PassiePraat

Hij is dan wel import in Vijfhuizen, Rob van Haaster is niet meer weg te denken uit het Ringvaartdorp. Niet vanwege zijn imposante bollenteeltbedrijf aan de Spieringweg. En niet vanwege zijn bemoeienis met de plaatselijke voetbalclub DSOV. Hij speelde er immers zelf en is tegenwoordig vooral druk met sponsoring. Een taak die hem wel is toevertrouwd, want tekst heeft hij wel. En een netwerk trouwens ook.Lang geleden streek de in De Zilk geboren telg uit een bollentelersgeslacht neer in de polder, omdat hij andere rassen wilde telen dan zijn vader. Het kostte heel wat jaren voor de omgekeerde poldergrond voldoende goed met het onderliggende duin- en zeezand was vermengd. Goed genoeg om er verschillende tulpenrassen te telen, zoals de Bania Luka, de Crystal Star en de Oranje Emperor. Daarnaast teelt hij hyacinten- en narcissenbollen en in toenemende mate snijhyacinten. Er zijn grootse plannen om dat uit te bouwen, ook letterlijk aan de Spieringweg.In deze aflevering van PassiePraat het verhaal van een bevlogen agrarisch ondernemer. Over zijn bollen, over velden dichtbij en heel ver weg, over het familiegevoel met zijn broer en kinderen in de zaak. En over agrarisch ondernemen, soms tegen de wind in.

Ontstaan in de jaren dertig van de vorige eeuw in Buitenkaag, door de aanleg van de Schiphollijn noodgedwongen verkast naar Lisserbroek en sindsdien verankerd in de lokale gemeenschap daar. Voetbalvereniging Kagia. Anno 2025 met zo’n zeshonderd leden en een selectie, spelend in de tweede klasse en bloeiende club. En die groei is er nog niet uit, want Lisserbroek zal op termijn verdubbelen in inwonertal.Elbert Hulsbos is voorzitter van de vereniging, die met hulp van de KNVB en Sportfondsen een vooruitstrevend bestuursmodel implementeerde. Daarin speelt Mark Scholte een belangrijke rol op voetbaltechnisch vlak. Het duo doet zijn vrijwilligerswerk met de nodige passie. En juist door dat werkbare organisatiemodel kunnen ze dat doen, zonder hun vrije tijd compleet in te hoeven leveren. Daarover, over hun liefde voor het oranje shirt en over normen en waarden in het voetbal in deze aflevering van PassiePraat een open en boeiend gesprek.

Ze zijn wereldberoemd in Abbenes en omgeving. John en Erica van den Berg. Hij is al heel lang actief in de dorpsraad en gangmaker achter de lokale Oranjevereniging. Zij bestiert zo’n beetje net zo lang als beheerder het dorpshuis. Onlangs vierden ze hun robijnen huwelijksfeest, natuurlijk in dat dorpshuis en natuurlijk in het oranje. Het was immers de dresscode. En ook de zaal was ermee behangen.Dat oranje zit diep bij het stel. Want naast al die drukte voor de lokale gemeenschap zijn ze verwoed aanhangers van het Nederlands elftal. Thuiswedstrijden bezoekt John steevast met een of meer van zijn zoons. Naar uitwedstrijden gaan ze altijd samen. Stedentrips zijn het, meestal een dag of vier. Ze zijn gewaardeerd lid van Ons Oranje en maken dankzij hun trouw aanspraak op gespaarde loyaliteitspunten die weer zorgen voor tribunekaarten. Ze treffen er gelijkgestemden, dat wil zeggen: John de voetballiefhebbers, Erica de vrouwen voor sociale chit-chat.

