De Wereld | BNR

Reizen met het vliegtuig is binnen enkele maanden veranderd in één kolossale belediging van de passagier. En nee, dit gaat niet alleen over Schiphol, de chaos heeft zich over de westerse wereld verspreid als een pandemie. En dat terwijl de reis- en verblijfkosten tot zeker half augustus buiten alle proporties zijn. In deze context krijgt de uitdrukking ‘the sky is the limit’ een heel bijzondere betekenis.  Dat is niet uit de lucht gegrepen: ondanks de spectaculaire prijzen barsten populaire toeristenbestemmingen zowat uit hun voegen. Amerika, Thailand, Italië, Frankrijk, Mexico en Israël worden overstroomd. Voor het Pantheon in Rome staan rijen die doen denken aan de incheckbalies op vliegvelden. Maar de luchtvaart slaat alles.  Sprekend voorbeeld waarmee Bloomberg kwam. Een Duitse passagier was voor een zakenreis op 29 juni geboekt op een vlucht van Montreal, via Frankfurt naar München. Dat laatste stukje werd geannuleerd. United Airlines boekte hem om via Washington en Brussel. Vervolgens werd de vlucht van Brussel naar München geannuleerd, en werd hij omgeboekt via Zürich. Na een reis van 26 uur, moest hij nog een uur in het toestel blijven omdat er geen bagagepersoneel voorhanden was. Europa, schrijft Bloomberg, is het epicentrum van de reischaos. Nergens worden zoveel vluchten gecanceld of zijn vertraagd.  Maar Amerika kan er ook wat van. In het afgelopen Fourth of July weekend waren er 12.000 vluchten vertraagd en werden er 1.100 geannuleerd. JetBlue bood cabinepersoneel een bonus als ze alsjeblieft kwamen opdagen, American Airlines betaalde piloten drie keer hun normale salaris.  Het gekst maakt Delta het. Deze op een na grootste luchtvaartmaatschappij heeft voor de rest van de zomer dagelijks 100 vluchten geschrapt. En doet, zoals elke maatschappij, aan overboeken, omdat onder normale omstandigheden tussen 5 en 15 procent van de passagiers niet komt opdagen. Tenzij ze zich wél allemaal melden, zoals op een korte vlucht van Michigan naar Minnesota. Daar bood Delta acht passagiers een vergoeding aan 10.000 dollar als ze hun plaats wilden afstaan. Uiteindelijk meldden zich er maar vijf. Zien we de KLM zoiets doen? Vergeet het maar.  De moraal? Het kan echt veel gekker, en in het Schiphol-infarct word je wel meer dan twee tot drie uur vernederd met wachten, maar doorgaans kom je gewoon weg.  Over Bernard Hammelburg Buitenlandcommentator Bernard Hammelburg gaat in zijn column in op de zaken van wereldbelang en plaatst de internationale politiek in context. Luister live woensdagochtend om 06:25 in De Ochtendspits of wanneer je wilt via bnr.nl/bernard-hammelburg, Apple Podcast of Spotify.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Met de deal over Finland en Zweden op de NAVO-top heeft Turkije laten zien dat het een 'loyale partner' van het Westen is, dat vindt oud-minister van Buitenlandse Zaken Uri Rosenthal. Door de dwarsverbanden tussen NAVO en EU en de mogelijkheid dat Amerika een andere politieke koers gaat varen, denkt Rosenthal dat Europese landen niet moeten schromen om meer met Turkije samen te werken. Europa-verslaggever Geert Jan Hahn duidt de overeenkomsten en verschillen tussen NAVO en EU. Luister ook | Jaap de Hoop Scheffer: 'Niet realistisch dat Oekraïne één geheel blijft' Hongkong is 25 jaar Chinees Hongkong beleeft bijzondere dagen. De speciale bestuurlijke regio van China krijgt een nieuwe leider en er wordt stilgestaan bij de overdracht van Hongkong door het Verenigd Koninkrijk aan China precies 25 jaar geleden. President Xi Jinping zal daarbij aanwezig zijn, en dat is opvallend aangezien hij alleen bij de Olympische Spelen in het openbaar kwam. Te gast is oud-CDA-Kamerlid Kathleen Ferrier die in Hongkong heeft gewoond. Luister ook | #69: NAVO-staren in Madrid - live vanaf de Top Postma in Amerika | Conservatieve media verdeeld over Trump Amerika stond deze week met zijn oren te klapperen bij de laatste hoorzitting van de 6 januari-commissie. Cassidy Hutchinson, de voormalige rechterhand van Trumps stafchef, deed uit de doeken wat Trump deed rond de bestorming van het Capitool. Amerika-correspondent Jan Postma zag hoe conservatieve media verdeeld reageerden. Luister ook | Amerika PodcastSee omnystudio.com/listener for privacy information.

