Vorming voor elke dag

Faraö merkte het goed op. De Geest van God is actief in Jozef. We zien dat steeds weer in de Bijbel, dat de Heilige Geest erop betrokken is als mensen bijzondere taken krijgen. Bezaliël, bij de tabernakelbouw. Gideon, als hij de bazuin gaat blazen. Daniël, bij Belzasar. Ook van Jezus klinkt het: ‘En op Hem zal de Geest van de Heere rusten’. De wind kun je als zodanig niet zien, maar de gevolgen wel. Bij de Ruach, de Geest van God is het niet anders. Waar Hij blaast, komt beweging. Door het onmogelijke heen.

Als zeventienjarige treffen we Jozef aan tussen zijn broers. Hij had een droom gedroomd. Alle schoven bogen voor zijn schoof. Alles wat licht gaf in de nacht boog zich naar hem toe. Hij had iets meegemaakt en deelde dat, met de ontactische houding van een zeventienjarige. Voor de broers is de maat vol. Ze willen van hun broertje af. De meesterdromer, het lievelingetje van hun vader. Hij wordt hen tot handelswaar. Hij zakt diep in de put. Alleen staat hij even later tussen zijn broers en de handelaars. Eenzaam voert men hem mee naar Egypte. Alleen wordt hij als slaaf doorverkocht. Een verleden heeft hij, maar geen toekomst. Het zou je verbitteren. Reden genoeg, terugziend op wat hij verloor.

‘Het licht van het Evangelie, dat in de ziel schijnt, kan zo sterk en overweldigend zijn, dat de persoon die het ervaart, zich erover verwondert dat hij het ooit maar een moment heeft kunnen weerstaan.’ Aldus de puritein Thomas M’Crie. Hij legt uit dat we steeds meer leren dat we de Heilige Geest nodig hebben.

‘Hier wordt niet het geloof in de Schriften afhankelijk gemaakt van onze harten, alsof ons gevoelen of ons geloof de betrouwbaarheid en geloofwaardigheid uitmaakten. In dat geval zou de zaak in het subjectieve vlak komen te liggen. Wat dan voor het ene hart geloofwaardig was, kon dan voor het andere onaannemelijk zijn.’ Aldus ds. W.L. Tukker, die schrijft naar aanleiding van de Nederlandse Geloofsbelijdenis over het gezag van de Schrift. Dit werd geplaatst in het Gereformeerd Weekblad van juni 1956.

‘Al de Schrift is van God ingegeven!’ Daar schrijft ds. W.L. Tukker over in het Gereformeerd Weekblad van juni 1956. ‘Dit getuigenis geeft de Schrift van zichzelf. Het is ons reden genoeg, om ons voor den bijbel te buigen en die te aanvaarden zoals hij daar ligt. Liever stellen wij al onze vragen, al onze kritiek en ook al onze wetenschap ter zijde, dan dat wij ook maar enigszins de bijbel zouden terzijde stellen.’