Geboren en getogen in Noordwijkerhout was Bert den Elzen al op jonge leeftijd bezig met en vooral voor de mensen in zijn omgeving. Zijn vriendjes konden op hem rekenen als het ging om verbinden en sociale rechtvaardigheid. Iedereen moest gewoon mee kunnen doen. Punt. En waar hij vond, dat er wel wat te verbeteren was, verhief hij zijn stem. Niet langs de lijn, maar daar waar het zin had: in ondernemingsraden, binnen de vakbond en in de gemeenteraad.Hij werkte lang bij de NS, maar kwam later terecht in het maatschappelijk werk. Daar waar hij zich als een vis in het water voelde. Binnen werkgever MeerWaarde liet hij opnieuw van zich horen, terwijl hij ondertussen ook raadslid was geworden voor de PVDA. Als beheerder van het wijkgebouw Linquenda was hij de gangmaker achter nieuwe initiatieven. Hij is nog steeds betrokken bij de organisatie van de Avondvierdaagse in zijn Nieuw-Vennep, is actief voor de voedselbank en voorzitter van de Belangengroep Gehandicapten Haarlemmermeer. Bert den Elzen, gepassioneerd mensen-mens.

Ad Jan Altevogt werkte vele jaren op de luchthaven Schiphol, zat op de kleine toren, was havenmeester en reed na zijn pensionering nog vele malen aan kop van de sneeuwploeg, die banen en platformen schoonveegde. Hij is vervlochten met de luchtvaart. Maar niet alleen door zijn werk. Ad Jan is fanatiek vliegtuigspotter. Zijn verzameling van negatieven, foto’s en dia’s van zowel militaire vliegtuigen als zakentoestellen en verkeersvliegtuigen overschrijdt ruim de miljoen stuks.Het begon lag geleden op het oude Schiphol. Vanaf de promenade op het toenmalige stationsgebouw fotografeerde hij zijn allereerste toestellen. Nauwkeurig hield hij in een zaknotitieboekje de registraties en types bij. Dat boekje heeft hij nog steeds. En die eerste camera ook. Tegenwoordig fotografeert hij digitaal en werkt hij met een speciaal voor hem ontworpen softwarepakket zijn verzameling bij. Een verzameling die blijft groeien, want meerdere keren per jaar reist hij af naar luchthavens en vliegshows op zoek naar wat hij nog mist. Over een passie gesproken.

Hij rijdt al 33 jaar op de touringcar, want, voor alle duidelijkheid, een bus mogen we zijn domein op wielen niet noemen. Paul Rijkse is verknocht aan zijn vak, dat hem met zijn gasten op de meest uiteenlopende plekken in binnen- en buitenland brengt. De ene dag zijn het korte pendeltripjes tussen Schiphol en een hotel of conferentieoord, de andere dag stuurt hij naar een voormalig Oostduits eiland of Giethoorn. Geen dag is hetzelfde achter het stuur van de luxe Mercedes Tourismo, een model met een aanschafwaarde van ruim drie ton. Natuurlijk steken files op het overvolle Europese wegennet nog wel eens een vervelende spaak tussen de wielen, maar zijn humeur blijft onaangetast. Hij heeft het mooiste beroep van de wereld, ontmoet de meest bijzondere mensen, die op zijn stuurmanskunst en zijn klantvriendelijkheid kunnen rekenen. Het zijn de ingrediënten voor een boeiende ontmoeting in deze aflevering van PassiePraat.

Nederland telt 1,8 miljoen mensen met een handicap. Voor deze mensen is sporten niet altijd vanzelfsprekend. Fonds Gehandicaptensport ondersteunt sportorganisaties zonder winstoogmerk. Immers, iedereen met een handicap moet, dicht bij huis, de mogelijkheid krijgen om te kunnen sporten. Nike Boor is directeur van het Fonds. En dat al vele jaren. Hij stapte over vanuit de accountancy. Hij wilde namelijk iets in de sport gaan doen. Een familielid tipte hem over de bijzondere vacature.Anno 2025 leidt hij nog altijd vol passie en betrokkenheid de organisatie die zo’n 20 FTE omvat en die opereert vanuit Badhoevedorp. Geen baan van honderd in een dozijn. En zo vult hij zijn werk ook niet in, vertelt hij in deze aflevering van PassiePraat. Een boeiend gesprek over integratie, de ambitie om kenniscentrum te zijn op het gebied van specifieke sporthulpmiddelen en de altijd voortdurende behoefte aan geld om zijn missie te laten slagen. Want, zegt Boor: ‘Sport en bewegen voor mensen met een beperking moet niet alleen toegankelijk, maar ook aantrekkelijk en uitdagend worden. Onze ambitie is om sport en bewegen voor mensen met een beperking in 2030 vanzelfsprekend laten zijn.’

