Alweer een Podcast

Henk moppert over zijn coronaprik, zijn headset en vooral over het ABP dat “ethisch” belegt — oftewel: minder rendement, meer hypocrisie. Ondertussen legt hij uit hoe muziekuitgevers al decennia artiesten beroven met steun van BUMA/Stemra.Tot slot krijgt links er van langs wegens nieuw ontdekte Jodenhaat, en eindigt Henk met een luistertip: “Tolerantie” van Het Goede Doel. (Klik gerust, hij verdient er bijna een cent aan.)

In deze aflevering hebben we onszelf één opdracht gegeven: positief blijven. Klinkt makkelijk, blijkt onmogelijk. Want ja, we beginnen vrolijk met taarten zo groot als autobanden en bakkers die hun overschot uitdelen, maar voor je het weet zitten we bij de voedselbank, vrijwilligerswerk dat eigenlijk slavernij heet, en een wateroloog die nu in een hospice rondloopt.Onderweg passeren we Gordon (die verrassend sympathiek blijkt), de bizarre salarissen in de goede-doelenwereld, en de vrolijke kant van begrafenissen. Er wordt gemopperd op post en DigiD, en natuurlijk op sociale media waar iedereen vooral boos is. Maar hé, we zijn positief gebleven: er was taart.Kortom: een aflevering vol droge humor, wrange vrolijkheid en het bewijs dat cynisme en positiviteit verrassend goed samengaan.Veel luisterplezier namens Henk en Jelmer!

In deze aflevering begint het al mis: het geluid kraakt, de kabels doen het niet, en er is vooral géén sponsor die betere apparatuur betaalt. Dus ja, we rommelen maar wat aan, met Marktplaats-microfoons en een beetje gênant gebedel om hulp – al noemen we het natuurlijk “merchandise”, net zoals de grote jongens van U2 met hun vijf vrachtwagens vol T-shirts.Van daaruit glijden we naadloos het moeras in van belastingwetten die niemand begrijpt, hypotheekrenteaftrek die tóch weer aftrekbaar blijkt (maar alleen voor rijke mensen), en politieke partijen die vrolijk wetten aannemen waarvan ze zelf de gevolgen niet snappen. Ondertussen leert Henk dat zijn nieuwe huis misschien wel pas afkomt als de plaatselijke das besluit te verhuizen naar zijn gloednieuwe dassenvilla van een ton. Prioriteiten, hè?Verder passeren dassentunnels van twee ton die geen das gebruikt, vleermuisnestkastjes in nieuwbouwhuizen, en de vrolijke tragedie van China dat ooit miljoenen mussen uitroeide – om daarna noodgedwongen 400.000 nieuwe exemplaren uit Rusland te importeren. Geen Russen, maar mussen.En alsof dat nog niet genoeg bureaucratische ellende is, duiken we ook in massaclaims, woekerpolissen, gesjoemel met diesels en de bizarre verdienmodellen van juristen en subsidie-aanvraagbureaus. Kortom: Nederland is kapot georganiseerd, maar gelukkig hebben we er wel een dassenbunker, dure vleermuiswoningen en misschien ooit een paar euro schadevergoeding voor terug.

Henk Westbroek en Jelmer Gussinklo ouwehoeren over van alles en nog wat.

Henk Westbroek en Jelmer Gussinklo ouwehoeren over van alles en nog wat.

Henk Westbroek en Jelmer Gussinklo ouwehoeren over van alles en nog wat.

Henk Westbroek en Jelmer Gussinklo ouwehoeren over van alles en nog wat. (Nieuwe upload zonder muziek i.v.m. muziekrechten)

Henk Westbroek en Jelmer Gussinklo ouwehoeren over van alles en nog wat. (Nieuwe upload zonder muziek i.v.m. muziekrechten)

Henk Westbroek en Jelmer Gussinklo ouwehoeren over van alles en nog wat.

Henk Westbroek en Jelmer Gussinklo ouwehoeren over van alles en nog wat.