Column Corné van Zeijl | BNR

Deze week mocht ik namens Cardano de Asset Allocation Award van Alpha Research in ontvangst nemen in de categorie Fixed Income. Dat was voor het tweede jaar op rij. De concurrentie was een sterk internationaal veld van ruim 60 deelnemers, waaronder ook de grote jongens zoals JPMorgan, UBS en BlackRock. Daarom zijn we er ook supertrots op. Asset allocation, oftewel het bepalen in welke beleggingscategorie je het beste kunt beleggen, is wat ik doe in het dagelijkse leven. We wilden natuurlijk wel weten waarom we de prijs hadden gewonnen. Want van je fouten kun je leren, maar als je wat van je successen kunt opsteken, is dat mooi meegenomen. Volgens de jury kwam dat vooral omdat veel concurrenten begin 2023 onderwogen in highyieldobligaties zaten. Dat zaten wij ook, maar deze positie hebben we op tijd gesloten. Begin 2023 wist iedereen zeker dat we in een recessie zouden komen. Dan moet je niet in risicovolle highyieldobligaties beleggen. Dat zijn immers de bedrijven die in een recessie het eerst in de problemen komen. Die recessie kwam er echter niet, en dus deden highyieldobligaties het prima. Daar hadden wij dus geen last meer van. Maar de belangrijkste verklaring was onze overweging in emerging markets debt. 2023 werd vooral door de houding van de centrale banken in de opkomende markten een bijzonder jaar. Die centrale banken zijn gewend om met hoge inflatie om te gaan. Als zij te hard stijgt, weten zij als geen ander dat je als de wiedeweerga de beleidsrente moet verhogen. Dat zijn ze daar gewend en dus deden verhoogden ze daar veel eerder dan de ECB of de Fed. Die dachten dat die inflatieschok tijdelijk zou zijn. Daar kregen ze uiteindelijk wel gelijk in. Alleen kwamen er nog een paar schokken overheen en voor je het wist zat je in een mini loon-prij spiraal. Hoewel, mini, de Duitse vakbond voor de bouwindustrie heeft net een looneis van 21% neergelegd. Dat noem ik geen mini meer. Omdat de centrale banken in de emerging markets veel eerder de inflatie bestreden met renteverhogingen, konden ze ook weer snel verlagen. En dat is natuurlijk goed voor obligaties. Als de korte rente, waar centrale banken over gaan, daalt, trekt dat ook de lange obligatierente mee naar beneden. Daarom deden deze obligaties het beter dan de rest. Vooral in Oost-Europa en in Zuid Amerika zagen we dat fenomeen. Toch bijzonder dat landen als Polen, Hongarije, Brazilië en Colombia vooruitlopen op de centrale banken in de westerse wereld. Misschien een idee dat Jerome Powell van de Fed en Christine Lagarde van de ECB proberen te leren van de successen van deze centrale bankiers. Want dat is toch fijner dan leren van je eigen fouten. Over de column van Corné van Zeijl Corné van Zeijl is analist en strateeg bij Cardano en belegt ook privé. Reageer via c.zeijl@cardano.com. Deze column kun je ook iedere donderdag lezen in het FD.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Een van de grootste hits van Taylor Swift is Cruel Summer. Nu was de afgelopen zomer allesbehalve cruel voor haar. Haar ster rees tot grote hoogten. Ze is de verwezenlijking van de All American Girl. Al haar concerten waren uitverkocht, en zelfs de bioscoopversie daarvan was een hit. Ik vind het bijzonder dat mensen naar de bioscoop gaan om een concert te zien. Bij elkaar heeft ze daarmee al ruim $1 mrd verdiend. Ze heeft een enorme schare fans, de Swifties, en aangezien ze erg anti-Trump is, sluit ik niet uit dat haar opmerkingen nog invloed gaan krijgen op de Amerikaanse presidentsverkiezingen in november. 