Op weg naar zijn pensionering laat journalist Wim Wegman Haarlemmermeer opnieuw een serie onderhoudende vertellingen na. In het Haarlems Dagblad verschenen in de voorbije maanden immers tal van in bloemrijke taal geschreven verslagen van zijn wandelingen door en rond de kernen van de gemeente. Opnieuw, want van zijn hand verschenen in het verleden vele waarnemingen van zijn tochten onderweg, toen langs de overblijfselen van de spoorlijnen die ooit de polder doorkruisten. De verhalen werden gebundeld in een serie van in totaal vijf rijk geïllustreerde boeken met de titel Sporen, 1 tot en met 5.Wie zijn naam niet verbindt met die uitgaven en artikelen, herkent hem wellicht anders wel van zijn artikelen vanuit de lokale Haarlemmermeerse politiek. Scherp, met aandacht voor de menselijke kant van het nieuws, maar altijd in balans dankzij consequent ingepast wederhoor. Dat scherpe kleurt ook zijn toon als hij praat over de manier waarop de gemeente Haarlemmermeer omgaat met haar monumenten. Zo maakt hij zich, gesteund door MeerHistorie, met name sterk voor behoud van het stationnetje bij Rozenburg, dat verpaupert en dreigt om te vallen. Wie deze aflevering van PassiePraat beluistert ontdekt waarom hem dit zo aan het hart gaat.

Een broekie was hij nog toen hij zijn eerste voorzichtige schreden zette op het pad van radiomaker. Dat was in de studio van MeerRadio in Hoofdorp. Als verlegen tiener sloot Bas Scharwachter schoorvoetend aan bij het team vrijwilligers op MeerSport. Een iconisch programma, dat lokaal en regionaal geschiedenis schreef, niet in het minst door de brutale en eigenzinnige aanpak van Bas en zijn partner in crime Rick Middel.Van de verlegen redacteur van toen is tegenwoordig nog maar weinig meer herkenbaar. Via stages bij onder meer NOS Studio Sport en freelance werk voor House of Sports, belandde de student van de School voor Journalistiek bij NU.nl waar zijn stage hem uiteindelijk een vaste aanstelling opleverde. Anno 2025 is Bas regelmatig te zien en beluisteren als duider in Explainer video’s, die hij zelf opneemt en monteert. Nog bekender is hij van de podcastserie De Boordradio, geheel gewijd aan de formule 1. Van zichzelf overigens ook een succesformule, want er zijn zelfs drukbezochte theaterversies van.In PassiePraat het enthousiaste verhaal van een jochie, dat in groep 3 zei Mart Smeets te willen worden, maar die tegenwoordig zowel het Songfestival, het slagveld als autosport op zijn journalistieke palmares heeft staan.

Wie luchtvaartmuseum Aviodrome op vliegveld Lelystad bezoekt kan niet om haar heen: de Boeing 747-206BM (SUD) met registratie PH-BUK. Het was de laatste vliegende 747 Classic in dienst bij KLM. Geleverd in 1978, voorgoed geparkeerd in 2004. De laatste gezagvoerder op de ‘Louis Blériot’ was Ronald Dijkstra. Al op jonge leeftijd werd hij gegrepen door het vliegvirus. Dat gebeurde, toen hij als veertienjarige voor het eerst in een Fokker F27 stapte op weg naar zijn vakantiebestemming Jersey. Amper twee jaar later, het is dan 1972, boekt hij zijn eerste vliegles. Privé, betaald van het geld dat hij bijverdiende als hulpje van zijn vader die persfotograaf was. Ronald behaalde op de officiële luchtvaartopleiding van KLM de vereiste certificeringen om te mogen vliegen bij NLM Cityhopper. Zijn eerste kist? De Fokker F27.Vele decennia lang loodste hij duizenden passagiers veilig over land en over zee, zich ondertussen gepassioneerd verdiepend in de luchtvaarthistorie. Vooral de pioniers boeien hem. Inmiddels is hij met pensioen, maar de hobby laat hem niet los. Hij is onder meer lid van de Luchtvaartgroep binnen Meer Historie, een groep enthousiastelingen die zich bezighouden met verleden en heden van de luchtvaart.