PassiePraat

De een komt uit een gekend juweliersgeslacht in Haarlem, de ander, nota bene woonachtig in Almere, zit zijn hele leven al in de treinen. Pieter Voet en Hans Koppelman, vrijwilligers in het Nederlands Transport Museum. Dat museum, een aantal jaren tijdelijk gevestigd in Nieuw-Vennep, herbergt het historische TEE-treinstel, het enige dat nog bestaat. Weliswaar zonder motorwagen, maar toch 5 delen en daarmee ruim honderd meter lang. Het stond ooit te verpieteren op het Amsterdamse emplacement Dijksgracht. Sinds december 2020 is het Nederlands Transport Museum de eigenaar van dit iconische treinstel, dat grondig moest en moet worden geconserveerd. Een megaklus voor de tien man sterke treinengroep. Voor het einde van 2024 moet het gevaarte echter opnieuw op transport. Want het museum moet wijken voor woningbouw. Liefst drie locaties in Haarlemmermeer had directeur Arno van der Holst op het oog, maar die vielen alle om verschillende redenen af. Nu lijkt de gemeente Waddinxveen de bestemming van de unieke TEE en van honderden andere museumobjecten. In deze aflevering van PassiePraat vertellen Van der Holst en de twee mannen van de treinengroep over hun liefde voor het museum, de zorgen over de collectie, de nabije en wat verdere toekomst en de uitdagingen die ze, elk op hun terrein, daarin voor zich zien.

Ze spelen allebei squash op het hoogste niveau: Hjalmar en Elcke Mols. Hun thuisbasis zijn de banen van Meersquash in Hoofddorp. Ze liepen het squash virus thuis op, want ook hun moeder is al jaren actief op de baan. De 15-jarige Elcke geldt als supertalent. Ze maakt al van jongsaf deel uit van nationale selectieteams en was ondertussen in meerdere leeftijdscategorieën Nederlands kampioen. In tegenstelling tot haar broer, die tot zijn middelbare schoolleeftijd nog heeft gevoetbald en gehockeyd, koos de kleine Elcke als zesjarige al voor het squash. Wat Hjalmar vooral trok was dat hij zich in squash ‘lekker’ helemaal kapot kan spelen. In deze aflevering van PassiePraat druipt de liefde voor hun sport ervan af. Trainen, toernooien, competitie, ze werken het gedreven en enthousiast af. Tussendoor gaat Elcke naar het voortgezet onderwijs en volgt Hjalmar een studie. Het Hoofddorpse duo legt uit hoe belangrijk tactiek in hun geliefde sport is en wat squash vergt aan fysiek. En passant delen ze ook hun bedenkingen bij de opkomst van het razend populaire padel, waar ze zelf dan ook helemaal niets van moeten hebben. Sterker nog: het doet in hun ogen de toch al bescheiden media aandacht voor squash zeker geen goed.

Begin september 2024 kroonden de kanopolospelers van De Waterwolf zich tot nationaal kampioen in de derde klasse. Het team, samengesteld uit spelers in leeftijd tussen 18 en 20 jaar, speelde voor het eerst op seniorenniveau. En dat terwijl de trainingsfaciliteiten door de verhuizing van De Waterwolf uit Cruquius naar Hoofddorp minimaal waren. Voor Bryan Albers en Olaf Molenaar kwam met de titel een sportieve droom uit. Waar vriendjes op jonge leeftijd kozen voor hockey en voetbal, stapten zij in de kano. En dan niet voor rustige toertochtjes, maar voor het best pittige en fysieke kanopolo. Kanopolo wordt gespeeld met vijf tegen vijf vaarders in open water, waarbij er in twee keer tien minuten gescoord moet worden in het doel van de tegenstander. Het lijkt wel op rugby, omdat de vaarders soms tegen of over elkaar heen varen in het water. Lekker beuken dus. In deze aflevering van PassiePraat leggen Bryan en Olaf de spelregels uit, geven ze details over hun materiaal en vertellen ze over de competitie, die wordt gespeeld in toernooivorm.