Hoe moeten we omgaan met Rusland als de oorlog eenmaal voorbij is? Het is een puzzel waarover de G7 zich afgelopen dagen boog, en nu de NAVO op haar topconferentie in Madrid. Want Rusland wordt niet opgeheven, en de kans dat Poetin het veld ruimt is gering. NAVO-baas Jens Stoltenberg zegt: de relatie is voorgoed verpest, wat stoer klinkt, maar niet erg realistisch is.  Niet realistisch, alleen al als we even buiten onze cocon kijken, dus buiten Amerika, Canada en de EU. Om te beginnen Poetin zelf. President Joko Widodo van Indonesië heeft hem uitgenodigd voor de G20-bijeenkomst in november, op Bali, en volgens een woordvoerder heeft Poetin de uitnodiging aanvaard. Widodo heeft trouwens ook de Oekraïense president Zelensky uitgenodigd, hoewel dat land geen lid is van de G20. In dit alles zit belangrijke symboliek. Net als veel andere Aziatische landen, kiest Indonesië geen partij. Wat voor de westerse leiders misschien een probleem wordt. De Duitse bondskanselier Scholtz twijfelt of hij onder deze omstandigheden de G20 misschien moet overslaan.  Japan, Zuid-Korea en Taiwan doen mee aan de westerse sancties tegen Rusland, maar India, Pakistan, Bangladesh, Laos en Mongolië, die uitstekende handelsrelaties met Rusland hebben, blijven nadrukkelijk neutraal, China zou je pro-Russisch kunnen noemen. Dus, op een enkel land na, kun je stellen dat Azië de oorlog negeert.  Nog duidelijker geldt dat voor Afrika. Zelensky hielt eerder deze maand een toespraak voor de Afrikaanse Unie. Van de 55 lidstaten schakelden er welgeteld vier in. Zeven lidstaten hielden tegelijkertijd in Nairobi een conferentie over de Grote Meren en zagen geen reden om die tien minuten te onderbreken – langer duurde Zelensky’s toespraak niet. Als je al over de stemming in Afrika kunt spreken, is die eerder pro-Russische dan pro-Oekraïens of prowesters. Wat wellicht te maken heeft met de steun die de Sovjetunie destijds gaf aan veel vrijheidsbewegingen.  Commentaren in de Afrikaanse politiek en journalistiek gaan voornamelijk over één onderwerp: graan, want veertig procent daarvan wordt geïmporteerd uit Oekraïne en Rusland. Een acuut probleem, dus, maar verwijten aan Poetin hoor je nauwelijks.  Is het belangrijk dat Afrika en Azië het Westen niet steunen? Ja, want die doen gewoon zaken met Rusland en halen dus een streep door onze redenering dat Rusland zowat bezwijkt onder al die sancties. Hoewel we dat, in onze cocon, blijven denken.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Het Westen moet pal voor de rechten van Oekraïne blijven staan in de oorlog daar. Maar het is 'niet realistisch' dat De Donbas en De Krim voor Oekraïne behouden zullen blijven. Dat zegt Jaap de Hoop Scheffer, voormalig secretaris-generaal van de NAVO in BNR De Wereld. De Hoop Scheffer schaart zich daarmee achter de woorden van de voormalige Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Henry Kissinger. Luister ook | Oud-minister Knapen: 'EU moet totaal hervormen voor lidmaatschap Oekraïne' Oekraïne en de EU De regeringsleiders van de EU-lidstaten buigen zich over een kandidaat-lidmaatschap van Oekraïne en Moldavië. Al ziet het er naar uit dat de regeringsleiders het advies van commissievoorzitter Von der Leyen over Oekraïne overnemen. Of het alleen echt zo ver gaat komen bespreekt Bernard Hammelburg met Kati Piri, PvdA-Tweede Kamerlid en voormalig Europarlementariër. Luister ook | #132 Bullshit en crazy stuff Postma in Amerika | Ruzie binnen Democraten dreigt President Biden wil de accijnzen op brandstof tijdelijk verlagen in de strijd tegen de inflatie. Maar nu dreigt hij ruzie te krijgen binnen zijn eigen partij. Ondertussen gaat de 6 januari-commissie door met de verhoren over de bestorming van het Capitool van vorig jaar. Je hoort Amerika-correspondent Jan Postma.