PassiePraat

Marianne Schuurmans-Wijdeven, geboren en getogen in Tilburg, is sinds 10 juli 2019 burgemeester van Haarlemmermeer. Ze is van VVD-huize, de politieke partij waarin ze ook verschillende bestuurlijke functies vervulde, zoals het lidmaatschap van het hoofdbestuur met de portefeuille Opleiding en Training en Talentmanagement en de leiding aan de Haya van Someren-stichting. Van februari 2010 tot september 2013 was ze burgemeester van de gemeente Millingen aan de Rijn, tussen september 2013 en juli 2019 was Schuurmans burgemeester in de gemeente Lingewaard. Marianne Schuurmans houdt van lezen, zwemmen en muziek en is bovengemiddeld geïnteresseerd in Amerika. Maar verreweg haar grootste passie is Formule 1. Ze kijkt alle races, verdiept zich gedetailleerd in de achtergronden van de sport en heeft daar dan ook een mening over. En dat al vele jaren, eigenlijk al vanaf het moment, waarop Max Verstappen zich voor het eerst op het hoogste niveau meldde. Ze houdt namelijk van sporters die er echt alles voor over hebben om in hun sport te excelleren. Om die reden is ze ook en bewonderaar van iemand als Sven Kramer. In deze aflevering van PassiePraat vertelt Marianne Schuurmans vrijuit over haar werk en missie als burgemeester, over de prijs die ze er privé voor betaalde en betaalt; en natuurlijk ook over haar passies, waarvan die voor de formule 1 in het gesprek de boventoon voert.

Jaarlijks vertrekken gemiddeld 30 afgeladen trailers vol hulpgoederen vanaf een van de vier opslagloodsen van Stichting Holland-Oekraïne richting het oosten. Ze brengen medicijnen, bedden, water, verbandmiddelen, maar ook kleding en schoeisel naar mensen die dat heel goed kunnen gebruiken. Niet alleen door de recente actualiteit van een oorlog; al ruim dertig jaar doen de vrijwilligers van de stichting dat. Wat ooit ontstond als een eenmalige geste naar een armlastig Pools dorpje, groeide uit tot wat de stichting vandaag de dag, mede dankzij haar meer dan uitstekende reputatie, vanuit Nieuw-Vennep voor elkaar krijgt. De 84-jarige Dirk Nijssen is erbij vanaf de oprichting. Hij enthousiasmeerde ex-kapitein op de grote vaart Willem Schrama. Ook Jos Langelaar werd erin gepraat en is nu coördinator van de transporten en ook chauffeur in de konvooien. Olga Dikker, geboren en getogen in de havenstad Cherson, maar door de liefde in het westen beland, fungeert als tolk en als 'moeder' van de groep vrijwilligers. In deze bijzondere aflevering van PassiePraat vertellen ze over hun onbaatzuchtige betrokkenheid bij het leed en de noden van Oekraïners, over hoe ze aan trailers vol ziekenhuisbedden en tanks drinkwater komen en hoe ze dat veilig daadwerkelijk op de plekken van bestemming weten af te leveren. Het zijn rit voor rit huzarenstukjes. En dat alles helemaal om niet. Muts af!

Carin Smand is sinds 2022 raadslid voor D66 in de gemeenteraad van Haarlemmermeer. Ze is woordvoerder op de terreinen van Mobiliteit, Financiën, Werk en Inkomen en Ruimtelijke Ontwikkeling. Roy Staal maakt deel uit van de fractie van GroenLinks in de raad. Twee heel verschillende politieke bloedgroepen dus, maar beiden behept met de drive om zelf op te staan in plaats van alleen maar roepen vanaf de kant. Smand was vele jaren van haar werkzame leven nationaal en internationaal op directieniveau actief in de gezondheidszorg. Roy heeft vooral iets met cijfers en streek, na een periode als controller van de gemeente Haarlem neer in den Haag. Bij het Ministerie van Financiën is hij nu beleidsmedewerker Begrotingsbeleid. Beide volksvertegenwoordigers verdienden en verdienen hun sporen in vrijwilligerswerk. Zo was Roy betrokken bij Vluchtelingenwerk, waar hij cliënten hielp met hun financiën. Carin vervult onbezoldigde commissariaten in de Landelijke Vereniging van Crematoria en als voorzitter bij de Stichting Vaillantfonds. In deze aflevering van PassiePraat een nadere kennismaking, rijk geïllustreerd met inzichten en wensen op maatschappelijk en lokaal politiek terrein.

