Food4Innovations - gesprekken over innovatie en technologie in agrifood sector.

In Nederland staan Natura 2000-gebieden symbool voor onze meest waardevolle natuur, maar de landbouw rondom deze gebieden zorgt vaak voor spanningen. Hoe kunnen we landbouw en natuur beter met elkaar verbinden, zonder dat de boeren of de biodiversiteit daaronder lijden? Het antwoord ligt wellicht in een vernieuwende aanpak: het Natuurlijk Agrarisch Beheer (NAB).Deze aanpak introduceert een tweestapsmodel met bufferzones rond Natura 2000-gebieden. In de eerste zone, tot 250 meter van de natuur, ligt de nadruk op extensieve melkveehouderij en regeneratieve akkerbouw. Hier zien we koeien die grazen in bloemrijke graslanden en akkers waar oergranen en peulvruchten worden geteeld zonder kunstmest of pesticiden. De tweede bufferzone, van 250 tot 500 meter, biedt meer ruimte voor biologische melkveehouderij en akkerbouw met gewassen als tarwe, aardappelen en uien, maar alles blijft gericht op duurzaamheid en het beperken van emissies.Wat betekent deze visie in de praktijk? Minder ammoniakemissies, meer biodiversiteit en lokaal geproduceerd voedsel dat miljoenen Nederlanders kan voeden. Tegelijkertijd krijgen boeren langetermijnzekerheid en een eerlijke vergoeding voor hun inspanningen om natuurvriendelijk te werken.Benieuwd naar de details van dit plan en de impact ervan op onze landbouw? In een recente podcast ga ik dieper in op deze visie en de economische, ecologische en maatschappelijke voordelen die het biedt. Luister mee en ontdek hoe we samen kunnen werken aan een toekomst waarin landbouw en natuur elkaar versterken in plaats van tegenwerken.PS Natuurlijk Agrarisch Beheer is een onderdeel van de eerste brede ruwe “Beleidshoutskoolschets voor Ammoniakreductie en beheersing in Nederland – Stikstof, Hoe dan wel?”. This is a public episode. If you'd like to discuss this with other subscribers or get access to bonus episodes, visit deheij.substack.com/subscribe

Vier artikelen behandelen verschillende aspecten van ecosystemen, met name in relatie tot wetenschappelijke integriteit, de kloof tussen theorie en praktijk, en de impact van schaalvergroting. Laten we elk aspect afzonderlijk bekijken, met een focus op de overeenkomsten en verschillen:1. Wetenschap onder druk:* Het artikel over de proteïnetransitie [1-29] beschrijft hoe de richting van onderzoek en innovatie binnen een missiegericht innovatie systeem (MIS) beïnvloed wordt door verschillende factoren, zoals marktkrachten, consumentenvoorkeuren en regelgeving. Dit illustreert impliciet de druk op wetenschappers om resultaten te produceren die aansluiten bij specifieke agenda's. De focus op snelle marktgroei en de ontwikkeling van vleesvervangers kan gezien worden als een vorm van "directionality" die andere, mogelijk even belangrijke, onderzoeksrichtingen kan overschaduwen.* Het blog "De Wetenschap Onder Druk" [30-43] benadrukt expliciet de druk op wetenschappers, aangedreven door politieke agenda's, maatschappelijke waarden en financiële belangen. De auteur beschrijft de verschuiving naar "post-normale wetenschap," waarbij consensus boven kritisch debat wordt gesteld, en waarschuwt voor de gevolgen van groepsdenken en het onderdrukken van afwijkende meningen. Dit is direct relevant voor de proteïnetransitie, waar een sterke richting naar vleesvervanging de diversiteit aan oplossingen en perspectieven kan beperken.2. De kloof tussen theorie en praktijk:* Het proteïnetransitie-artikel [1-29] laat zien hoe theoretische modellen (zoals het MIS-framework) en beleidsdoelen (zoals de Nationale Protein Strategie) in de praktijk worden geïnterpreteerd en uitgevoerd door diverse actoren. De verschillen in doelen, motivaties en mogelijkheden tussen onderzoekers, bedrijven en beleidsmakers leiden tot een spanningsveld tussen theorie en praktijk. Het artikel benadrukt het belang van het begrijpen van deze interacties op verschillende niveaus (transition paths en search directions).