Mag het iets minder zijn?

Bij het lezen van dit nieuwsbericht brak er iets in Steven Het was nochtans een mooie zomerdag. Pedant als hij is, besloot hij vervolgens om het beheerscontract van de VRT erop na te slaan. Wat volgt, kan u al raden: een aflevering vol verontwaardiging, tafelgeklop en "met mijn belastinggeld?!".

Een aflevering van 3 simpele feiten en één aartsmoeilijke vraag. Feit: de aarde warmt in sneltempo op. Feit: als we niet snel de nodige maatregelen nemen om de opwarming onder de 1,5 à 2 graden Celsius te houden t.o.v. het pre-industriële niveau, gaat het hier ferm ongezellig worden. Feit: we doen nog altijd niet genoeg... Vraag: kan een rechter hier iets aan doen? Op 24 juni 2015 besloot een Nederlandse rechter alleszins van wel. Ondertussen kreeg het zogenaamde Urgenda vonnis navolging in verschillende andere landen. Ook in België. Op 17 juni 2021 besloot de rechtbank van eerste aanleg van Brussel dat het Belgische klimaatbeleid de wettelijke zorgplicht en de mensenrechten schendt. Niet enkel bij kilmaatsceptici doen deze uitspraken alarmbellen afgaan. Want neemt de rechter hiermee niet de plaats in van de overheid? Scheiding der machten, iemand? Zoals Ronald Van Crombrugge, aangeeft: de rechtstaat is belangrijk, we gaan ze nog nodig hebben. En toch moet er plaats zijn voor nuance. De rechters gaan niet over één nacht ijs. Aan hun uitspraken liggen goed beredeneerde argumenten ten grondslag. Bovendien, en hiermee quoten we Simon Vanhove, de klimaatzaken zijn niet zozeer het probleem, zij zijn veeleer het symptoom van het probleem: een overheid die in gebreke blijft. Een gesprek over Urgenda, Francesca Vanthielen, nucleaire energie en gascentrales. Dat zou misschien saai kunnen zijn, maar dat is dan buiten onze fantastische gasten gerekend. Simon Vanhove doet onderzoek aan het Leuven Centre for Public Law (LCPL) en schrijft een thesis over peer-to-peer elektriciteitshandel in België. Ronald Van Crombrugge is advocaat en doet aan hetzelfde LCPL onderzoek naar democratie, politieke participatie en referendums. Voor de singles: het is vermoedelijk van vóór de coronamaatregelen geleden dat u nog zo aan iemands lippen heeft gehangen.

Longwood, een desolaat huis op een rots, hoog boven de baai, midden in de Atlantische Oceaan. Tweehonderd jaar geleden, op 5 mei 1821, stierf in dit huis een 51-jarige man. Sindsdien zijn er over deze man meer boeken geschreven dan dat er dagen zijn verstreken. Geboren in Corsica in 1769, generaal op zijn 24ste, Keizer der Fransen op zijn 35ste, heerser van Europa op zijn 37ste... en alles terug kwijt op zijn 41ste. U heeft het al geraden, de komende twee afleveringen hebben we het inderdaad over “le petit caporal”, Napoleon. De man die zijn eigen mythe vormgaf. Hij zou Waterloo dan wel verliezen, maar de strijd om de geschiedenis winnen. Vertrekken doen we in een kleine stad aan de Corsicaanse kust, om vervolgens naar Frankrijk te reizen en de Italiaanse Po vlakte aan te doen. We aanschouwen de piramiden – “40 eeuwen geschiedenis die op ons neer kijken” – en trekken vervolgens door heel Europa, helemaal tot het Kremlin in Moskou. De terugtocht zal een van de grootste militaire fiasco’s uit de geschiedenis worden. Eindigen doen we aan de oever aan de Seine, in de crypte van de Dome des Invalides, de plek waar Napoleon sinds 1840 begraven ligt... of toch niet?

Longwood, een desolaat huis op een rots, hoog boven de baai, midden in de Atlantische Oceaan. Tweehonderd jaar geleden, op 5 mei 1821, stierf in dit huis een 51-jarige man. Sindsdien zijn er over deze man meer boeken geschreven dan dat er dagen zijn verstreken. Geboren in Corsica in 1769, generaal op zijn 24ste, Keizer der Fransen op zijn 35ste, heerser van Europa op zijn 37ste... en alles terug kwijt op zijn 41ste. U heeft het al geraden, de komende twee afleveringen hebben we het inderdaad over “le petit caporal”, Napoleon. De man die zijn eigen mythe vormgaf. Hij zou Waterloo dan wel verliezen, maar de strijd om de geschiedenis winnen. Vertrekken doen we in een kleine stad aan de Corsicaanse kust, om vervolgens naar Frankrijk te reizen en de Italiaanse Po vlakte aan te doen. We aanschouwen de piramiden – “40 eeuwen geschiedenis die op ons neer kijken” – en trekken vervolgens door heel Europa, helemaal tot het Kremlin in Moskou. De terugtocht zal een van de grootste militaire fiasco’s uit de geschiedenis worden. Eindigen doen we aan de oever aan de Seine, in de crypte van de Dome des Invalides, de plek waar Napoleon sinds 1840 begraven ligt... of toch niet?