De Correspondent

Op 4 maart 2022 is bekend gemaakt dat aan David Grossman (Jeruzalem, 1954)de Erasmusprijs is toegekend. Dat is een 'oeuvreprijs voor iemand die een buitengewone bijdrage heeft geleverd op het gebied van de geesteswetenschappen, sociale wetenschappen of de kunsten'. Grossman is een briljante schrijver en een buitengewoon mens. Hij leeft en werkt in een land geteisterd door angst, vijandschap, geweld. Hij schrijft verhalen waarbij hij telkens opnieuw door het allerergst onder ogen te zien toch een soort ruimte probeert te vinden waar je onschuld terugvindt en kunt ademen met twee longen. Luister hier naar een aantal fragmenten uit een conversatie met Grossman tijdens het festival Winternachten in Den Haag, in 2015

De wooncrisis is meer dan een tekort aan huizen – het is ook een gebrek aan passende huizen. Vandaag: de alleenstaande moeder die een slaapkamer deelt met haar twee kinderen. Lees hier het artikel: https://decorrespondent.nl/13157/drie-generaties-onder-een-dak-klinkt-gezellig-maar-het-is-pure-woningnood/6869485724783-527db82c ***Nieuw: de Correspondent-luisterapp! Vanaf nu kun je voor de beste en meest privacyvriendelijke luisterervaring terecht in de Correspondent-app. Ontdek 500+ shows en verhalen en ga in gesprek met je favoriete correspondenten. Download de app snel in de app-store! Geen lid? Maak ook onafhankelijke journalistiek mogelijk en krijg toegang tot de app: corr.es/wordlid. *** Productie : Julius van Ijperen, Kerem Özilhan en Jacco Prantl Voor vragen, opmerkingen of suggesties mail naar post@decorrespondent.nl

Lees hier de column: https://decorrespondent.nl/13168/solidair-zijn-met-oekraine-draai-de-russische-gaskraan-dicht/6817517216752-1fe352b1 ***Nieuw: de Correspondent-luisterapp! Vanaf nu kun je voor de beste en meest privacyvriendelijke luisterervaring terecht in de Correspondent-app. Ontdek 500+ shows en verhalen en ga in gesprek met je favoriete correspondenten. Download de app snel in de app-store! Geen lid? Maak ook onafhankelijke journalistiek mogelijk en krijg toegang tot de app: corr.es/wordlid. *** Productie : Julius van Ijperen, Kerem Özilhan en Jacco Prantl Voor vragen, opmerkingen of suggesties mail naar post@decorrespondent.nl

