PassiePraat

Nikkie Elfers is raadslid voor HAP, de lokale politieke partij Haarlemmermeerse Aktieve Politiek. Jennifer Hup is deze periode in de raad fractievoorzitter voor Christen Unie/SGP. Twee bevlogen vrouwen met een missie. ‘Ik wil laten zien wie ik ben en wat ik kan. Ik geloof in liefde en in de goedheid van de mens, dat is mijn uitgangspunt in het leven’, zei Hup in een interview rond haar verkiezing als lijsttrekker. Nikkie Elfers, in het dagelijks leven ondernemer en moeder, krijgt energie van het bouwen van bruggen tussen inwoners, ondernemers, organisaties en de gemeente. Hup kwam al op jonge leeftijd in aanraking met de politiek, zowel op provinciaal als lokaal niveau. Elfers, gedreven door de ambitie om zelf invloed te hebben, vond in HAP de partij die haar past als een jas. Ze stort zich vol overgave op haar politieke werk, is onder meer actief in contacten tussen onderwijs, jongeren en lokale politiek. Maar op het schoolplein is ze gewoon de moeder van haar drie kinderen, claimt ze. Daarbuiten mag iedereen haar aanspreken over onderwerpen die de verantwoordelijkheid van de gemeente raken. PassiePraat in gesprek met twee gedreven vrouwen, die zelf graag steentjes in de rivier op aarde gooien, zodat die nooit weer hetzelfde zal stromen.

Toen Dirk-Jan Emans serieus twijfelde of hij nog wel in zijn toenmalige werk wilde blijven hangen, adviseerde een collega hem de uitvaartbranche in te gaan. Dat is nou echt helemaal iets voor jou, zei de vrouw. Hij oriënteerde zich, doorliep daarna de opleiding en voelde in alles, dat hij zijn nieuwe roeping had gevonden. Zijn eerste begrafenis als zelfstandig uitvaartbegeleider in Haarlemmermeer verzorgde hij ruim 3,5 jaar geleden. In PassiePraat vertelt Dirk-Jan over zijn werk, over het omgaan met emoties, over empathie en transparantie bij de zorg voor een waardig afscheid en over zijn vaardigheid – en kwalificatie – om onder droeve omstandigheden te kunnen omgaan met mensen die lijden aan dementie. Het werd een open en persoonlijk gesprek, opgenomen in de familiekamer van crematorium Nieuw-Vennep, waaraan Dirk-Jan uit zijn praktijk een heel bijzondere en ingrijpende herinnering koestert.

Tot op de dag vandaag zijn werknemers uit alle lagen van vliegtuigbouwer Fokker onderling met elkaar verbonden. Ze koesteren collegiale herinneringen, delen de trots op hun bedrijf en steken tijd en energie in het conserveren van wat door de jaren heen op Schiphol Oost, in Hoogeveen en op Woensdrecht is gepresteerd en geproduceerd. Een parel van de Nederlandse maakindustrie.Ruud en Aaffien Fokke – zonder R – waren lid van die familie. Het stel kende elkaar al vanaf de lagere school in Groningen, maar de ware liefde ontlook toch pas later. Ze trokken naar het westen toen Ruud na zijn universitaire studie wel wat zag in een traineeship bij het destijds zeker gerenommeerde Fokker. Aaffien vond er administratief werk, het laatst op de afdeling Customer Services. Ruud vervulde managementposities met een link naar informatietechnologie.Uiteindelijk viel het doek en werd Fokker – hoewel nu nog in onderdelenproductie actief voor onder meer Airbus – industrieel erfgoed. In deze aflevering van PassiePraat vertelt dit Fokker-stel hun verhaal.

