PassiePraat

Bomen en politiek. Voor de Vennepse Marlène Hogervorst gaan die twee probleemloos samen. Geboren en getogen in het familiebedrijf De Houtsnip weet ze haast niet beter, dan dat kennis van bomen verder gaat dan louter soorten. Van vader Kees, liefst op de ach tergrond, kreeg ze praktijkkennis mee. De rest vergaarde ze door zich onder te dompelen in boeken en bladen.En dat deed ze ook toen haar interesse voor politiek was gewekt. Ze las alles wat ze erover kon vinden en voelde zich qua eigen kleur gaandeweg het meest comfortabel bij het Fortuynisme. Zo kwam ze ook terecht bij Forza!, de partij waarvoor ze in de huidige raadsperiode zitting heeft in de gemeenteraad. Burgers van Haarlemmermeer kennen haar en haar partij van de soms wat stevige bewoordingen die ze kiezen. Daarbij erkent Marlène, dat haar emoties haar soms ook wel iets parten spelen. Zeker als het weerloze dieren betreft.In deze aflevering van PassiePraat, opgenomen terwijl de machines in de hal ernaast volop draaien, vertelt ze over haar passies, over haar drijfveren en over haar politiek ambities. Die, toen ze nog klein was, wel helder waren: minister president worden.

In Nieuw-Vennep, Abbenes en Buitenkaag kennen ze Jan Lange. En Jan Lange kent hun. Pastor Jan Lange. Hij was er 17 jaar lang voor ze in rouw en met trouw. Geboren en getogen in een boerengezin in het Oost-Brabantse Sint Hubert, kreeg Jan, ondanks dat hij de oudste en dus beoogd opvolger was, ruimte om zijn toekomst zelf te bepalen. Hij ging theologie studeren, werd pastoraal werker en belandde uiteindelijk als herder van de parochie Onze Lieve Vrouw Onbevlekt Ontvangen.Hij bleek een geliefde verbinder tussen mensen, maar ook geloofsgemeenschappen. In oecumenisch verband organiseerde hij allerlei samenkomsten en diensten. Die als afsluiting van de Vennepse Feestweek is de bekendste. Toch besloot hij de laatste jaren van zijn werkzame leven te wijden aan de zielzorg voor gedetineerden in de Penitentiaire Inrichting in Alphen aan den Rijn. Een ervaring overigens, die zijn leven naar eigen zeggen verder verrijkte.In deze aflevering van PassiePraat Jan Lange op de praatstoel daarover en over hoe hij zijn taak als pastor invulde.

Ze loopt ondertussen al weer de nodige jaren mee in de lokale Haarlemmermeerse politiek. Jeanette Koolmoes, geboren en getogen in Amsterdam, maar inmiddels zo’n 30 jaar Zwanenburgse in hart en nieren. Ze kwam met de lokale politiek in aanraking toen ze zich sterk maakte voor het open houden van een zorginstelling voor ouderen in haar dorp. Het virus greep haar en liet haar niet meer los. Ze sloot zich aan bij HAP, Haarlemmermeerse Aktieve Politiek, dat al geruime tijd vaste coalitiepartner is in de polder. Tot het in de fractie voor haar ging wringen. Maar stoppen met volksvertegenwoordiging wilde ze zeker niet.Jeanette ging verder als Lid Koolmoes. In die rol voelde ze zich met de dag meer gesterkt om op het zelfgekozen pad door te gaan. Een pad waarop nuchterheid en transparantie de koers bepalen. Met Hart van Haarlemmermeer gaat e meedoen aan de gemeenteraadsverkiezingen in maart 2026. Wat drijft haar, waarom wil iemand dit? En waarom een eigen partij, als er ook andere opties zijn? PassiePraat ging op de koffie in Zwanenburg en trof er een even vastberaden en gemotiveerd als gepassioneerd gemeenteraadslid aan, dat nog lang niet klaar blijkt te zijn met haar opdracht.