18% van de kiezers zegt de kandidaat te steunen die Taylor Swift ook steunt. Als kiezer zou ik ook naar de verkiezingsprogramma’s en de geloofwaardigheid van de kandidaten kijken. Maar wat mevrouw Swift zegt geeft blijkbaar meer doorslag. Ongetwijfeld zullen aan de andere kant de Trump-fans niet meer naar haar concerten gaan. Maar, terug naar de economie. Dit enorme succes geeft aan hoeveel de gemiddelde Amerikaanse consument snakt naar entertainment, na corona. De dienstensector loopt prima. De restaurants zijn vol. De inkoopmanagersindices voor de dienstensector laten een veel zonniger beeld zien dan die in de productiesector. Een van de redenen voor dit verschil is dat de consumenten wel even genoeg spullen hebben gekocht. Ze gaan dus van dingen kopen naar plezier. Daarom zie je nu ook de autoverkopen terugvallen. Dat was ook terug te zien in de inflatiecijfers van afgelopen tijd. Sommige producten worden zelfs goedkoper, zoals tweedehands auto’s. Hertz verkoopt zijn voorraad Tesla’s bijvoorbeeld met grote korting. Een Tesla van 2 jaar oud kun je nu voor $18.000 kopen. Niet voor niets moet Hertz een kwart miljard afschrijven op zijn autovloot. De goedereninflatie staat dus onder druk. Maar de diensteninflatie is er nog volop. Even terug naar Taylor Swift. Ik kwam een oude advertentie tegen uit 2007. Toen kostte een kaartje nog $20. Oké, toen was ze ook nog niet zo bekend. Binnenkort treedt ze in Nederland op. De kaartjes kosten nu €220. Ik sla even over. Als meer concertbezoekers dat doen, daalt de vraag vanzelf en normaliseren de prijzen weer. Of zoals het gezegde onder economen luidt: het beste recept tegen hoge inflatie is hoge inflatie, want uiteindelijk zorgt dat voor vraaguitval. Je hoeft niet naar dat concert. Hoewel veel Swifties daar ongetwijfeld anders over denken. Al met al zal deze All American Girl in 2024 weer een enorme invloed op de Amerikaanse economie en maatschappij hebben. En dat alleen omdat ze een paar leuke liedjes zingt. Misschien gaat het toch nog een wrede zomer voor Trump worden. Over de column van Corné van Zeijl Corné van Zeijl is analist en strateeg bij Cardano en belegt ook privé. Reageer via c.zeijl@cardano.com. Deze column kun je ook iedere donderdag lezen in het FD.See omnystudio.com/listener for privacy information.

De ESB heeft het onderzocht: de consument profiteert niet maximaal van olieprijsdalingen, zo schreef het economenblad eerder deze week. Als de olieprijs stijgt, dan gaat de prijs aan de pomp snel omhoog, maar bij een daling gaat hij maar langzaam naar beneden. Ophef alom. Het ESB-artikel spreekt over pomphouders, dus we kunnen Shell niet de schuld geven. Dat is nou weer jammer. Het is natuurlijk veel makkelijker om boos te worden op een grote oliemaatschappij dan op de pomphouder op de hoek. Ik gun hen die paar centen per liter, want ze gaan het nog moeilijk genoeg krijgen met al die elektrische auto’s. Het feit dat dit met chocoladeletters op de voorpagina van de populaire kranten stond, geeft aan hoe gevoelig de benzineprijs bij de consument ligt. Niet voor niets komt nog regelmatig de boosheid over het kwartje van Kok bovendrijven. Wist u dat deze ‘tijdelijke’ belastingverhoging in 1991 werd doorgevoerd? In de Verenigde Staten is de gevoeligheid nog groter. Consumenten zijn allergisch voor inflatie en de benzineprijs is een poster child van inflatie. Het staat immers op grote borden langs de weg en je moet regelmatig tanken. Dat is gelijk een van de verklaringen waarom de Amerikanen het weer wat zonniger inzien. De inflatie daalt, de benzineprijs daalt, dus wordt de consument wat blijer. Afgelopen zomer stond het vertrouwen nog op een dieptepunt; alleen begin 1980 was het nog lager. In beide gevallen was het dal tijdens de inflatiepiek. Het maakt overigens nogal wat uit voor welke partij je stemt. De economische situatie is volgens de Republikeinen dramatisch, en die ontstond direct toen Joe Biden tot president werd verkozen. Bij de Democraten was precies omgekeerd. En we hebben het over dezelfde economie. Toch bijzonder, dat je oordeel afhangt van de politieke bril die je ophebt. Naast de lagere inflatie is er nog een andere reden voor het toenemende optimisme onder consumenten: het zogeheten wealth effect. Als je aandelenportefeuille sterk stijgt, voel je je rijker en geef je meer uit. Die beleggingen zijn nu goed voor maar liefst 25% van het totale vermogen van consumenten. Dat is bijna een record. En op zich ook zorgwekkend. Stel dat de aandelenmarkt ooit een keer daalt. Voor Biden komt het allemaal mooi uit. Sowieso is de economische groei