‘De Haarlemmermeer-lijnen, met 110 kilometer lengte, in allerlei richtingen, zal de ‘Hollandsche Electrische Spoorweg Maatschappij’ niet minder dan 32 polders doorsnijden. Gelegen in het groote vierkant tusschen Amsterdam, Haarlem, Leiden, Alphen en Nieuwersluis.’ Aldus de eerste zinnen in een boekje van Jan Feith, uitgegeven in 1915. Ze kwamen er werkelijk, de Haarlemmermeerlijnen. De tracés liepen onder meer van Haarlem via Hoofddorp naar Aalsmeer en van Hoofddorp naar Leiden. Er kwamen ook baanvakken van Aalsmeer naar Uithoorn en van Uithoorn naar Amsterdam. Anno 2024 zijn van al die lijntjes nog slechts een beperkt aantal overblijfselen in tact, zoals de stations Hoofddorp en Vijfhuizen, maar ook bruggenhoofden en baanwachtershuisjes. Adriaan Strik, vooral stoomliefhebber, en Marcel van Laar, die zich graag verdiept in de geschiedenis van de 19e eeuw, hebben een bijzondere zwak voor die vergane spoorwegglorie. Gepassioneerd en vooral heel goed gedocumenteerd vertellen ze erover in deze interessante aflevering van PassiePraat.

Op 26 maart 2023 bestond de Halfwegsche Sport Club De Bataaf precies honderd jaar. De vereniging, waarin wielrenners, toerrijders, BMX-ers en spinners actief zijn, zetelt aan Kinheim in Zwanenburg. Op het complex met het centraal gelegen, geheel zelfgebouwde clubhuis, liggen een 1.250 meter lang verhard en afgesloten parcours en een uitdagende BMX-baan van nationale allure. Ook allemaal eigen werkzaamheid. Ze zijn er apetrots op, voorzitter Weite Haaijer en bestuurslid Theo Smit. Die laatste is naamgenoot maar geen familie van de Theo, die de club in het verleden als renner tal van successen bracht. Zoals ook de naam van de familie Pieters nauw aan De Bataaf is verbonden. Zo zijn Peter en Amy in de erelijst opgenomen. Weite heeft zelf trouwens ook een indrukwekkend palmares als het gaat om overwinningen op de weg. Anno 2024 heeft de club zorgen. Renners hoeven bijvoorbeeld geen licentie meer te hebben bij een club; die halen ze rechtstreeks op bij de wielerunie. En dat scheelt wielrennende leden. Ook toerrijders hoeven geen lid te zijn om een van de vele fraaie recreatieroutes te mogen meerijden. Ze betalen per keer. De grootste groei zit hem in de jeugd bij het BMX-en. In deze aflevering van PasiePraat het verhaal over verleden, heden en toekomst van HSC de Bataaf, opgetekend uit de mond van twee bevlogen bestuurders.

‘Hij heeft gewonnen de zilvervloot’, ‘Karretje op de zandweg’ en ‘Zie de maan schijnt door de bomen’. Hele generaties schoolkinderen groeide op met de liedjes van Jan Pieter Heije. De wereldberoemde zangeres Nana Mouskouri nam zelfs een compositie van de Amsterdamse arts op: ‘In ’t groene dal, in ’t stille dal’. Minder breed bekend is zijn betekenis voor het dorp Abbenes in de gemeente Haarlemmermeer. De in 1809 geboren zoon van een barbier trouwde met een van rijkste vrouwen van Amsterdam, Maria Margaretha van Voorst. Haar vader, dominee Jan Jacob van Voorst, had een deel van het familievermogen van zijn vrouw geïnvesteerd in grond in het noorden en zuiden van het pas drooggemalen Haarlemmermeer. Heije werd later waarnemer over die bezittingen. Wekelijks kwam hij vanuit de hoofdstad met de koets naar Abbenes, waar hij zich het lot van de arme bevolking aantrok. Hij schonk grond om een (bewaar)school te stichten en richtte onder meer een schoolspaarbank op. Heije werd na zijn overlijden bijgezet in een familiegraf aan de rand van Abbenes. Jaarlijks leggen schoolkinderen narcissen bij het monument, waarna ze volgens traditie worden getrakteerd op een krentenbol met chocolademelk. In deze aflevering van PassiePraat vertellen voormalig schooljuffrouw Jeanette Poel en bestuurslid Ria Baars van het Jan Pieter Heije Fonds over de hechte band van de weldoener met Abbenes.