Hij is dan wel import in Vijfhuizen, Rob van Haaster is niet meer weg te denken uit het Ringvaartdorp. Niet vanwege zijn imposante bollenteeltbedrijf aan de Spieringweg. En niet vanwege zijn bemoeienis met de plaatselijke voetbalclub DSOV. Hij speelde er immers zelf en is tegenwoordig vooral druk met sponsoring. Een taak die hem wel is toevertrouwd, want tekst heeft hij wel. En een netwerk trouwens ook.Lang geleden streek de in De Zilk geboren telg uit een bollentelersgeslacht neer in de polder, omdat hij andere rassen wilde telen dan zijn vader. Het kostte heel wat jaren voor de omgekeerde poldergrond voldoende goed met het onderliggende duin- en zeezand was vermengd. Goed genoeg om er verschillende tulpenrassen te telen, zoals de Bania Luka, de Crystal Star en de Oranje Emperor. Daarnaast teelt hij hyacinten- en narcissenbollen en in toenemende mate snijhyacinten. Er zijn grootse plannen om dat uit te bouwen, ook letterlijk aan de Spieringweg.In deze aflevering van PassiePraat het verhaal van een bevlogen agrarisch ondernemer. Over zijn bollen, over velden dichtbij en heel ver weg, over het familiegevoel met zijn broer en kinderen in de zaak. En over agrarisch ondernemen, soms tegen de wind in.

Ontstaan in de jaren dertig van de vorige eeuw in Buitenkaag, door de aanleg van de Schiphollijn noodgedwongen verkast naar Lisserbroek en sindsdien verankerd in de lokale gemeenschap daar. Voetbalvereniging Kagia. Anno 2025 met zo’n zeshonderd leden en een selectie, spelend in de tweede klasse en bloeiende club. En die groei is er nog niet uit, want Lisserbroek zal op termijn verdubbelen in inwonertal.Elbert Hulsbos is voorzitter van de vereniging, die met hulp van de KNVB en Sportfondsen een vooruitstrevend bestuursmodel implementeerde. Daarin speelt Mark Scholte een belangrijke rol op voetbaltechnisch vlak. Het duo doet zijn vrijwilligerswerk met de nodige passie. En juist door dat werkbare organisatiemodel kunnen ze dat doen, zonder hun vrije tijd compleet in te hoeven leveren. Daarover, over hun liefde voor het oranje shirt en over normen en waarden in het voetbal in deze aflevering van PassiePraat een open en boeiend gesprek.

Ze zijn wereldberoemd in Abbenes en omgeving. John en Erica van den Berg. Hij is al heel lang actief in de dorpsraad en gangmaker achter de lokale Oranjevereniging. Zij bestiert zo’n beetje net zo lang als beheerder het dorpshuis. Onlangs vierden ze hun robijnen huwelijksfeest, natuurlijk in dat dorpshuis en natuurlijk in het oranje. Het was immers de dresscode. En ook de zaal was ermee behangen.Dat oranje zit diep bij het stel. Want naast al die drukte voor de lokale gemeenschap zijn ze verwoed aanhangers van het Nederlands elftal. Thuiswedstrijden bezoekt John steevast met een of meer van zijn zoons. Naar uitwedstrijden gaan ze altijd samen. Stedentrips zijn het, meestal een dag of vier. Ze zijn gewaardeerd lid van Ons Oranje en maken dankzij hun trouw aanspraak op gespaarde loyaliteitspunten die weer zorgen voor tribunekaarten. Ze treffen er gelijkgestemden, dat wil zeggen: John de voetballiefhebbers, Erica de vrouwen voor sociale chit-chat.

Geboren en getogen in Noordwijkerhout was Bert den Elzen al op jonge leeftijd bezig met en vooral voor de mensen in zijn omgeving. Zijn vriendjes konden op hem rekenen als het ging om verbinden en sociale rechtvaardigheid. Iedereen moest gewoon mee kunnen doen. Punt. En waar hij vond, dat er wel wat te verbeteren was, verhief hij zijn stem. Niet langs de lijn, maar daar waar het zin had: in ondernemingsraden, binnen de vakbond en in de gemeenteraad.Hij werkte lang bij de NS, maar kwam later terecht in het maatschappelijk werk. Daar waar hij zich als een vis in het water voelde. Binnen werkgever MeerWaarde liet hij opnieuw van zich horen, terwijl hij ondertussen ook raadslid was geworden voor de PVDA. Als beheerder van het wijkgebouw Linquenda was hij de gangmaker achter nieuwe initiatieven. Hij is nog steeds betrokken bij de organisatie van de Avondvierdaagse in zijn Nieuw-Vennep, is actief voor de voedselbank en voorzitter van de Belangengroep Gehandicapten Haarlemmermeer. Bert den Elzen, gepassioneerd mensen-mens.

