HET ROMEINSE RIJK

We hebben de komst van de Italics besproken en ook de nauwere relatie met de Kelten genoemd. Laten we nu eens kijken naar de individuele Italiaanse taalgroepen. De meeste oude steden in Umbrië werden gesticht in de 9e tot de 4e eeuw. v.Chr. op gemakkelijk te verdedigen heuveltoppen. Ze hebben in hun geschiedenis nooit een belangrijke oorlog tegen de Romeinen gevoerd. Daarom schreven de Romeinen minder over hen dan over de oorlogszuchtige Osci. Van de Umbriërs hebben we minstens één langere tekst van 4000 woorden in het Umbrisch, verder zijn het vooral korte inscripties. Deze langere tekst, de “Tabulae Iguvinae” in het huidige Gubbio, is gebeeldhouwd op zeven bronzen platen, daar vinden we verslagen van religieuze ceremonies en statuten voor de priesters, helaas geen informatie over historische gebeurtenissen, dus we weten niet veel over de Umbriërs, zelfs de Romeinen berichtten er slechts spaarzaam over. op YouTube ⁠⁠LINK ⁠

Net als de Grieken stammen de voorouders van de Romeinen af ​​van een hypothetisch Indo-Europees volk. Dit is de klassieke stelling, de heersende theorie die nog steeds geldig is. Er is geen bewijs dat zo'n volk ooit heeft bestaan, en dat zal er waarschijnlijk ook nooit komen, behalve het feit dat de duidelijke en ondubbelzinnige overeenkomsten tussen de Indo-Europese talen, maar ook hun gemeenschappelijke ideeën over God en de wereld, evenals hun gemeenschappelijke Kennis over zaken als planten, het wiel en het paard ondersteunen een dergelijke theorie sterk. op YouTube ⁠LINK ⁠ op Facebook ⁠LINK⁠

ja en ik moet vermelden dat we ook op YouTube LINK op Facebook LINK zijn waar korte video's zullen verschijnen Vandaag hebben we het over de Griekse polis, de Griekse stadstaat, die in zekere zin ook als model diende voor de vorming van de Romeinse Republiek. Volgens de theorie van de Duitse filosoof Oswald Spengler, maar ook anderen, wordt de stadstaat uitgelegd als een bepaalde fase die verschillende culturen doormaken.  Dit proces is ook bevestigd in de oudste cultuur in Mesopotamië, waar de Sumeriërs zich voor het eerst organiseerden in verschillende volledig onafhankelijke stadstaten en elkaar bestreden. Hierna ontstond een territoriale staat, toen volgde een keizerrijk. Deze ontwikkeling komt overeen met de ontwikkeling in Rome.  In Griekenland is nooit een functionerende territoriale staat ontstaan. Het rijk van Alexander de Grote was niet stabiel. De sterkste stadstaten, Athene en Sparta, waren al tot kleinere territoriale staten uitgegroeid, maar er bestond nog geen gemeenschappelijk Grieks rijk. Bij de Etrusken was het net zo; zij hadden een verbond van twaalf steden, de Twaalfstatenbond, maar dat werkte niet, zoals we zagen toen de Romeinen Veii in de vijfde en vierde eeuw v.Chr. veroverden.

LET OP NIEUW !! De podcast Facebook-pagina⁠ We vervolgen ons betoog over de Griekse wereld en haar verwevenheid met Rome. Een haat-liefdeverhouding tussen het gevoel dat we alles imiteren, nadoen, kopiëren, ons laten onderwijzen en vervolgens op hen neerkijken, op de geparfumeerde, onmannelijke zwakkelingen die ons alleen maar verwijfd maken. Er ontstond een conflict tussen de sterke, militair superieure Romeinse wereldheerser na de overwinning op Carthago en Korinthe en de Romein die zijn kinderen door Griekse slaven liet onderwijzen de Romein die zelf als jongeman de beroemde scholen voor redevoeringen in Griekenland bezocht aan Rhodos of en andere plaatsen in Griekenland, waar de Romein les krijg van de Grieken.

Waarschijnlijk kwamen de Grieken aan het begin van hun eigen culturele ontwikkeling in aanraking met de Minoïsche cultuur, die we kennen van 3000 tot 1000 voor Christus. Datum rond voor Christus. Met een cultuur die bijna net zo oud was als de oudste menselijke samenlevingen die een hoge cultuur voortbrachten in Egypte en Mesopotamië. Het centrum lag op Kreta en het paleis van Knossos is nog steeds een toeristische trekpleister. Er zijn duidelijke aanwijzingen dat de vroege Griekse cultuur veel elementen rechtstreeks uit de Minoïsche cultuur overnam, zoals de cultus van Zeus, de stier als mythologische figuur, denk aan de Minotaurus, half mens, half stier. Athene en de ontwikkeling van zijn samenleving richting democratie zijn van het grootste belang voor de Romeinse geschiedenis. Het lijkt er bijna op, en diverse historici bevestigen dit, dat de ontwikkeling van de Romeinse Republiek bijna een kopie is van de omstandigheden in Athene. ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠De podcast Facebook-pagina⁠

