PassiePraat

Kijkend naar de toekomst zag geboren en getogen Venneper Dirk Molenaar voor zichzelf vier opties: het agrarische familiebedrijf voortzetten, gangmaker als kastelein worden, de hamer hanteren als veilingmeester of in de makelaardij stappen. Hij begon met het eerste, werkt nu al weer vele jaren als het laatste en is als vrijwilliger altijd te porren voor beide andere. Wie in zijn omvangrijke lokale en regionale netwerk ook een beroep op hem doet – van het Adamas Inloophuis en tot de Vrienden van het Spaarne Gasthuis – Dirk Molenaar draaft op. Het hele dorp kent Dirk.Molenaar woont in ‘De Kleine Vennep’, gelegen aan de Hoofdweg Westzijde. De boerderij dateert uit circa 1928. Het is een zogeheten kop-rompboerderij: de kop is het woonhuis, de romp wordt gevormd door de grote schuur. De boerderij is een Rijksmonument. De agrarische hectaren rondom de boerdrij ondergaan de laatste jaren een metamorfose. Landgoed Kleine Vennep heeft zich ontwikkeld tot een cultureel en sociaal centrum binnen PARK21. Het landgoed organiseert regelmatig evenementen en biedt educatieve programma’s gericht op natuur en milieu.In deze aflevering van PassiePraat vertelt Molenaar openhartig over zijn leven, zijn ambities met het landgoed en zijn hechte verbondenheid met Nieuw-Vennep, haar inwoners en ondernemers. En dus blijft ook de zwarte bladzijde daarin, het dodelijke ongeluk met de platte kar achter zijn trekker, niet onbesproken.

Als iets Haarlemmermeer en de Haarlemmermeerders typeert, dan is het wel, dat ze in staat zijn geweest en nog zijn het onmogelijke mogelijk te maken. Een woeste binnenzee temmen en er met ruim 150.000 mensen gaan wonen en werken. Er een wereldluchthaven bouwen. Maar ook: ongekend shinen op het wereldkampioenschap synchroonzwemmen. Niet onlogisch dus, dat de inrichters van het nieuwe Cruquius Museum dat spoor hebben gevolgd toen het verhaal van Haarlemmermeer in de nieuwbouw moest worden verteld. Ruim 20 jaar na de eerste pentekeningen staat het paviljoen er, verbonden met stoomgemaal Cruquius en met het gerenoveerde theehuis. Al die jaren was directeur Elise van Melis bij het proces betrokken. Een megaklus die ze, gedreven door idealisme en ambitie, heeft geklaard. Dinsdag 10 juni opent Commissaris der Koning Arthur van Dijk het museum.In deze aflevering van PassiePraat – de laatste van dit seizoen – spreekt Henny Beijer met Elise en met rondleider en gemaal-stoker Wico de Vries over de weg naar de nieuwbouw, over de opzet van het museum en over wat bezoekers mogen verwachten.

Ze is moeder, wethouder en fanatiek Ajacied. Marjolein Steffens – Van de Water, bevlogen lokaal politica in Haarlemmermeer namens haar partij HAP, wat staat voor Haarlemmermeerse Actieve Politiek. Ze diende in de voorbije bijna 30 jaar als raadslid en – verdeeld over twee onderbroken periodes – als wethouder met uiteenlopende portefeuilles. In de huidige collegeperiode vallen onder meer Onderwijs, Jeugd en Fysieke Leefomgeving onder haar aandachtsgebieden.Haar grote passie, naast die voor de lokale democratie, is voetbal. Meer specifiek Ajax, de club van haar jeugd in Amsterdam. Geboren en getogen onder de rook van stadion De Meer kon dat ook niet anders. Zelfs in haar huwelijk met de vorig jaar te vroeg overleden echtgenoot en voetbaltrainer Marcel hield de liefde voor de Godenzonen stand. Hij was dan wel voor Feyenoord, beiden ging het tenslotte toch ook om aantrekkelijk voetbal. En dat gold ook voor beide kinderen: zij voetbalden natuurlijk ook, hij zelfs op eerste klasse niveau.In de aflevering van Passie Praat vertelt Marjolein over haar werk, de schaduwkanten van het zijn van publieke figuur – zeker ook voor de kinderen – en over hoe ze wedstrijden van haar Ajax beleeft: gepassioneerd dus.