Zevenenvijftig jaar geleden polste plaatselijk huisarts Smit de dorpsbewoners van Rijsenhout of het geen goed idee zou zijn om een voetbalvereniging op te richten. Bij 18 inwoners vond zijn oproep gehoor. Op 13 april 1970 werd Sport Club Westeinder toegelaten tot de KNVB. Sinds 1973 speelt SCW aan het Konnetlaantje, met de IJsclub en de tennisvereniging als naaste buren. Anno 2024 speelt het eerste van SCW in de derde klasse, telt de club zo’n 500 leden en neemt ze – samen met de buurclubs – komende zomer een fonkelnieuwe kantine- en kleedkamer accommodatie in gebruik. Oud-prof en hoofdtrainer Ardon de Waard is ondertussen al 7 jaar aan de club verbonden. Zijn assistent – Rick van IJzendoorn – is een regionale voetbalcoryfee, die als speler, maar ook als trainer zijn sporen verdiende bij het voormalige SMS (nu VVC), DIOS en Aalsmeer. In deze aflevering van PassiePraat vertelt het duo over hun favoriete sport, hun eigen sportieve verleden en de binding met het dorp. De Waard licht bovendien toe wat hij beoogt met zijn inspanningen in Athletes in Action.

De een komt uit een gekend juweliersgeslacht in Haarlem, de ander, nota bene woonachtig in Almere, zit zijn hele leven al in de treinen. Pieter Voet en Hans Koppelman, vrijwilligers in het Nederlands Transport Museum. Dat museum, een aantal jaren tijdelijk gevestigd in Nieuw-Vennep, herbergt het historische TEE-treinstel, het enige dat nog bestaat. Weliswaar zonder motorwagen, maar toch 5 delen en daarmee ruim honderd meter lang. Het stond ooit te verpieteren op het Amsterdamse emplacement Dijksgracht. Sinds december 2020 is het Nederlands Transport Museum de eigenaar van dit iconische treinstel, dat grondig moest en moet worden geconserveerd. Een megaklus voor de tien man sterke treinengroep. Voor het einde van 2024 moet het gevaarte echter opnieuw op transport. Want het museum moet wijken voor woningbouw. Liefst drie locaties in Haarlemmermeer had directeur Arno van der Holst op het oog, maar die vielen alle om verschillende redenen af. Nu lijkt de gemeente Waddinxveen de bestemming van de unieke TEE en van honderden andere museumobjecten. In deze aflevering van PassiePraat vertellen Van der Holst en de twee mannen van de treinengroep over hun liefde voor het museum, de zorgen over de collectie, de nabije en wat verdere toekomst en de uitdagingen die ze, elk op hun terrein, daarin voor zich zien.

Ze spelen allebei squash op het hoogste niveau: Hjalmar en Elcke Mols. Hun thuisbasis zijn de banen van Meersquash in Hoofddorp. Ze liepen het squash virus thuis op, want ook hun moeder is al jaren actief op de baan. De 15-jarige Elcke geldt als supertalent. Ze maakt al van jongsaf deel uit van nationale selectieteams en was ondertussen in meerdere leeftijdscategorieën Nederlands kampioen. In tegenstelling tot haar broer, die tot zijn middelbare schoolleeftijd nog heeft gevoetbald en gehockeyd, koos de kleine Elcke als zesjarige al voor het squash. Wat Hjalmar vooral trok was dat hij zich in squash ‘lekker’ helemaal kapot kan spelen. In deze aflevering van PassiePraat druipt de liefde voor hun sport ervan af. Trainen, toernooien, competitie, ze werken het gedreven en enthousiast af. Tussendoor gaat Elcke naar het voortgezet onderwijs en volgt Hjalmar een studie. Het Hoofddorpse duo legt uit hoe belangrijk tactiek in hun geliefde sport is en wat squash vergt aan fysiek. En passant delen ze ook hun bedenkingen bij de opkomst van het razend populaire padel, waar ze zelf dan ook helemaal niets van moeten hebben. Sterker nog: het doet in hun ogen de toch al bescheiden media aandacht voor squash zeker geen goed.

Begin september 2024 kroonden de kanopolospelers van De Waterwolf zich tot nationaal kampioen in de derde klasse. Het team, samengesteld uit spelers in leeftijd tussen 18 en 20 jaar, speelde voor het eerst op seniorenniveau. En dat terwijl de trainingsfaciliteiten door de verhuizing van De Waterwolf uit Cruquius naar Hoofddorp minimaal waren. Voor Bryan Albers en Olaf Molenaar kwam met de titel een sportieve droom uit. Waar vriendjes op jonge leeftijd kozen voor hockey en voetbal, stapten zij in de kano. En dan niet voor rustige toertochtjes, maar voor het best pittige en fysieke kanopolo. Kanopolo wordt gespeeld met vijf tegen vijf vaarders in open water, waarbij er in twee keer tien minuten gescoord moet worden in het doel van de tegenstander. Het lijkt wel op rugby, omdat de vaarders soms tegen of over elkaar heen varen in het water. Lekker beuken dus. In deze aflevering van PassiePraat leggen Bryan en Olaf de spelregels uit, geven ze details over hun materiaal en vertellen ze over de competitie, die wordt gespeeld in toernooivorm.