Hij vocht jaren achtereen voor zijn Nederlands Transport Museum. Telkens was er hoop, steeds lonkte toch weer een nieuw perspectief. Maar ook elke keer opnieuw eindigde zijn zoektocht naar zekerheid over het voortbestaan in een desillusie. Tenslotte moest Arno van der Holst het opgeven. Er is definitief geen permanente vestigingsplaats voor de collectie vol mobiel historisch erfgoed. De collectie valt uiteen, wordt deels verkocht of gaat naar andere exposanten.Het begon ooit op het Hembrugterrein, waar het Rijksvastgoed van de voormalige munitiefabriek zou worden herontwikkeld tot creatieve hotspot. Daar ontstond een verzamelplaats van allerhande stichtingen, die zich bezig hielden met het behoud van rollend industrieel erfgoed, aanvankelijk vooral militair. Van der Holst werd directeur van het samenwerkingsverband, dat nadien – tijdelijk in Nieuw-Vennep – verder ging als Nederlands Transport Museum. De gemeente Haarlemmermeer, toen nog vol van megalomane plannen in Park21, zag de nieuwbouw en bijbehorende bezoekersstromen al allemaal voor zich.Daar is uiteindelijk niets van terecht gekomen. Geen nieuwbouw in Park21, geen nieuwbouw ook in Hoofddorp, waar de Stelling van Amsterdam en vleermuizen obstakels vormden voor een permanente vestiging. De laatste optie, in Waddinxveen, viel zomer 2024 af. Einde verhaal. In deze PassiePraat blikt Van der Holst nog één keer terug op de opkomst en ondergang van zijn museum. Een ervaring rijker, een illusie armer.

Hij was 6 toen hij uit de radio van zijn schoolmeester de muziek en de presentatoren hoorde die hem aanspraken. Anders dan wat thuis altijd uit het apparaat kwam. Niet veel later had hij zijn eigen transistortje en speelde hij diskjockey met een oude buizenradio als microfoon versterker. Dat vormde de basis voor de levenslange liefde tussen Wim Brik en radio.Na een carrière als platenprater in een discotheek kwam op de vermaarde Firato de doorbraak. Met zijn tweede prijs in een deejay-wedstrijd trok de jonge Brik de aandacht van Joost den Draaijer. Het was de opmaat voor tal van radioshows, zowel voor piraten als voor het gevangeniswezen en ziekenomroepen. Tegenwoordig is Wim Brik presentator van programma’s als Onderweg en Zakenplatform via MeerRadio. En op de rol staan plannen voor meerdere podcastseries.In deze aflevering van PassiePraat het verhaal van een radiomaker in hart en nieren, die ruim tijd te kort blijkt te komen om het allemaal te vertellen.

Per 1 maart sluit het Historisch Museum Haarlemmermeer de deuren van de huidige locatie. Het museum werd in 1992 ingericht in de schuur van de monumentale Mentzhoeve. Die dateert van 1858. Tegenwoordig zijn in de gebouwen horeca, een partycentrum en bowlingbanen gevestigd. De schuur bleef bij de verkoop aan de gebroeders Claus eigendom van de gemeente, die hem verhuurde aan de Stichting Meer-Historie. Het museum verhuist naar nieuwbouw naast stoomgemaal Cruquius, waarmee het dan een geheel vormt.In deze aflevering van PassiePraat, opgenomen op het met tal van decorstukken aangeklede Marktplein, schuiven museum directeur Elise van Melis en vrijwilliger van het eerste uur Marianne Koeckhoven aan. Ze blikken terug op het ontstaan van het museum, de bijzondere collectie, het verhaal van de polder en de naderende ontmanteling. En verhaal met een traan en een lach, want er is toch ook weer heel veel om naar uit te kijken, straks aan de boorden van de Ringvaart.

Ze hebben alle drie iets met snelheid en verbrandingsmotoren.Ed Imanse, zijn dochterRianne en zijn schoonzoonStefan Goosen crossen graag op quads. Maar schoonvader en schoonzoon hebben hun hart ook verpand aanscootersprint. In verschillende klassen doen ze mee aan nationale en internationale sprintmeetings. Ed werd in zijn klasse zelfs al Nederlands Kampioen, Stefan snelde naar de tweede plek in zijn categorie.Gedrieën werken ze in Nieuw-Vennep in het eigen scooterbedrijf onder de naam RIST, een samentrekking van de namen van Rianne en Stefan. Van heinde en ver komen klanten met hun scooters naar Nieuw-Vennep Zuid in de wetenschap dat daar de kennis, kunde en technische vaardigheden in huis zijn om voor zo’n beetje elk motorisch probleem een oplossing te vinden.Zo gaan werk en passie samen voor het drietal. Ed en Stefan schuiven bij Henny Beijer aan om hun verhalen voorPassiePraat te vertellen.