* Het blog "De kloof dichten" [44-68] duikt dieper in op de groeiende kloof tussen theoretisch en praktisch geschoolden in de samenleving. De auteur beschrijft deze kloof vanuit drie invalshoeken: de nieuwe verzuiling tussen hoger- en lageropgeleiden, de interne kloof tussen theoretici en praktische doeners binnen de hoogopgeleide groep, en de rol van onderzoekers als schakel in plaats van change-makers. Dit is sterk gerelateerd aan de proteïnetransitie, waar de ontwikkeling van beleid en technologie niet altijd aansluit bij de praktische realiteit van boeren en andere stakeholders.3. Schaalvergroting en monocultuur in denken:* Het proteïnetransitie-artikel [1-29] toont aan hoe een sterke focus op één dominante transitieweg (vleesvervanging) de diversiteit aan oplossingen beperkt. Hoewel er binnen deze weg wel diversiteit in zoekrichtingen is, domineert de technologie gericht op vleesanalogen. Dit illustreert het risico van monocultuur in denken, dat innovatie kan belemmeren. Het artikel suggereert dat meer diversiteit in transitiewegen nodig is om de veerkracht van het systeem te vergroten en zich aan te passen aan onvoorziene omstandigheden.* Het blog "Ostwald-vergroving" [69-83] beschrijft een proces van schaalvergroting waarin kleine systemen verdwijnen ten gunste van grote spelers. Dit proces, toegepast op onderzoek, zou kunnen leiden tot een monocultuur in denken, waarbij dominante narratieven en methoden kleinere, mogelijk innovatievere, benaderingen verdringen. Het blog presenteert verschillende strategieën om deze dominantie tegen te gaan, zoals het stimuleren van innovatie, het versterken van coöperatieve modellen en het bevorderen van maatschappelijke bewustwording. Deze strategieën zijn eveneens relevant voor de proteïnetransitie, waar de dominantie van grote bedrijven de diversiteit en innovatie kan beperken.Samenvattend: De vier teksten illustreren hoe complex het landschap van innovatie en wetenschap is. De druk op wetenschappers, de kloof tussen theorie en praktijk, en de gevaren van schaalvergroting en monocultuur in het denken zijn onderling verbonden en vormen uitdagingen voor het realiseren van duurzame veranderingen, zoals in de proteïnetransitie. Het benadrukken van diversiteit in zowel oplossingen als perspectieven is cruciaal om de veerkracht en effectiviteit van innovatie-ecosystemen te verhogen.Four articles address different aspects of ecosystems, particularly in relation to scientific integrity, the gap between theory and practice, and the impact of upscaling. Let’s examine each aspect separately, focusing on their similarities and differences:1. Science Under Pressure:* The article on the protein transition [1-29] describes how the direction of research and innovation within a mission-oriented innovation system (MIS) is influenced by various factors such as market forces, consumer preferences, and regulations. This implicitly illustrates the pressure on scientists to produce results aligned with specific agendas. The focus on rapid market growth and the development of meat substitutes can be seen as a form of "directionality" that may overshadow other potentially equally important research directions.* The blog "Science Under Pressure" [30-43] explicitly highlights the pressures on scientists, driven by political agendas, societal values, and financial interests. The author describes the shift towards "post-normal science," where consensus is prioritized over critical debate, warning of the consequences of groupthink and the suppression of dissenting opinions. This is directly relevant to the protein transition, where a strong focus on meat replacement could limit the diversity of solutions and perspectives.2. The Gap Between Theory and Practice:* The protein transition article [1-29] demonstrates how theoretical models (such as the MIS framework) and policy goals (like the National Protein Strategy) are interpreted and implemented in practice by various actors. Differences in goals, motivations, and capabilities between researchers, businesses, and policymakers create tensions between theory and practice. The article highlights the importance of understanding these interactions at different levels (transition paths and search directions).* The blog "Bridging the Gap" [44-68] delves deeper into the growing divide between theoretical and practical education in society. The author describes this gap from three perspectives: the new segmentation between highly educated and practically trained individuals, the internal gap between theorists and practical doers within the highly educated group, and the role of researchers as connectors rather than change-makers. This strongly relates to the protein transition, where policy and technological development do not always align with the practical realities of farmers and other stakeholders.3. Upscaling and Monoculture in Thinking:* The protein transition article [1-29] shows how a strong focus on one dominant transition path (meat replacement) limits the diversity of solutions. While there is some diversity within this path, technology focused on meat analogs dominates. This illustrates the risk of monoculture in thinking, which can hinder innovation. The article suggests that greater diversity in transition pathways is needed to enhance system resilience and adapt to unforeseen circumstances.