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Met democratieën kan het wel eens vreemd lopen. Frankrijk staat op zijn achterste benen omdat de partij van president Macron bij de parlementsverkiezingen geen absolute meerderheid heeft behaald. ‘Frankrijk is onbestuurbaar,’ luidden vele koppen. ‘Macron wordt vijf jaar een lame duck,’ schreven anderen. Gevolgd door speculatie over nieuwe verkiezingen.  Op een korte periode onder Mitterand na, heeft de partij van de Franse president de afgelopen 65 jaar een meerderheid in de assemblee gehad. En dus vinden de Fransen dat normaal, en met hen de democratische wereld. Het lijkt wel alsof de Franse kiezer van zelfverklaarde democraten een standje krijgt omdat die nu afwijkt en het heeft gewaagd ook voor de linkse en rechtse oppositie te stemmen. Hoe durven ze.  Het is een mechanisme dat de democratische wereld in de greep heeft gekregen: prachtig dat er verkiezingen worden gehouden, maar dan verwachten we wel dat de uitslag binnen de liberaal-democratische kaders vallen. Amerikanen die op Trump hebben gestemd, en dat wellicht weer gaan doen: foei! Hongaren die op Orban stemmen: schande. Boris Johnson, die liegt en bedriegt en gewoon blijft zitten: nou já.  Vooral binnen de Europese Unie is het tegenwoordig modieus om volkeren bestraffend toe te spreken als ze het liberale centrum verlaten en voor de linker- of rechterflank gaan. De Europese Commissie is een soort keuringsdienst van democratische waarden geworden, waar vaak maanden, en soms jaren wordt onderhandeld om de geest van een eigenwijs-dissidente lidstaat weer in de Brusselse fles de krijgen. Nu dus zelfs in Frankrijk, met een discussie of Macron volgens de grondwet nieuwe verkiezingen kan uitschrijven, of dat hij een jaar moet wachten.  De grondgedachte is merkwaardig. Los van de aanzienlijke kans dat Macrons partij ook bij nieuwe verkiezingen geen meerderheid haalt, is het de vraag of het allemaal zo erg is. Eén telefoontje naar Mark Rutte en hij krijgt zo een lijstje tips om tijdens een kabinetsperiode incidentele coalities te vormen.  De EU is een verbond van soevereine democratieën. Het zijn dus, in laatste instantie, niet hun leiders die de dienst uitmaken, maar hun kiezers. Het is het volste recht van de kiezer om te stemmen op wat in de ogen van menig toeschouwer een foute kandidaat is. Ook als de gevestigde orde dan vreselijk moet spartelen. Zoals Macron nu.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Ben Knapen - tot 10 januari van dit jaar nog minister van Buitenlandse Zaken - vindt dat Europa empathie moet tonen richting Oekraïne wat betreft het kandidaat-lidmaatschap voor de EU. Maar voor Oekraïne daadwerkelijk lid kan worden moet er nog heel wat gebeuren, ook bij de EU. 