mystiek

gekend worden ontwarend een gefluister je luistert; het is stil geworden een stem vervult mijn leegte toegeeigend wat van God was verlangend meer te geven sterft Hij in mijn leven tot leven gekomen teruggevend wat het mijne niet is word ik Zijn bezit @2004-02-27 Joop vd Elst

Gesprek met Erik Galle, vertaler van het door Timothy Radcliffe geschreven boek "Leren Luisteren". Een uitgave van uitgeverij Otheo in Antwerpen.

Een stem onhoorbaar aanwezig Een geluid onzichtbaar bereidt Zachtjes aanrakend geduldig Word ik gewekt in eenzaamheid Een golf van mistige wolken overspoelt mij Een kille warmte trekt mijn lichaam binnen Aan de horizon de zon exploderend tot leven Een sterke wind verdrijft mijn dromen Een aanraking in mijn wezen Gedachten worden woorden Woorden vermoeden gedachten Mijn mond opent zich Als in een stomme film Voltrekt zich een gesprek De lippen bewegen Geluid wordt niet gehoord Hij dient zich aan Een betekenis herkent In vergetelheid gehuld Voor eeuwig bij mij Weten doe ik het Begrijpen lukt niet meer Verwoorden is onmogelijk De ontmoeting was er Zijn stem zonder woorden Een stilte meegedeeld in stilte Opkijkend naar hem Versmolten in zijn blik @2004-02-27 Joop vd Elst

Een zachte regen valt gestaag op het blaad’rendak Van blad tot blad, van tak tot tak Tik takkend de tak tikkend De tokkelende noten van een banjospel De eeuwige waarde van de ziel wordt verzwegen Intellectueel genot zwelgt dwaasheid op Wetenschap de banier der imbecielen Bloy, politiek nooit correct, dacht aan ’s Heeren wegen Een kunstmatig probleem, het leven zonder God Mits het gevolg van een weldoordachte keuze De erfenis der eeuwen het doden van onschuldig leven Da’s kwalitatief hoogstaand, humanitair, de moderne leuze In disharmonie de chaos gearrangeerd In vrede levend als utopie Van een nieuwe wereldorde Door humanisten aan ons geleerd Christenen lopen gehoorzaam in de pas Voor wereldvrede en een nieuwe wereldorde Jezus kwam geen vrede brengen Maar verdeeldheid in het mensenras Geen orde scheppend in de chaos Maar mensenharten vernieuwend Aan Hem bindend in liefde Dan barst de vrede echt pas los @2004-02-27 joop van der elst

Gesprek met Wim Verbaal aan de hand van uitgaven van Stichting Middeleeuwse Monastieke Teksten en Cultuur, waar hij voorzitter van is. Wat geven zij uit en is er relevantie t.o.v. de moderne samenleving? Meer info:https://monastiek.nl/ En: https://www.damon.nl/boeken/series/middeleeuwse-monastieke-teksten

Gesprek met Wim Verbaal aan de hand van het door hem vertaal de en ingeleide werk van Bernardus van Clairvaux: Bruiloft II, preken op het Hooglied 24-45. Verschenen in de serie Middeleeuwse Monastieke Teksten.De reeks Middeleeuwse Monastieke Teksten komt tot stand door een samenwerking van Damon met de Stichting Middeleeuwse Monastieke Teksten & Cultuur (SMMTC).(https://monastiek.nl) Het boek is een uitgave van uitgeverij Damon in Eindhoven. Meer info:https://www.damon.nl/boeken/399-bruiloft-ii Van hun site: Met zijn zesentachtig Preken op het Hooglied heeft Bernardus van Clairvaux (1090-1153) een meesterwerk binnen de Latijnse literatuur geschreven. Heel vroeg in zijn loopbaan als abt moeten hem de hoofdlijnen voor ogen hebben gestaan. Toch zou hij nog lang wachten voor hij er daadwerkelijk aan begon. Het werd een levenswerk, dat hij maar enkele jaren voor zijn dood heeft voltooid. Het resultaat is een hoogtepunt in de Latijnse christelijke retoriek. Het legde de basis voor een hele traditie van commentaren op het Hooglied, maar is tevens van groot belang geweest in de ontwikkeling van de christelijke mystiek. In Bruiloft II zijn de preken 24 tot en met 45 vertaald. Zij voltooien de lectuur van de eerste zang van het Hooglied en besluiten met de huwelijkszang waar bruid en Bruidegom zich in een lied verenigen. Centraal staat het menselijke verlangen naar een verlossing uit de conflicten en tegenstellingen waaruit het leven bestaat.