Neem in deze dagen maar eens een podcast op die nog actueel is op het moment dat je de aflevering publiceert. Terwijl de geschiedenis in een krankzinnige stroomversnelling is beland, kunnen we van één ding vrij zeker zijn: Europa heeft volgende week, volgende maand én volgend jaar nog honderden miljarden kubieke meters aardgas nodig. En daarvoor zijn we vooral afhankelijk van Rusland. Sterker nog, terwijl in de afgelopen dagen de tanks oprukten in de richting van Kyiv, kwam er alleen maar méér Russisch gas door Oekraïense pijpleidingen richting Europa. Ongeveer 40 procent van het gas dat we in Europa gebruiken om stroom op te wekken, fabrieken te laten draaien en huizen te verwarmen, komt uit Rusland. Kúnnen we wel zonder Russisch gas? Het is makkelijk te roepen dat we zo snel mogelijk van dat Russisch gas af moeten. Maar kan het ook in de praktijk? Hoe wekken we onze energie nog op als we tegelijkertijd de Duitse en Belgische kerncentrales uitzetten, de Groningse gaskraan dichtdraaien, biomassa in de ban doen en kolencentrales sluiten? De pijnlijke waarheid is dat zonne- en windenergie nog maar een fractie van onze energiebehoefte dekken. Oftewel: de oorlog in Oekraïne herinnert ons er wederom aan dat onze economie nog door en door fossiel is, en dat we niet zomaar zonder gas kunnen. Een pleidooi om 'van het Russisch gas' af te gaan zou dan ook zo concreet mogelijk moeten zijn over de grote consequenties voor ons allemaal. Een geel-blauw vlaggetje in je Twitterprofiel is één ding, maar zijn we ook bereid om echte offers te brengen? Leesvoer bij deze aflevering: • Het stuk van Jolle Demmers, hoogleraar Conflict Studies aan de Universiteit Utrecht, dat Rutger vond na een retweet van Baudet: Wapens? Sancties? Nederland zou moeten aansturen op bemiddeling tussen Rusland en Oekraïne. (https://corr.es/26ae10) • Hier vind je de column van Correspondent Simon van Teutem waarin hij betoogt dat we zo snel mogelijk van Russisch gas af moeten: Solidair zijn met Oekraïne? Draai de Russische gaskraan dicht. (https://corr.es/32eb18) • Meer informatie over Russisch gas en onze afhankelijkheid daarvan vind je in dit stuk door denktank Breugel, gepubliceerd bij Foreign Affairs: The Kremlin's Gas Wars. (https://corr.es/7edf29) • En een update van het Planbureau voor de Leefomgeving (PBL) waaruit blijkt dat Nederlandse huishoudens nog lang niet van het gas af zijn, geschreven door Pieter Boot. (https://corr.es/cf506c)

Vandaag is mijn laatste dag als algemeen directeur bij De Correspondent. De journalistiek is in de negen roerige jaren die ik hier doorbracht fundamenteel veranderd – en wij dus ook. Wat heb ik geleerd, en wat neem ik mee? Lees hier het artikel: https://decorrespondent.nl/13138/negen-lessen-die-ik-leerde-in-negen-jaar-bij-de-correspondent/370399634-1e9d646c ***Nieuw: de Correspondent-luisterapp! Vanaf nu kun je voor de beste en meest privacyvriendelijke luisterervaring terecht in de Correspondent-app. Ontdek 500+ shows en verhalen en ga in gesprek met je favoriete correspondenten. Download de app snel in de app-store! Geen lid? Maak ook onafhankelijke journalistiek mogelijk en krijg toegang tot de app: corr.es/wordlid. *** Productie : Julius van Ijperen, Kerem Özilhan en Jacco Prantl Voor vragen, opmerkingen of suggesties mail naar post@decorrespondent.nl

De nieuwe roman van Otto de Kat, Het uur van de olifant, draait om een van de gruwelijkste oorlogen die Nederland ooit gevoerd heeft: de Atjehoorlog, in het noorden van Sumatra, rond 1900. Twee Nederlandse officieren, lid van het Koninklijk Nederlands-Indisch Leger (KNIL) worstelen met hun herinneringen. Maar die moeten naar buiten, ook al willen ze niet liever dan erover zwijgen. De Kat brengt het zwijgen onder woorden. In een fijn geciseleerde roman die ook over liefde, ambivalentie, vriendschap en weemoed gaat.

Het idee dat Tweede Kamerleden voldoende middelen hebben om daadkrachtig de macht te controleren is mesjogge. Lees hier het artikel: https://decorrespondent.nl/13078/waarom-de-tweede-kamer-niet-werkt/6770921184742-b45cee68 ***Nieuw: de Correspondent-luisterapp! Vanaf nu kun je voor de beste en meest privacyvriendelijke luisterervaring terecht in de Correspondent-app. Ontdek 500+ shows en verhalen en ga in gesprek met je favoriete correspondenten. Download de app snel in de app-store! Geen lid? Maak ook onafhankelijke journalistiek mogelijk en krijg toegang tot de app: corr.es/wordlid. *** Productie : Julius van Ijperen, Kerem Özilhan en Jacco Prantl Voor vragen, opmerkingen of suggesties mail naar post@decorrespondent.nl