Hij is de stem van MeerRadio, van tal van commercials en als voice over te horen onder talrijke videoproducties. En hij is het herkenbare geluid van PassiePraat. Elke radio-uitzending en elke aflevering van de podcast leidt hij in en uit en zorgt voor de verbindende intermezzo’s. Eric Westerop. Radio- en muziekman pur sang, die van zijn stem zijn beroep heeft gemaakt. Ooit met een maatje van hem als broekie begonnen met een piratenstation. Later ontdekt om zijn specifieke dictie en donkere stemgeluid. Inmiddels midden vijftig combineert Eric het voice over werk met een job in de financiële sector. Regelmatig benaderen bureaus en organisaties hem om teksten in te spreken. Teksten, die hij zelf redigeert, want schrijftaal is nog geen spreektaal, leert zijn jarenlange ervaring. In deze aflevering van PassiePraat vertelt Eric over het verschil tussen de voice over en stemacteren, over zijn rol bij het in audio vormgeven van MeerRadio, over zijn eigen podcastserie en over de bijna manische belangstelling voor data, die hem als muzieksamensteller onderscheidt van zomaar plaatjes kiezers.

Trudie van ’t Hull-Bettink maakt sinds 2019 deel uit van de VVD-fractie in de gemeenteraad van Haarlemmermeer. Dick Blom is ondertussen al 10 jaar volksvertegenwoordiger voor het CDA. Wat de twee gemeen hebben is de ontembare drang om zich er tegenaan te bemoeien als het gaat om hun woon- en werkomgeving. Een omgeving waar ze zijn opgegroeid en waar ze van houden. Trudie is wat Haarlemmermeer betreft ambitieus en positief: ‘Als het ergens kan, is dat wel in Haarlemmermeer!’ En Blom: ‘Zuinig zijn op onze mooie polder en het benutten van de kansen die er zijn om prettig met elkaar te kunnen samenleven, dat is waar ik voor sta.’ Dick Blom verwierf zijn zetel in de laatste drie verkiezingen steeds met voorkeursstemmen. Hij heeft een trouwe fanbase, mensen die hem en zijn familie onder meer kennen van het familiebedrijf, waarin hijzelf handelde in hooi en stro. Trudie staat bekend als verbindend, ondernemend, toegankelijk en enthousiast. In deze aflevering van PassiePraat vertellen ze over hun drijfveren, de kansen en bedreigingen in de polder en de invloed die zij willen en kunnen uitoefenen in hun rol als volksvertegenwoordiger.

In Nederland leven zo’n 350 verschillende soorten bijen. Zestig procent wordt in haar voortbestaan bedreigd. Bijen zijn hartstikke belangrijk en dus vormt de massale sterfte onder bijen een grote bedreiging voor het milieu. Bijen zijn belangrijke bestuivers, insecten die stuifmeel van de ene bloem naar de andere bloem brengen. Net als vlinders, hommels en zelfs wespen. Zo kunnen er vruchten groeien. Zonder bijen groeien er veel minder groenten en fruit. Bijen worden gehouden en verzorgd door imkers, die hiervoor ook een opleiding hebben genoten. Zoals Yvonne Kool en Maeike Boere, beiden lid van Imkervereniging Haarlemmermeer (IVH), een middelgrote bijenhouders vereniging met in Cruquius een eigen bijenpark, les- en vergaderruimte en uitgebreide faciliteiten. In deze aflevering van PassiePraat vertellen Yvonne en Maeike over hun liefde voor bijen, over hun eigen volken en die van de verenging en over de bijzondere gedragingen en unieke eigenschappen van de bij, die ze tijdens hun studie voor imker in detail leerden kennen.