Als peuter voerde hij al acts op, als tiener speelde hij zijn eerste echte rollen. Toch zou Lex Passchier zijn geluk uiteindelijk niet vinden op het toneel. Hij werd de creatieve geest achter de schermen. Vooral als schrijver van scenario’s voor theater, film en series op televisie. De bekendste titels op zijn palmares zijn Oogappels, Gooise Vrouwen, Baantjer en Moordvrouw. Ook De 12 van Oldenheim en De 12 van Schouwendam zijn aan zijn geest ontsproten. Hij schreef het scenario en was creative producer van beide producties. Onlangs verscheen zijn eerste literaire thriller, De val van Tammy Davidson. Passchier heeft een voorliefde voor thrillers, iets wat mede werd ontwikkeld tijdens zijn studie aan de Universiteit Utrecht. Hij studeerde af in Theater-, Film- en Televisiewetenschap met een scriptie over Alfred Hitchcock. Via een carriere als scripteditor bij Endemol Drama raakte hij verweven met scenarioschrijven voor televisieseries. Voor deze aflevering ontving Lex PassiePraat in zijn domein, een comfortabele werkkamer in de achtertuin van zijn Hoofddorpse huis. Daar vlecht hij de overal en nergens opgedane ideetjes tot boeiende scripts. Voor zijn boek zocht hij daarentegen de stilte op in Frankrijk. Maar waar dan ook: schrijven is zijn leven.

KLM’er Asha Mees heeft altijd al iets gehad met medezeggenschap. Ze zit in de ondernemingsraad, zou daar mee stoppen en keek vervolgens rond naar een rol in de gemeentelijke politiek. Nu doet ze allebei; ze zit voor de VVD in de gemeenteraad. Rinus Beusenberg bezet, samen met zijn zoon, twee zetels in de raad. Ze vertegenwoordigen de door henzelf opgerichte partij Sociaal Rechts Haarlemmermeer. In 2010 besloot hij volksvertegenwoordiger te worden. Directe aanleiding: Rinus Beusenberg ligt al jaren in de clinch met onder meer de gemeente. Het conflict dateert van de tijd dat hij in Haarlemmermeer een erotisch centrum wilde bouwen. Daar kwam het niet van. Tot op de dag van vandaag slepen zich allerlei rechtszaken die daarmee te maken hebben voort. In deze aflevering van PassiePraat lucht Beusenberg eerst even zijn hart. Daarna beschouwt hij samen met Asha de lokale politiek, de speerpunten van beleid en hun eigen optreden als raadslid. Een rol in de lokale democratie die ze beiden, zij het vanuit heel verschillende perspectieven, met passie vervullen.

Als kind was ze al niet van de boerderij van haar oom weg te slaan. Kijken naar de beesten, wachten op de geboorte van een kalfje. Ans Röling deed er uiteindelijk twee levensfasen over om in die natuur haar bestemming en haar werk te vinden. Eindelijk toch weg uit de kantooromgeving, waar ze als communicatie professional haar brood verdiende. Anno 2025 combineert ze beide. Ze is voorzitter van de Vrienden van De Heimanshof, de heemtuin van Haarlemmermeer in Hoofddorp, waar ze trouwens zelf ook met liefde in de aarde graaft. En ze geeft rondleidingen voor natuurorganisaties, omdat ze haar kennis, maar vooral ook haar passie, graag met iedereen wil delen. In deze aflevering van PassiePraat vertelt ze over haar eigen reis door het leven, over de heemtuin en over de noodzaak om je van de natuur om je heen bewust te zijn. Dat gaat verder dan louter oog voor planten en dieren; ook een thema als waterbeheer in de veranderende klimaatomstandigheden roept om ieders aandacht. Aandacht die Ans er dagelijks aan wil geven.