onder hem stukken hoger dan onder zijn voorganger Donald Trump, ook als je de covidcrisis niet meerekent. Dat is bijzonder, zeker gezien de enorme stijging van de rente waar Biden mee te maken had. Trump weet daar uitstekend de aandacht van af te leiden, dus wordt Biden daar in de peilingen niet voor beloond. Maar gelukkig voor hem wordt dat vertrouwen dus nu wat beter. En dat gevoel wordt door de harde feiten van benzineprijzen en aandelenkoersen ondersteund. Gezien de sterke fluctuaties in deze prijzen is die steun wel wat onstabiel. Over de column van Corné van Zeijl Corné van Zeijl is analist en strateeg bij Cardano en belegt ook privé. Reageer via c.zeijl@cardano.com. Deze column kun je ook iedere donderdag lezen in het FD.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Deze week verhoogde zakenbank UBS zijn eindejaarsdoel voor de S&P 500. De achterliggende analyse is dat de winsten goed blijven liggen en de hoge waarderingen verder zullen stijgen omdat centrale banken de rente gaan verlagen. De UBS-strategen erkennen wel dat aandelen nu al een beetje duur zijn, maar tekenen daarbij aan dat ze nog niet op ‘nose bleed levels’ zitten Oftewel: die strategen moeten, voordat ze van mening veranderen, eerst een flinke tik op de neus van Mr Market krijgen. Nu denken veel beleggers dat centrale banken het beleggingsjaar gaan bepalen. Uit de recentste enquête van Bank of America onder grote beleggers blijkt dat maar liefst 52% daarvan denkt dat de centrale banken de grote stimulans van de aandelenmarkt in 2024 gaan worden. Ik vind dat vreemd, want dat hebben we net al in het afgelopen kwartaal gezien. In oktober ging de markt uit van een Fed-rente eind 2024 van 4,8%. Nu is deze renteverwachting bijgesteld naar 3,9%. Er zijn dus al zes renteverlagingen ingeprijsd, terwijl de Fed dit jaar slechts negen keer vergadert. Aan die extreme daling ligt een combinatie ten grondslag van meevallende inflatiecijfers en een Fed-voorzitter die tijdens de decembervergadering onverwacht over renteverlagingen begon. We weten nog altijd niet waarom hij opeens zo’n draai maakte. Let wel, zes verlagingen is net zo veel als in 2008. Maar toen stond de economie op het randje van de afgrond. De geldmarkt gaat dus van een recessie uit, anders heb je geen zes renteverlagingen nodig. Maar ik denk dat de Fed heel wat voorzichtiger gaat zijn. Nu denk ik dat al een tijdje en heb ik voorlopig het gelijk aan mijn zijde, maar blijft dat ook zo? Oftewel: hoe zou ik in 2024 ongelijk kunnen krijgen? Ik kan een scenario bedenken waarbij de Fed ergens in het tweede kwartaal de eerste verlaging doorvoert. De markt zal daarin een bevestiging zien dat er nog veel meer en veel snellere verlagingen komen. Een dergelijk scenario hebben we al gezien bij de centrale banken in de emerging markets, met name in Oost Europa en Zuid-Amerika. Die waren sneller met hun renteverhogingen dan de Fed en de ECB en nu ook sneller met verlagen. En bij deze verlagingen zie je dat de markten nog enthousiaster anticiperen op nog meer van dergelijke stappen. In de afgelopen dagen gooide Fed-gouverneur Christopher Waller al wat koud water op deze oververhitte verwachtingen. Hij vond drie renteverlagingen wel genoeg. En alleen als de inflatie daadwerkelijk daalt, zal er worden verlaagd. 2024 wordt inderdaad een jaar waarin de centrale banken de stemming bepalen. Maar gezien het grote enthousiasme waarmee de markt op een sterke daling in de rentes rekent, eindigt dat waarschijnlijk weer in een teleurstelling. Nou ja, beter dan een bloedneus. Over de column van Corné van Zeijl Corné van Zeijl is analist en strateeg bij Cardano en belegt ook privé. Reageer via c.zeijl@cardano.com. Deze column kun je ook iedere donderdag lezen in het FD.