de winter houdt de belofte aan zichzelf van nieuw leven gekoesterd ongezien tot het barre minimum teruggebracht ongezien zit daar haar kracht de wind heeft vrij spel de zon weet nauwelijks te verwarmen de regen geselt slechts roerloos staat de eik te wachten bladeren zijn reeds lang verdwenen kort de dagen; lang de donkere nachten tussen de takken van de bomen heeft de winterkou een onderkomen sterren helder in de koude nacht binnen de warmte die op me wacht bij het vuur ontkiemen mijn gedachten dwars doorheen mijn koude klachten @2004-02-27 joop van der elst

Wandelend aan het strand De zee met haar eeuwig komen Het strand volkomen kalm en wijds Voeten bewegen zich door het natte zand Afdrukken worden zichtbaar Ogen luisteren naar de branding Zichtbaar verstild trekt het water zich terug Geraas van de schelpen waaruit het leven is ontvloden De golven proberen het keer op keer Het licht van de zon reflecteert in oprijzende golven De wind mengt zich even in het spel Een wolk bedekt de zon Een zilveren lijn wordt zichtbaar Voetstappen langs de waterlijn Vertrappen de lege omhulsels Een schelpenpad wordt zichtbaar Jezus komt langzaam maar zeker aangelopen Het strand is leeg en lijkt verlaten Geluiden komen op mij af gesneld Zijn aanwezigheid vult de ruimte Door hem alleen word ik gekoesterd De zon de wind en de zee Het water de schelpen Het geluid en het licht Vermengen zich Om mij heen aanwezigheid Gedachten en dromen Verstomd is de herrie De stilte heerst Een melodie komt dichterbij Ontastbaar ongrijpbaar Niet te horen of te zien Ik ken die melodie Ogen betraand kijk ik in het rond Zwevende bollen vol inhoud Geven hun betekenis door Stilte wordt zichtbaar Een ritme klopt aan Een hand beweegt langs de snaren Parallelle klanken omgeven mij Onmogelijk bijeen te vergaren Langzaam vlieden mijn gedachten heen Omgeven door een uitnodigend licht Ben ik voor mijn Heer gezwicht Zijn gedachten ontmoeten mij van binnenuit Vanuit mijn innerlijk overmeestert Sta ik daar bij de scheiding van water en land Een voetafdruk verdwijnt heel langzaam In het opgedroogde zand Schelpen meegevoerd door het eindeloze water Meeuwen zweven bewegingloos boven de vloedlijn Een gasnevel breidt zich uit in het heelal En Jezus kijkt me aan In zijn ogen het schijnsel van sterren en planeten In zijn ogen een oneindige liefdevol weten Het lijden van elk mens lijkt in Hem uitgegoten Wijd uitgestrekt houdt hij zijn armen In mijn hart een brandend verlangen De wind speelt met mijn haren Ik strek me naar hem uit In het vuur lijkt een roos krachten te vergaren De stilte wordt dieper en dieper De golven verstillen De wind noemt toe Zijn stem lijkt me de hemel in te tillen Gevoed met brood en wijn Levend in twee werelden Het vuur verteert mijn dromen Zo ben ik thuis gekomen @2004-02-27 Joop vd Elst

Gesprek met Christian Stier n.a.v. de doo Stichting Israël en de bijbel uitgegeven brochure "10 dagen bidden voor het Joden verspreid over de wereld" Brochure te besellen via: https://www.israelendebijbel.nl/nl/

Stilte Een wit kleed bedekt de wereld Zelfs de nacht lijkt opgelicht Vage lichtreflecties van een straatlantaarn Bereiken mijn ogen achter het raam Traag verlegd zich mijn blik naar de straat Een auto rijdt langzaam voorbij Een vage afdruk van sporen zichtbaar Met de vlokken daalt de stilte neer Hoe kan God die stilte in mijn hart doen dalen Waar zijn voetstappen zichtbaar zullen zijn Langzaam bedekt door stille sneeuw Verlangen van een nieuwe eeuw Vanuit de warmte is de sneeuw fascinerend Kniehoog ploeterend gaat een man vooruit Het zicht niet meer dan knipperende ogen De kou tot op het bot trosterend Zijn sporen worden snel gewist Een klop op een houten deur Die knarsend opengaat Het houtvuur verspreidt een eiken geur Hij is warmer dan het warmste vuur Hij verlicht de donkerste nacht Zelfs de zon verbleekt en trekt zich terug De stilte valt als een adem neer Gedachten spoeden rond mijn hoofd Zwevend door een rumoerig vacuüm Af en toe een anker uitwerpend Van alle logica beroofd Een beeld verschijnt in al die flarden Verstrooid vanuit een diffuus licht Een prisma van onvermoede kleuren Een regenboog verschijnt Wezens op mensen gelijkend Treden los door kleuren heen Ogen naar binnen gericht Zien een eeuwigheid verschijnen Buiten valt de sneeuw geduldig neer Opgevangen in eeuwige handen Daal ik af in mijn stilte Opgevangen door zijn eeuwig hart @2004-02-27 joop van der elst