'De EU kan dit helemaal niet aan. De EU moet totaal hervormd worden voor het zover is.' Knapen is te gast en Europa-verslaggever Geert Jan Hahn neemt de overwegingen door. Luister ook | Han ten Broeke: 'Oneens met kritiek op Merkel' Mogelijk eindspel in de oorlog De oorlog in Oekraïne duurt nu al bijna 4 maanden en hij is nog lang niet afgelopen. Daar zijn defensie-experts het wel over eens. Toch kijken analisten nu al naar het mogelijke eindspel in deze oorlog. We nemen de scenario’s door met Peter Wijninga, defensiespecialist van het Den Haag Centrum voor Strategische Studies. Luister ook | Amerika Podcast Postma in Amerika | Musk gaat voor DeSantis Elon Musk lijkt erg pro-Trump te zijn, maar op Twitter 'endorsed' hij nu een andere Republikein. Het is Ron De Santis, gouverneur van Florida en toch een beetje de kroonprins van de partij om Trump als leider op te volgen. Amerika-correspondent Jan Postma praat je bij.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Dmitri Peskov, woordvoerder van Vladimir Poetin, is een echte Slavische brombeer, die de ene cynische opmerking op het andere sarcastische commentaar stapelt, maar hij is wel een oude rot in het vak. ‘In de moderne wereld is het onmogelijk om een land te isoleren, vooral als het zo groot is als Rusland,’ zei hij, als commentaar op de totaal mislukte ‘Top van de Amerika’s,’ in Los Angeles.  Die topconferentie, die af en toe wordt gehouden, brengt de Noord- en Zuid-Amerikaanse landen bijeen, en dit keer was Joe Biden de gastheer. Hij begon met een diplomatieke faux-pas door de presidenten van Venezuela, Nicaragua en Cuba niet uit te nodigen. Met als gevolg dat de leiders van Mexico, El Salvador, Guatemala en Honduras uit protest wegbleven. Zo werd, schreef Politico, de ‘Top van de Amerika’s’ een ‘Top van sommige Amerika’s'. Het had allemaal te maken met Rusland. De landen die Biden niet uitnodigde  hebben uitstekende banden met Rusland. Maar dat geldt voor veel andere Latijns-Amerikaanse landen ook. Met de Braziliaanse president Bolsonaro – bijgenaamd ‘de Trump van de Tropen’ – had hij wél een ontmoeting, hoewel die daags voor de inval in Oekraïne nog bij Poetin was langs geweest, en de handelsrelatie met Rusland gewoon voortzet. Wat Biden probeerde was de Latijns-Amerikaanse handen op elkaar te krijgen voor een gezamenlijk anti-Ruslandbeleid. Daar hadden de bezoekende regeringsleiders geen oren naar. Sterker nog, net als veel Aziatische landen, zien die niets in het isoleren van Poetin als middel om de oorlog in Oekraïne te beëindigen.  Op de agenda stond ook een debat over migratie, maar dat vinden de Latijns-Amerikaanse leiders een Amerikaans probleem – en terecht, want het gaat alleen over de bestorming van de Mexicaans-Amerikaanse grens door vluchtelingen. En dan de keuze van Los Angeles als plaats van samenkomst. ‘Een van de meest diverse steden,’ noemde de Californische gouverneur Newsom het in een welkomstwoord. Premier Briceño van Belize zag het net even anders: ‘Het beste en het slechtste van de Amerika’s,’ noemde hij het. De stad is vergeven van zwervers en daklozen, maar in het restaurant, op de 71ste verdieping van het hotel waar alle gasten zaten, koste een torentje zeevruchten 175 dollar. De top eindigde zonder dat iemand begreep waar die eigenlijk over was gegaan. Joe Biden, kon het niet uitleggen. Kennelijk had hij zelf ook geen idee. Over Bernard Hammelburg Buitenlandcommentator Bernard Hammelburg gaat in zijn column in op de zaken van wereldbelang en plaatst de internationale politiek in context. Luister live woensdagochtend om 06:25 in De Ochtendspits of wanneer je wilt via bnr.nl/bernard-hammelburg, Apple Podcast of Spotify.   See omnystudio.com/listener for privacy information.