Wat heeft jouw verleden met je toekomst te maken? Alles, stelt Laura Daggers. Zij is regressie- en reïncarnatietherapeut. Ze heeft haar praktijk aan huis in Hoofddorp. Regressie – het tegenovergestelde van progressie – gaat over het terugkeren naar een eerdere fase van de levensontwikkeling. Met regressietherapie krijgt de cliënt inzicht in de ervaring uit het verleden en hoe dit verband houdt met het probleem in het heden. Bij reïncarnatie gaat het zelfs terug naar een vorig leven.Moet je geloven in reïncarnatie? 'Neen', zegt Laura, 'dat is niet nodig. Het werkt toch wel. Het is een filosofie die je leert het leven van nu beter te begrijpen.' Dat mensen het allemaal wat zweverig vinden, boeit haar niet. Als iemand zich bij haar meldt voor hulp, is dat genoeg. Immers, dan wil hij of zij gehoord en geholpen worden. Dat ook de officiële wetenschap zich nog wel eens laatdunkend over haar beroep uitlaat, stoort haar evenmin. Om haar praktijk te mogen voeren volgde ze intensieve studies en trainingen en wordt ze tot op de dag van vandaag intercollegiaal scherp gehouden.In deze PassiePraat een openhartig gesprek met Laura Daggers. Over opmerkelijke resultaten, sprekende voorbeelden, een heldere visie en onuitroeibare vooroordelen.

Kim Denie is soms van het gestrekt been. Voor Kasper Sulmann is gezond verstand de richtingaanwijzer in het lokale politieke werk. Beiden zijn raadslid: zij voor de PvdA, hij voor de zelf opgerichte partij Gezond Haarlemmermeer. Wat ze gemeen hebben zijn hun jeugdjaren in Zwanenburg en de pijnlijke noodzaak om uit dat dorp te moeten verkassen omdat er niet werd gebouwd. Al schelen ze dan wel een generatie, want Kim is bijna de helft jonger dan Kasper.In PassiePraat vertellen ze over wat hen dreef om actief te worden in de lokale politiek. Voor Kim speelde de onbedwingbare drang om het op te nemen voor mensen die het minder hebben getroffen. Ze noemt zich, lijdend aan een ongeneselijke oogziekte, ervaringsdeskundige als ze zich sterk maakt voor mensen met een handicap. Zo is ze ambassadeur Dag Digitale Toegankelijkheid.Kasper vond dat het anders moest en ook anders kon, tenminste, als het gezonde verstand weer zou prevelleren boven geldingsdrang en politieke doctrine. Met vriend en huidige commissielid Edwin Hagemeijer richtte hij zijn eigen partij op. De uitgangspunten pasten op een bierviltje, dat ze nog altijd hebben trouwens. In het dagelijks leven is Sulmann commissiegriffier in de gemeente Zandvoort.

Ze werd al op jonge leeftijd gegrepen door softbal. En die sport liet haar niet meer los. Shirley Beljaards begon in haar geboorteplaats IJmuiden bij de Pino’s en verkaste daarna naar Pirates in Amsterdam. Ze bracht het tot regionale en nationale jeugdselecties, daarna stokte de carrière. Althans de sportieve, want inmiddels was ze in allerlei commissies terecht gekomen en bouwde ze bestuurlijke ervaring op. Op haar 25e ontmoette ze haar huidige echtgenoot, niet geheel toevallig een honkballer.Tegenwoordig is hij, Raymond, assistent-coach bij Hoofddorp Pioniers. En zij hanteert de voorzittershamer. Voorwaar geen eenvoudige klus, want er is nogal; wat te doen rond de thuisbasis van de club, Sportpark21. Gedoe over huurpenningen, verstoorde verhoudingen en zelfs gekissebis in de gemeenteraad over het uitblijven van een duurzame oplossing, houden haar en de 300 leden ruimschoots bezig.In PassiePraat een open gesprek met een gedreven sportbestuurder die staat voor haar vereniging en hecht aan verbinding binnen de club. Want: liever plezier met elkaar, dan gekochte punten met een team vol passanten.

In wezen ben ik gewoon een verhalenverteller, niets meer en niets minder, zegt ze zelf. Dat mag dan misschien zo zijn, maar de rol die Colinda Bakker vervult bij de voltrekking van huwelijken en bij begrafenissen is dan toch wel een bijzondere. Zij vertelt dan namelijk het verhaal de hoofdpersoon of hoofdpersonen. Ze is dus wat kan worden samengevat in de functietitel ceremoniespreker.Ze werd het nadat ze aan het werk was gegaan op een begraafplaats, waar zij intensieve gesprekken voerde met nabestaanden. Deze gesprekken raakten haar diep. Ze wilde zich meer gaan richten op mensen en minder op cijfers, haar werkterrein tot dan toe. Dit leidde ertoe, dat zij zich als spreker ging specialiseren in het begeleiden van uitvaarten. In samenwerking met diverse uitvaartondernemers ondersteunt zij – onder haar digitale visitekaartje by-colinda.nl – nabestaanden bij het vorm geven aan een persoonlijk en betekenisvol afscheid. Daarnaast groeide haar wens nóg meer met mensen te werken. Daarom volgde zij de opleiding tot trouwambtenaar bij de Bestuursacademie in Amsterdam. Ze is nu zelfstandig trouwambtenaar en voltrekt onder meer huwelijken op Landgoed de Kleine Vennip. In deze PassiePraat een open gesprek over haar bijzondere drijfveren om met enthousiasme, creativiteit en een tikkeltje eigenwijsheid, mensen en hun verhalen centraal stellen, door hen op een betekenisvolle manier te karakteriseren.

