseert, heeft hierbij een cruciale rol gespeeld. In de eerste ronde konden diverse partijen hun krachten meten, maar in de tweede ronde bleven enkel de sterksten over. Deze structuur, ontworpen om de extremen te temperen, heeft paradoxaal genoeg de deur geopend voor een krachtige opmars van het radicaal-linkse Nouveau Front Populaire. De overwinning van deze alliantie onderstreept de onvrede van het Franse volk met het gevestigde politieke midden, en vormt een directe uitdaging voor president Emmanuel Macron.In Engeland was de politieke dynamiek niet minder dramatisch. Het kiesstelsel, dat gebaseerd is op het principe van ‘first-past-the-post’, heeft de Labour Party een duidelijke overwinning bezorgd. Dit systeem, waarbij de kandidaat met de meeste stemmen in een district de zetel wint, heeft de opkomst van Labour bevorderd, ten koste van de Conservatieven. Deze linkse overwinning in Engeland benadrukt een bredere trend van politieke verschuivingen binnen Europa, waar kiezers zich steeds meer afkeren van traditionele, centrumgerichte partijen.De verkiezingen in zowel Frankrijk als Engeland tonen een groeiend gevoel van vervreemding onder de burgers, die zich niet langer vertegenwoordigd voelen door de gevestigde orde. De uitslagen laten zien dat kiezers op zoek zijn naar alternatieven die hun bezorgdheden en aspiraties beter weerspiegelen. Dit fenomeen, een ruk naar links, signaleert niet alleen een verandering in de politieke landschappen van deze landen, maar kan ook invloed hebben op de bredere Europese politieke dynamiek.De discussie in de podcast wijst erop dat deze linkse overwinningen mogelijk een reactie zijn op de economische en sociale spanningen die de laatste jaren zijn toegenomen. Verbeek, Waling en van Schie benadrukken dat deze ontwikkelingen niet alleen het gevolg zijn van binnenlandse politiek, maar ook van bredere, Europese trends die zich mogelijk zullen voortzetten in toekomstige verkiezingen.De politieke verschuivingen in Frankrijk en Engeland vertegenwoordigen meer dan slechts een tijdelijke trend. Ze zijn een reflectie van een onderstroom van ontevredenheid en de wens van de Franse en Britse burgers om gehoord en serieus genomen te worden door hun leiders. Luister voor dit en meer naar podcast Elke Week.Waarom linkse ‘zege’ Franse en Britse volkswoede niet kan verhullen