De val van grote culturen is zeker een van de interessantste onderwerpen van de hele mensheid, Atlantis en alles wat daarna kwam. Mensen begrijpen vaak niet hoe het kan dat een rijke, militair best uitgeruste staat zich laat veroveren door wilde hordes die zwakker lijken. Aan het begin van de 20e eeuw schreef de Duitse filosoof Oswald Spengler in zijn invloedrijke werk “De ondergang van het Avondland” over de ups en downs van culturen en volkeren. Volgens hem kende elke cultuur een bloeifase, zoals de lente en de zomer, het menselijk leven zelf, gevolgd door herfst, winter en ondergang. Spenglers werk werd ook vaak misbruikt door nationalisten, en dit moet hier worden opgemerkt vanwege de volledigheid ervan. Mesopotamië eindigde anders dan Rome, in de zin dat Rome zelf, de stad Rome, zowel militair als economisch praktisch leek op een worstelende bokser die zich er een weg doorheen vocht en in ronde 12 werd uitgeschakeld.  In Mesopotamië gebeurde alles heel snel, maar er zijn ook parallellen.

We kijken naar voorbeelden van Mesopotamische invloed op de Europese cultuur. De bekendste is de waarzeggerij, de interpretatie van de tekens van de goden, die via de Etrusken rechtstreeks bij de Romeinen terechtkwam. We ontmoeten ook kort Cicero en Caesar. Maar andere gebieden die voor de Mesopotamiërs berucht waren, zoals de wiskunde en de astronomie, kwamen via de Grieken naar Rome en Europa, deels in de klassieke periode, deels via het hellenisme en deels via het gehelleniseerde Egypte. De Codex van Hammurabi, de bekendste Babylonische juridische tekst, werd tussen 1755 en 1750 v.Chr. geschreven.  

Parallel aan de geavanceerde Egyptische cultuur ontwikkelde zich zowel op cultureel als militair vlak een echte gelijkwaardige concurrent. Dit waren de Sumeriërs in Mesopotamië, tussen de Eufraat en de Tigris. Rond 2300 voor Christus gingen ze geleidelijk op in de Semitische Akkadiërs, of er vond een fusie van deze twee culturen plaats. Ook Rome is uiteindelijk het resultaat van een soortgelijk proces, waarbij de Etruskische cultuur de functie had van de hogere cultuur. Sargon van Akkad stichtte rond 2300 het eerste rijk ter wereld, dat reikte tot aan de Middellandse Zee. Het was een belangrijke stap, omdat er aan het begin van al deze culturen alleen individuele stadstaten waren, zoals in Griekenland of bij de Etrusken en de Latijnen, die toen een alliantie vormden en later een rijk vormden. Sargon de Grote was de eerste , die een internationaal imperium creëerde, omdat het Egyptische Oude Rijk puur Egyptisch was. De eerste schriftelijke verslagen betreffen Mesopotamië en Egypte en dateren uit het derde millennium.  De eerste historische documenten waren niet erg betrouwbaar, ze gingen over legendes, koningslijsten van legendarische figuren en koningen waarvan we niet eens weten of ze historisch gezien zelfs bestonden. In de Bijbel en in de verhalen over de eerste koningen van Rome was dit niet anders.

De culturen van Europa beginnen pas hun aanwezigheid voelbaar te maken in het eerste millennium voor Christus. Voor het vasteland van Europa, dat wil zeggen voor het klassieke Europa en nog meer voor Noord-Europa, zien we dat de culturele verworvenheden van de Bronstijd ongeveer 1000 jaar later begonnen. De culturele ontwikkelingen die zich later zouden verspreiden naar Europa en Italië, het land van de oude Romeinen, begonnen allemaal in het Midden-Oosten in het gebied van de zogenaamde Vruchtbare Halvemaan of Vruchtbare Sikkel. Daar vond in de periode van circa 9500 tot 7000 voor Christus de zogenaamde Neolithische Revolutie plaats, de overgang van jagen en verzamelen naar sedentaire landbouw. Al in het vierde millennium voor Christus was er langs de Nijl een klein overstroomd gebied, de Nijlvallei, dat slechts enkele kilometers breed maar enkele honderden kilometers lang was. Daar ontwikkelde zich een cultuur die zelfstandig de geschreven cultuur uitvond, het sociale samenleven organiseerde en zich ook militair wist te beschermen tegen indringers.