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Als je in een groepje beleggers vertelt dat je in emerging markets investeert, dan ben je toch wel een beetje de sukkel. Wie belegt nou nog in opkomende markten? De koersen daalden er afgelopen jaar met iets meer dan 3% en bleven daarmee ver achter bij de rest van de wereld. En dit jaar, hoe jong het ook nog is, werd alweer een flink deel ingeleverd. De belangrijkste koersverkruimelaar is de daling van Chinese aandelen. Een paar jaar geleden was dat land nog goed voor bijna 40% van de totale MSCI Emerging Markets Index. De koersen gingen er zo enorm hard omlaag dat de weging nu nog maar 23% is. Concurrent India zit China op de hielen met een weging van 17%. Taiwan volgt met 16%, Zuid-Korea met 13% en Brazilië met 6%. Die landen deden het allemaal prima, het was China dat de boel naar beneden trok. Vanwege die slechte performance gooien veel beleggers de handdoek in de ring. We zien de laatste tijd een enorme uitstroom uit emerging markets-beleggingsfondsen. Een jaar geleden werd daar nog juist veel geld ingestopt, omdat Chinese aandelen sterk zouden gaan profiteren van de heropening van de economie na de strenge coronalockdowns. Dat leert eens te meer dat de gemiddelde belegger graag aandelen koopt die gestegen zijn en verkoopt als de koersen gedaald zijn. Laat ik een tip geven; als je rijk wilt worden met beleggen moet je juist laag kopen en hoog verkopen. Niet andersom. Waarom doen die Chinese aandelen het dan zo slecht? Als eerste dus omdat het economisch herstel in de periode na corona er niet kwam. Maar ook de steeds toenemende spanningen tussen de Verenigde Staten en China vormen een oorzaak voor de dramatische underperformance. Het heeft veel Amerikaanse beleggers wat schuw gemaakt voor Chinese aandelen. Wat als de spanningen echt uit de hand lopen, wil je dan als Amerikaan nog wel in Chinese aandelen beleggen? Wordt dat niet als een soort landverraad gezien? Zeker als Donald Trump straks weer president is. Dan komen die gevluchte Amerikaanse beleggers waarschijnlijk helemaal niet meer terug. Ik weet dat het misschien een beetje overdreven klinkt, maar ja, alles is overdreven in de politiek vandaag de dag. Daarom is de stembusgang in Taiwan van komend weekend zo belangrijk. Het voornaamste punt in die verkiezingen is de relatie met China. Sommige kandidaten willen meer afstand, andere willen juist meer toenadering, om een oorlog te voorkomen. Je weet niet hoe China gaat reageren op de verkiezingsuitslagen. Genoeg risico in de emerging markets dus. Een schrale troost is dat China beurstechnisch steeds meer een lichtgewicht wordt. Je zou soms hopen dat dat geopolitiek gezien ook zo was. Over de column van Corné van Zeijl Corné van Zeijl is analist en strateeg bij Cardano en belegt ook privé. Reageer via c.zeijl@cardano.com. Deze column kun je ook iedere donderdag lezen in het FD.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Ieder jaar is het weer een feest om de enquête onder de Nederlandse beleggingsexperts te houden. Dit keer deden er maar liefst 117 aan mee. De grote vraag is, wat heeft het beleggingsjaar 2024 in petto? Ik heb er zo mijn eigen ideeën over, maar zijn die conform de consensus of juist niet? Eerst een terugblik op 2023. Men was toen erg terughoudend. De experts dachten dat de AEX-index dat jaar op 726 punten zou eindigen. Er zou een recessie komen in zowel de US als in Europa. Logischerwijs zouden de winsten dan onder druk komen te staan. Daardoor verwachtte men vooral in het eerste halfjaar lagere koersen. Die recessie kwam er niet, nou ja, heel lichtjes in Europa en de dalende koersen kwamen er al helemaal niet. De verwachtingen waren dus veel te somber. Qua aandelenkeuzes zaten de experts juist erg goed. Het lijstje met verwachte toppers dat bestond uit ASML, Philips, ING, Adyen en ASM, liet een stijging van maar liefst 40% zien. Vooral Philips was een gewaagde keuze, maar leverde toch een koersstijging van 57% op. De floppers daarentegen gingen met slechts 18% omhoog. Dat waren bedrijven als Unibail, Arcelor, Exor en Randstad. De beste expert had Besi als topper en Prosus als flopper gekozen. Een combinatie die goed was voor een plus van 150%. Voor 2024 zet men weer heel voorzichtig in. De gemiddelde verwachting voor waar de AEx eindigt is 804 punten, een plus van slechts een paar procent. De mediaan, het getal waarbij de helft