Voormalig bondskanselier Angela Merkel heeft geen spijt van haar jarenlange 'appeasementpolitiek' jegens Rusland. Han ten Broeke, directeur politieke zaken van het Den Haag Centrum voor Strategische Studies, is het met haar eens. Bernard Hammelburg bespreekt met hem hoe Europa voor zijn eigen veiligheid moet zorgen. Luister ook | Militaire NAVO-topman: 'Oorlog gaat misschien nog wel een jaar duren' Hulp uit Moskou De Nederlandse ondernemer Jeroen Ketting is na het uitbreken van de oorlog in Oekraïne in Rusland gebleven, dit in tegenstelling tot veel andere ondernemers. Sterker nog: hij heeft zelfs een hulpactie opgezet voor Oekraïne: Lifeline-Ukraine. Ketting is te gast en legt uit waarom hij dit is gaan doen. Luister ook | #66: Ursula's Overrule of Law - een reconstructie Europa Update | Iedereen is boos Europa mag wat betreft Oekraïne dan wel grotendeels eensgezind opereren. Deze week is iedereen boos op elkaar, zo boos zelfs dat er zelfs gedreigd wordt met het ten val brengen van de Europese Commissie. Europa-verslaggever Geert Jan Hahn legt uit wat er aan de hand is, en ook Han ten Broeke praat mee.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Natuurlijk heeft Boris Johnson de vertrouwensstem in het Lagerhuis overleefd. Niet dat de meerderheid van de Britten niet denkt dat hij de hele wereld bij elkaar liegt, het ging erom wat zijn eigen Conservatieve partij uiteindelijk slimmer vond: Boris dumpen en een vervanger aanwijzen, of erop gokken dat hij als onkwetsbare teflon-clown de naar macht snakkende Labour oppositie uit de regeringsbankjes kan houden. Ze kozen voor het laatste. Partygate? Ach, ’t is alweer zo lang geleden. Deukje opgelopen? Nou, wel een flinke.  Teflon-eigenschappen hebben meer politici. Bill Clinton was er zo een, Angela Merkel ook, en je hoort vaak zeggen dat het ook voor Mark Rutte geldt. Er is een groot verschil: Nederlandse moties van wantrouwen komen steevast van de oppositie, en zijn daarmee al op de voorhand kansloos. Sterker nog: in Nederland valt nooit een kabinet als een motie van wantrouwen niet van een regeringspartij komt. Dat is het spannende van het Lagerhuis: daar kwam de aanvraag voor een motie van goedkeuring, wat eigenlijk een motie van afkeuring is, van een opmerkelijk groot aantal van Johnsons eigen Tories. Om dat te overleven is veel moeilijker, vooral omdat hij niet allen met ‘partygate’ worstelt, maar ook tritsen beledigingen op zijn naam heeft staan. Voorbeeld: ‘Je kunt me een Armeense kippenboer noemen, of een Arisch mannetjeszwijn, maar noem me niet incompetent.’ Nog een voorbeeld: ‘vrouwen in boerka zijn net wandelende brievenbussen.’ Hij komt er tot nu toe mee weg.  De Tory-regels verbieden herhaling van zo’n motie van goedkeuring – lees dus: afkeuring – binnen een jaar, dus voorlopig zit Boris op rozen. Hoewel het geen garantie is. Twee beroemde Tory-premiers, Margaret Thatcher in 1990 en Theresa May in 2018, overleefden ook een motie van afkeuring van hun eigen partij, maar gingen daarna toch roemloos ten onder. En een hoop Tories denken dat Boris wel degelijk op de weg naar de uitgang is, al is dat voorlopig wensdenken.  Moeten wij blij zijn met Boris? Nou, met Brexit maakt hij er een behoorlijke puinhoop van. Maar, eerlijk is eerlijk, zijn corona-aanpak was best inspirerend, en in de Oekraïense oorlog is zijn land weer helemaal de bondgenoot waar we altijd op hebben vertrouwd. Voor de internationale verhoudingen is de pias van Whitehall zo slecht nog niet. See omnystudio.com/listener for privacy information.

De oorlog in Oekraïne passeert vrijdag de 100 dagen. Rob Bauer, voorzitter van het militair comité van de NAVO, denkt dat we ons moeten voorbereiden op een lange oorlog. 'Laten we beginnen met misschien nog wel een jaar', zegt Bauer in BNR De Wereld. In februari voorspelde Bauer dat de Russen diezelfde maand Oekraïne binnen konden vallen, wat ook gebeurde. Luister ook | 'Europa staat er heus niet zo slecht voor' Zoektocht naar de waarheid in Oekraïne Het eerste slachtoffer in een oorlog is altijd de waarheid. Zo ook in Oekraïne. Onderzoeksjournalist Christiaan Triebert struint dag in dag uit het internet af en analyseert beelden en andere informatie om uit te zoeken wat er werkelijk speelt in Oekraïne, onder meer in de stad Boetsja waar een massamoord zich voltrok. Luister ook | #65: De start van de Europese handelsoorlog? Europa Update | Denemarken zegt 'ja' Terwijl Hongarije de Europese Commissie tot wanhoop drijft is er ook sprake van wind in de rug voor de EU. Zo gaat Denemarken meedoen aan het Europese defensiebeleid, nadat de Denen daar woensdag voor stemden in een referendum. En Kroatië krijgt vanaf 2023 de euro als munt.See omnystudio.com/listener for privacy information.