Hij is er een van 12 ambachten en 13 ervaringen. Leo Richardson. Werkte als conciërge en in de horeca, had een internationale carrière als zanger, was reisleider in het voormalige Joegoslavië en assisteerde een patholoog-anatoom bij secties. Anno 2025 staat stemacteur, script vertaler en polderdichter op zijn visitekaartje. De geboren en daar een beetje getogen Amsterdammer verhuisde al op jonge leeftijd naar Hoofddorp. Sindsdien is de polder zijn thuis.Hij raakte bijna altijd heel toevallig betrokken bij projecten en stapte daar vervolgens vol overgave in. Neem Meer Jazz dat op zoek was naar een verbinding tussen jazz en kinderen. Voor hij wist maakte hij deel uit van een orkest inclusief educatief programma. Of neem zijn rol als Pel de Pinda in SpongeBob The Movie. Kwam voort uit zijn hechte vriendschap met scenarioschrijver Lex Passchier, die al jaren de stem van de hoofdpersoon invult. De poëzie ontdekte hij in coronatijd. Een grootheid als Remco Campert stal zijn hart en inspireerde hem zelf de pen opnieuw ter hand te nemen. Want al in 1997 debuteerde hij met een eigen bundel, ‘Dichterbij, spinsels en bevindingen’. Sinds 2025 is hij officieel Polderdichter van Haarlemmermeer. Alle reden voor een goed gesprek in PassiePraat.

Drie weken nadat Daniëlle de Kloe de diagnose borstkanker kreeg, meldde ze zich op de dagbehandeling van de afdeling Oncologie in het Spaarne Ziekenhuis Hoofddorp voor haar eerste chemokuur. Ze kreeg verpleegkundige Barbara Koelewijn-Willems als haar vaste contactpersoon. Het was het begin van een even bijzondere als hechte vriendschap tussen twee powervrouwen. Daniëlle de politievrouw, Barbara de zorgverlener. Zo stoer als Daniëlle in haar dagelijks werk op straat was, zo onzeker werd alles ineens. Tegelijk: zo professioneel en ervaren Barbara in haar werk is, zo nieuwsgierig werd ze juist naar deze patiënt.Tussen beiden ontwikkelde zich in de maanden van spanning, angst en hoop die volgden, een warme vriendschapsband. Die beleefden beiden als zo bijzonder, dat ze besloten er een boek over te schrijven. Een wild idee, dat onlangs realiteit werd met de publicatie ervan. In deze aflevering van PassiePraat blikken ze terug op de tijd van intensieve medische behandelingen, op de ontwikkeling van hun vriendschap en over de ambitie om hun verhaal in een boek te willen delen met anderen, onder wie lotgenoten. Uit de zeer lovende recensies mag worden opgemaakt, dat ze met ‘Bevriend door een tumor´ een gevoelige snaar raken.

John van der Meij was in zijn werkzame leven boormeester op de Brent Spar, sales manager voor John Deer, kapitein op de rondvaartboot en rondleider in Amsterdam en in de Johan Cruijff ArenA. Tijdens de verbouwing van zijn Groningse boerderij stuitte hij op kapotte glas in lood ramen. Hij bracht ze bij een glazenier en vroeg, louter uit belangstelling, of hij over diens schouder mocht meekijken.Van interesse groeide dat uit tot een passie. Eenmaal neergestreken in Nieuw-Vennep bouwde hij een atelier, waar hij van zijn hobby bijna zijn beroep maakte. Toch trok het reizen hem nog sterker. Hij zou met zijn vrouw Dolores in een camper Europa gaan verkennen. Dat mocht voor het stel niet zo zijn. Dolores overleed. Toch pakte John door. Hij verkocht zijn huis en schafte zich alsnog de camper aan. Nu rijdt hij met een omgebouwde paardentrailer als glazeniersatelier achter zich aan over ’s heren wegen. Tussendoor repareert hij glas in loodramen, geeft hij af en toe workshops en beoordeelt hij campings.De glazenier op reis. Voor PassiePraat even staande gehouden op de camperplaats langs de N205.