MISCHA!

De confrontatie aangaan. Dat deed ze als kind al en nu nog steeds met haar columns. Wat haar het hardste raakt? Als ze door Turkse Nederlanders wordt aangevallen. Haar strategie? Iedere reactie krijgt een reactie terug en het zal je verbazen met hoeveel mensen dan toch een echt gesprek mogelijk is.

Zijn ouders noemen hem een banaan. Geel van buiten, wit van binnen. Mensen die hem niet goed kennen, vinden hem een Chinees. Mensen die hem wel goed kennen, zien in hem een witte vrouw. In ieder geval is hij klaar met Aziatische stereotyperingen. De oplossing? Meer Aziatische rolmodellen!

De keukentafel van Nederland, zo probeert ze Twitter te zien. Het is haar strategie om verwijten als 'mislukte millennial, over het paard getild kind, manipulatief' naast zich neer te leggen. Een gesprek over levensvreugde, ouderwetse mannen met borsthaar en oh ja schijt aan de zogenaamd journalistieke houding van neutraliteit.

Een viroloog die niet bang is om zijn mening te geven. Ook over zaken die buiten zijn vakgebied vallen. Scheldpartijen en bedreigingen krijgt hij dagelijks, maar die doen hem niets meer. Sterker nog, zijn vertrouwen in de mensheid is alleen maar toegenomen. Ook vertrouwt hij me toe wat hij écht mist in tijden van corona. En nee, het is verre van sexy.

Gelukkig zijn ze er nog, de mensen die hun mond opendoen, hun visie, gedachten en dromen met ons delen, zich mengen in het publieke debat of zonder enige terughoudendheid het openbare toneel betreden. Mischa Blok gaat op zoek naar de drijfveren van deze mensen door middel van een echt en gelijkwaardig gesprek. Oprechte interesse. Geen draaiboek, geen enkele vraag op papier. Een uur lang met één gast de diepte in, een reis langs inzichten en kwetsbaarheden. Persoonlijke gesprekken met verrassende wendingen die zowel de gast als de presentator ontregelen.