* The blog "Ostwald Ripening" [69-83] describes a process of upscaling where small systems disappear in favor of large players. Applied to research, this process could lead to a monoculture in thinking, where dominant narratives and methods displace smaller, potentially more innovative approaches. The blog presents several strategies to counter this dominance, such as fostering innovation, strengthening cooperative models, and promoting societal awareness. These strategies are equally relevant to the protein transition, where the dominance of large companies can limit diversity and innovation.In Summary:The four texts illustrate how complex the landscape of innovation and science is. The pressures on scientists, the gap between theory and practice, and the dangers of upscaling and monoculture in thinking are interconnected and pose challenges for achieving sustainable changes, such as in the protein transition. Emphasizing diversity in both solutions and perspectives is crucial to enhancing the resilience and effectiveness of innovation ecosystems. This is a public episode. If you'd like to discuss this with other subscribers or get access to bonus episodes, visit deheij.substack.com/subscribe

Ik heb in de afgelopen zes maanden onderzoek gedaan naar de onnauwkeurigheid van Aerius/OPS, wat resulteerde in een rapport en 12 artikelen op Foodlog.nl. Hieronder een samenvatting van de belangrijkste bevindingen en conclusies:Over Aerius/OPS:* Aerius/OPS is een computermodel dat gebruikt wordt door de Nederlandse overheid om de stikstofdepositie te berekenen en vergunningen te verlenen.* Het model, met name de DEPAC-module die de droge depositie berekent, is zeer onnauwkeurig. Het RIVM geeft zelf aan dat de onzekerheidsmarge voor de droge depositie van ammoniak +/- 124% is.* Deze onnauwkeurigheid wordt veroorzaakt door een gebrek aan validatie van de gebruikte parameters in de DEPAC-module. Er wordt te veel vertrouwd op computersimulaties en te weinig geïnvesteerd in praktijkonderzoek.* Door de grote onnauwkeurigheid is Aerius/OPS ongeschikt voor vergunningverlening. Dit is ook de conclusie van de commissie Hordijk.Over de stikstofproblematiek:* De ammoniakuitstoot in Nederland is de afgelopen dertig jaar met 67% gedaald. De melkveehouderij is verantwoordelijk voor 50% van alle ammoniakemissies.* Ammoniakdepositie is een lokaal fenomeen. Na 250 tot 500 meter is de bijdrage van een stal aan de ammoniakconcentratie in de lucht verwaarloosbaar.* Het RIVM onderschat de ammoniakdepositie op het erf en land van de boer. Een groot deel van de ammoniak die vrijkomt uit stallen, wordt waarschijnlijk binnen een straal van 500 meter gedeponeerd.* De droge depositie boven graslanden wordt mogelijk onderschat door OPS, terwijl de depositie boven steden juist overschat wordt.* Er is meer praktijkonderzoek nodig naar de droge depositie boven verschillende landtypen. Met name de depositie boven akkerbouw, heide en andere natuurgebieden is onvoldoende onderzocht.Aanbevelingen:* Aerius/OPS uit de wet halen en alleen voor wetenschappelijke doeleinden gebruiken.* Een onafhankelijke projectgroep oprichten die een nieuw stikstofonderzoeksprogramma ontwikkelt, monitort en nieuwe (fundamentele en praktijkgerichte) onderzoeken initieert.* Meer investeren in praktijkonderzoek om de parameters in de DEPAC-module te valideren.* Eenvoudigere, controleerbare wetgeving ontwikkelen, zoals afstandsregels of emissiereductieplannen per bedrijf.Conclusie:Het onderzoek toont aan dat er grote onzekerheden bestaan rond de stikstofproblematiek en de modellen die gebruikt worden om deze te kwantificeren. De huidige aanpak met Aerius/OPS is onvoldoende nauwkeurig en leidt tot onnodige onzekerheid en onrechtvaardigheid. Er is dringend behoefte aan een nieuwe aanpak die gebaseerd is op wetenschappelijke feiten en praktijkonderzoek. This is a public episode. If you'd like to discuss this with other subscribers or get access to bonus episodes, visit deheij.substack.com/subscribe