120.000 militairen aan de grens tussen Rusland en Oekraïne. Dat moet uitlopen op oorlog. Dat kan haast niet anders. Volgens André Gerrits zal het zo'n vaart niet lopen. Hij is hoogleraar Internationale studies en Wereldpolitiek in Leiden en geldt als Ruslandkenner bij uitstek. Hij schetst op heldere wijze de machtsbasis van Poetin, het hybride karakter van Rusland als dictatuur én democratie, en de zwakte van Oekraïne zelf. En misschien heeft Poetin wel een andere bedoeling met het wapengekletter: hij wil zijn politieke eisen kracht bij zetten. De NAVO moet uit de buurt blijven.

We denken dat ons hoofd ons lichaam aanstuurt, maar steeds meer onderzoek laat zien dat het geen eenrichtingsverkeer is: hoe je beweegt, bepaalt ook hoe je denkt. Daar zitten belangrijke lessen in voor het onderwijs. Lees hier het artikel: https://decorrespondent.nl/13134/wie-zn-hersenen-wil-gebruiken-moet-wat-minder-in-zn-hoofd-zitten/1043535702-aaec44f9 ***Nieuw: de Correspondent-luisterapp! Vanaf nu kun je voor de beste en meest privacyvriendelijke luisterervaring terecht in de Correspondent-app. Ontdek 500+ shows en verhalen en ga in gesprek met je favoriete correspondenten. Download de app snel in de app-store! Geen lid? Maak ook onafhankelijke journalistiek mogelijk en krijg toegang tot de app: corr.es/wordlid. *** Productie : Julius van Ijperen, Kerem Özilhan en Jacco Prantl Voor vragen, opmerkingen of suggesties mail naar post@decorrespondent.nl

Er was een tijd, niet eens zo heel lang geleden, dat de slavernij – het uitbuiten en verhandelen van mensen – een geaccepteerd en normaal onderdeel van de maatschappij was. Maar op een gegeven moment is het verdwenen. Of althans, volgens de Internationale Arbeidsorganisatie leven er nog steeds 40 miljoen mensen in slavernij, maar het verhandelen van mensen is nu in ieder geval verboden, illegaal, in ieder land op aarde. Het is makkelijk om te denken dat die officiële afschaffing van de slavernij onvermijdelijk was. Het gevolg van de Verlichting, de industrialisatie, of 'de vooruitgang' in het algemeen. Maar niets is minder waar. De geschiedenis van het abolitionisme, de beweging om de slavernij voor eens en altijd af te schaffen, laat zien dat het ook heel anders had kunnen lopen. Hoe is het de abolitionisten gelukt om zo'n vanzelfsprekend en zo'n lucratief instituut omver te werpen? Een ding is zeker: vandaag de dag kunnen we nog steeds ongelofelijk veel leren van hun succes. In de afgelopen maanden verslond Rutger het ene na het andere boek over deze fascinerende geschiedenis, en in deze podcast vertelt hij over een aantal lessen die we vandaag de dag nog altijd kunnen toepassen. Leesvoer bij deze aflevering • Rutger heeft het op een gegeven moment over de ‘nobele verliezer’. Rebecca Solnit schrijft in Hope in the Dark over hetzelfde idee: over hoe bepaalde activisten het stiekem wel fijn vinden om te verliezen omdat dat bewijst dat ze gelijk hebben. (https://corr.es/a96cfc) • Ook vertelt hij over Seymour Drescher en zijn boek Econocide, waarin uitgebreid besproken en aangetoond wordt dat de afschaffing van de slavernij zeer schadelijk was voor de Britse economie. (https://corr.es/b4d286) • En die pil die in de studio lag? Dat was The History of the Rise, Progress, and Accomplishment of the Abolition of the African Slave-Trade by the British Parliament van Thomas Clarkson. (https://corr.es/23bf36)