Ad Jan Altevogt werkte vele jaren op de luchthaven Schiphol, zat op de kleine toren, was havenmeester en reed na zijn pensionering nog vele malen aan kop van de sneeuwploeg, die banen en platformen schoonveegde. Hij is vervlochten met de luchtvaart. Maar niet alleen door zijn werk. Ad Jan is fanatiek vliegtuigspotter. Zijn verzameling van negatieven, foto’s en dia’s van zowel militaire vliegtuigen als zakentoestellen en verkeersvliegtuigen overschrijdt ruim de miljoen stuks.Het begon lag geleden op het oude Schiphol. Vanaf de promenade op het toenmalige stationsgebouw fotografeerde hij zijn allereerste toestellen. Nauwkeurig hield hij in een zaknotitieboekje de registraties en types bij. Dat boekje heeft hij nog steeds. En die eerste camera ook. Tegenwoordig fotografeert hij digitaal en werkt hij met een speciaal voor hem ontworpen softwarepakket zijn verzameling bij. Een verzameling die blijft groeien, want meerdere keren per jaar reist hij af naar luchthavens en vliegshows op zoek naar wat hij nog mist. Over een passie gesproken.

Hij rijdt al 33 jaar op de touringcar, want, voor alle duidelijkheid, een bus mogen we zijn domein op wielen niet noemen. Paul Rijkse is verknocht aan zijn vak, dat hem met zijn gasten op de meest uiteenlopende plekken in binnen- en buitenland brengt. De ene dag zijn het korte pendeltripjes tussen Schiphol en een hotel of conferentieoord, de andere dag stuurt hij naar een voormalig Oostduits eiland of Giethoorn. Geen dag is hetzelfde achter het stuur van de luxe Mercedes Tourismo, een model met een aanschafwaarde van ruim drie ton. Natuurlijk steken files op het overvolle Europese wegennet nog wel eens een vervelende spaak tussen de wielen, maar zijn humeur blijft onaangetast. Hij heeft het mooiste beroep van de wereld, ontmoet de meest bijzondere mensen, die op zijn stuurmanskunst en zijn klantvriendelijkheid kunnen rekenen. Het zijn de ingrediënten voor een boeiende ontmoeting in deze aflevering van PassiePraat.

Nederland telt 1,8 miljoen mensen met een handicap. Voor deze mensen is sporten niet altijd vanzelfsprekend. Fonds Gehandicaptensport ondersteunt sportorganisaties zonder winstoogmerk. Immers, iedereen met een handicap moet, dicht bij huis, de mogelijkheid krijgen om te kunnen sporten. Nike Boor is directeur van het Fonds. En dat al vele jaren. Hij stapte over vanuit de accountancy. Hij wilde namelijk iets in de sport gaan doen. Een familielid tipte hem over de bijzondere vacature.Anno 2025 leidt hij nog altijd vol passie en betrokkenheid de organisatie die zo’n 20 FTE omvat en die opereert vanuit Badhoevedorp. Geen baan van honderd in een dozijn. En zo vult hij zijn werk ook niet in, vertelt hij in deze aflevering van PassiePraat. Een boeiend gesprek over integratie, de ambitie om kenniscentrum te zijn op het gebied van specifieke sporthulpmiddelen en de altijd voortdurende behoefte aan geld om zijn missie te laten slagen. Want, zegt Boor: ‘Sport en bewegen voor mensen met een beperking moet niet alleen toegankelijk, maar ook aantrekkelijk en uitdagend worden. Onze ambitie is om sport en bewegen voor mensen met een beperking in 2030 vanzelfsprekend laten zijn.’