Een Kansenrijk Ecosysteem voor Alternatieve Eiwitten: De Uitdagingen en Oplossingen voor Groei in NederlandNederland, met zijn sterke agrarische basis en innovatieve karakter, is perfect gepositioneerd om een leidende rol te spelen in de snelgroeiende markt voor alternatieve eiwitten. Deze markt, gedreven door zorgen over duurzaamheid, gezondheid en de groeiende wereldbevolking, biedt een enorme kans. Dit rapport, een samenwerking tussen Foodvalley NL en Invest-NL, analyseert de uitdagingen en kansen die gepaard gaan met het opschalen van deze industrie in Nederland.De Nederlandse markt voor alternatieve eiwitten heeft het potentieel om te groeien tot meer dan €10 miljard in 2030. Deze groei wordt gestimuleerd door dalende productiekosten, technologische vooruitgang en veranderende consumentenvoorkeuren. Maar om dit potentieel te benutten, moeten we de obstakels aanpakken die de opschaling van de productie van alternatieve eiwitten belemmeren.Uitdagingen bij het opschalen:* Beperkte toegang tot pilot- en demonstratiefaciliteiten: De huidige infrastructuur voor productie op pilot- en demonstratieschaal is ontoekomstbestendig. Dit gebrek aan toegang belemmert de mogelijkheid van bedrijven om hun processen te testen en te optimaliseren, wat hun time-to-market vertraagt.* Hoge operationele kosten: De kosten van het runnen van pilotfaciliteiten, inclusief apparatuur, personeel en grondstoffen, vormen een zware financiële last voor startups en scale-ups.* Regelgevende complexiteit: Het navigeren door het regelgevingslandschap voor nieuwe voedingsproducten is een tijdrovend en duur proces, wat de opschaling verder belemmert.* "Valley of Death": Veel startups kampen met een financieringskloof tussen de onderzoeks- en ontwikkelingsfase en de commercialisering. Dit gebrek aan financiering kan innovatie verstikken en voorkomen dat veelbelovende technologieën de markt bereiken.Huidig landschap van gedeelde faciliteiten:* Gedeelde faciliteiten spelen een belangrijke rol in de groei van de sector door startups en scale-ups toegang te bieden tot essentiële infrastructuur en expertise. Echter, het huidige landschap in Nederland is gefragmenteerd en kampt met verschillende uitdagingen:* Beperkte capaciteit: De bestaande capaciteit is onvoldoende om te voldoen aan de groeiende vraag.* Gebrek aan specialisatie: Veel faciliteiten missen de gespecialiseerde apparatuur en expertise die nodig zijn voor specifieke productieprocessen.* Operationele inefficiënties: Hoge operationele kosten, planningsproblemen en beperkte flexibiliteit hinderen het efficiënte gebruik.Leren van internationale best practices:Het bestuderen van succesvolle modellen uit landen als de Verenigde Staten, Israël, België, Duitsland en Singapore levert waardevolle inzichten op voor het Nederlandse ecosysteem. Deze modellen benadrukken flexibiliteit, kostenbewustzijn, sterk leiderschap, robuuste netwerken en overheidssteun als belangrijke succesfactoren.Aanbevelingen:* Ontwikkel een nationale strategie met ecosamenwerking: Creëer innovatiecentra om de interactie tussen startups, onderzoeksinstellingen en bedrijven te bevorderen. Overheidsbeleid moet deze samenwerkingen ondersteunen met structurele financiering en infrastructuur.* Strategische investeringen in gedeelde faciliteiten: Vestig regionale hubs met ultramoderne faciliteiten, gesteund door publiek-private partnerschappen. Investeer in gespecialiseerde apparatuur en deskundig personeel.* Financiële ondersteuningsmechanismen: Breid financiële steun uit via vouchersystemen, subsidies en innovatieve financieringsmodellen, zoals co-investeringsfondsen.Conclusie:Nederland heeft een unieke kans om koploper te worden in de revolutie van alternatieve eiwitten. Door de uitdagingen bij het opschalen aan te pakken, te investeren in infrastructuur en een samenwerkingsverband te bevorderen, kan de Nederlandse markt zijn volledige potentieel benutten. This is a public episode. If you'd like to discuss this with other subscribers or get access to bonus episodes, visit deheij.substack.com/subscribe

* Lees ook over “de juiste volgorde - Dooyeweerd”.* Kijk ook “Falend overheidsbeleid gevolg van structurele onkunde”* en mijn jasje is van het een hoge druk en waterstof bedrijf: Resato. This is a public episode. If you'd like to discuss this with other subscribers or get access to bonus episodes, visit deheij.substack.com/subscribe

Zie ook:* De Rol van Beheer in het Behoud van Drentse Heide: Een Historische en Ecologische Analyse (Ronald Zom)* Aantal Schapen in Nederland. Historische gegevens en aantallen anno 2021. En een feitje: Schapen voeren stikstof af! This is a public episode. If you'd like to discuss this with other subscribers or get access to bonus episodes, visit deheij.substack.com/subscribe