‘De Haarlemmermeer-lijnen, met 110 kilometer lengte, in allerlei richtingen, zal de ‘Hollandsche Electrische Spoorweg Maatschappij’ niet minder dan 32 polders doorsnijden. Gelegen in het groote vierkant tusschen Amsterdam, Haarlem, Leiden, Alphen en Nieuwersluis.’ Aldus de eerste zinnen in een boekje van Jan Feith, uitgegeven in 1915. Ze kwamen er werkelijk, de Haarlemmermeerlijnen. De tracés liepen onder meer van Haarlem via Hoofddorp naar Aalsmeer en van Hoofddorp naar Leiden. Er kwamen ook baanvakken van Aalsmeer naar Uithoorn en van Uithoorn naar Amsterdam. Anno 2024 zijn van al die lijntjes nog slechts een beperkt aantal overblijfselen in tact, zoals de stations Hoofddorp en Vijfhuizen, maar ook bruggenhoofden en baanwachtershuisjes. Adriaan Strik, vooral stoomliefhebber, en Marcel van Laar, die zich graag verdiept in de geschiedenis van de 19e eeuw, hebben een bijzondere zwak voor die vergane spoorwegglorie. Gepassioneerd en vooral heel goed gedocumenteerd vertellen ze erover in deze interessante aflevering van PassiePraat.

Op 26 maart 2023 bestond de Halfwegsche Sport Club De Bataaf precies honderd jaar. De vereniging, waarin wielrenners, toerrijders, BMX-ers en spinners actief zijn, zetelt aan Kinheim in Zwanenburg. Op het complex met het centraal gelegen, geheel zelfgebouwde clubhuis, liggen een 1.250 meter lang verhard en afgesloten parcours en een uitdagende BMX-baan van nationale allure. Ook allemaal eigen werkzaamheid. Ze zijn er apetrots op, voorzitter Weite Haaijer en bestuurslid Theo Smit. Die laatste is naamgenoot maar geen familie van de Theo, die de club in het verleden als renner tal van successen bracht. Zoals ook de naam van de familie Pieters nauw aan De Bataaf is verbonden. Zo zijn Peter en Amy in de erelijst opgenomen. Weite heeft zelf trouwens ook een indrukwekkend palmares als het gaat om overwinningen op de weg. Anno 2024 heeft de club zorgen. Renners hoeven bijvoorbeeld geen licentie meer te hebben bij een club; die halen ze rechtstreeks op bij de wielerunie. En dat scheelt wielrennende leden. Ook toerrijders hoeven geen lid te zijn om een van de vele fraaie recreatieroutes te mogen meerijden. Ze betalen per keer. De grootste groei zit hem in de jeugd bij het BMX-en. In deze aflevering van PasiePraat het verhaal over verleden, heden en toekomst van HSC de Bataaf, opgetekend uit de mond van twee bevlogen bestuurders.

‘Hij heeft gewonnen de zilvervloot’, ‘Karretje op de zandweg’ en ‘Zie de maan schijnt door de bomen’. Hele generaties schoolkinderen groeide op met de liedjes van Jan Pieter Heije. De wereldberoemde zangeres Nana Mouskouri nam zelfs een compositie van de Amsterdamse arts op: ‘In ’t groene dal, in ’t stille dal’. Minder breed bekend is zijn betekenis voor het dorp Abbenes in de gemeente Haarlemmermeer. De in 1809 geboren zoon van een barbier trouwde met een van rijkste vrouwen van Amsterdam, Maria Margaretha van Voorst. Haar vader, dominee Jan Jacob van Voorst, had een deel van het familievermogen van zijn vrouw geïnvesteerd in grond in het noorden en zuiden van het pas drooggemalen Haarlemmermeer. Heije werd later waarnemer over die bezittingen. Wekelijks kwam hij vanuit de hoofdstad met de koets naar Abbenes, waar hij zich het lot van de arme bevolking aantrok. Hij schonk grond om een (bewaar)school te stichten en richtte onder meer een schoolspaarbank op. Heije werd na zijn overlijden bijgezet in een familiegraf aan de rand van Abbenes. Jaarlijks leggen schoolkinderen narcissen bij het monument, waarna ze volgens traditie worden getrakteerd op een krentenbol met chocolademelk. In deze aflevering van PassiePraat vertellen voormalig schooljuffrouw Jeanette Poel en bestuurslid Ria Baars van het Jan Pieter Heije Fonds over de hechte band van de weldoener met Abbenes.