van de verwachtingen erboven ligt en de helft er onder, is 825. Dus ook voor 2024 weer veel terughoudendheid. De redenen zijn divers. Er komt een enorme golf met verkiezingen aan. De eerste zijn in Taiwan, volgende week al. Bovendien hangen er voortdurend donkere wolken van mogelijke geopolitieke spanningen boven de markt. Ook de extreme rentedaling in de afgelopen twee maanden vond men een beetje teveel van het goede. Die rente kan komende tijd wel weer omhoog. Bij de aandelenkeuzes van 2024 staat ASML voor de zoveelste keer bovenaan. Daarna volgen DSM, NN en Adyen. Deze zijn in 2023 achtergebleven. Bij de 2024 flopaandelen staat Philips met kop en schouders bovenaan. De experts denken dat het aandeel veel te hard is opgelopen, terwijl de problemen nog niet zijn opgelost. Na Philips volgt Besi. Dit aandeel is in 2023 al 141% gestegen. Een beetje overdone, vinden de experts. En na Besi volgen ArcelorMittal, Randstad, IMCD en Heineken. De conclusie is simpel, ook 2024 wordt weer een aandelenjaar van niks tot weinig. Maar ja, dat dachten de experts over 2023 ook. Dat bleek achteraf erg mee te vallen. Persoonlijk denk ik dat ze dit jaar wel gelijk krijgen. Maar dat dacht ik vorig jaar ook, dus... Over de column van Corné van Zeijl Corné van Zeijl is analist en strateeg bij Cardano en belegt ook privé. Reageer via c.zeijl@cardano.com. Deze column kun je ook iedere donderdag lezen in het FD.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Een van de meest bijzondere grafieken die ik de afgelopen tijd op Twitter (ik weiger het X te noemen) voorbij heb zien komen, is de vergelijking van de beurswaarde van de Magnificent Seven en de beurswaarde van het Verenigd Koninkrijk, China, Frankrijk en Japan. De zeven bedrijven zijn nu meer waard dan vier hele landen bij elkaar, en het zijn niet eens kleine landen. Alphabet, Amazon, Apple, Meta, Microsoft, Nvidia en Tesla zijn samen zo groot dat ze ruim 17% van de totale wereldwijde aandelenindex (de MSCI ACWI) uitmaken. De overige 2939 bedrijven zijn goed voor 83%. Dus van iedere €100 die er in een wereldwijd indexfonds gaan, wordt er €17 belegd in deze zeven bedrijven. Hoezo, maximale spreiding in een wereldaandelenindex? Bloomberg heeft tegenwoordig zelfs een Magnificent Seven-index. Deze index is dit jaar met 112% gestegen. Nvidia, waar een jaar geleden nog bijna niemand over sprak, steekt daarbij met kop en schouders boven de anderen uit: +234%. Dit soort cijfers tarten iedere fantasie en beleggers zouden weleens last van hoogtevrees kunnen krijgen. Maar een echte belegger kijkt niet alleen naar prijzen, maar ook naar wat je ervoor terugkrijgt. De onderliggende winsten zijn ook flink gestegen. De gemiddelde winst per aandeel van het groepje ging dit jaar met 89% omhoog. Oké, ook hier neemt Nvidia een groot deel voor zijn rekening. Dit is dan ook het enige bedrijf dat echt megawinsten maakt door de AI-hype. Nvidia levert de gereedschappen, de chips. Tijdens de goldrushes waren het ook de verkopers van pikhouwelen, schoppen en goudpannen die het meest en het makkelijkst geld verdienden. Zonder de Nvidia-superwinsten waren de winsten van de Magnificent Seven ‘maar’ 42% hoger. Prachtig hoor, maar het staat niet in verhouding tot de koersstijging. Grofweg de helft van die magnifieke koerswinst komt van hogere winsten en de andere helft van hogere waarderingen. En hogere waarderingen komen en gaan als eb en vloed. Als we wat dieper in die mooie winsten duiken, blijkt dat ze vooral gedreven worden door een flink winstherstel bij Amazon en Meta. Bij de grootste twee, Apple en Microsoft, gaan de winsten nauwelijks omhoog. Bij Tesla gaat de winst zelfs flink naar beneden. Tesla heeft een sterke prijsconcurrentie in de elektrische auto-industrie aangewakkerd en heeft daar nu zelf veel last van. Bovendien hangt bij de bedrijven die groot zijn in sociale media, nog altijd de donkere wolk van strengere regelgeving boven hun bedrijfsmodel. Nee, 2023 was een prachtig jaar voor een belegging in de Magnificent Seven, maar besef dat een groot deel van uw koerswinsten zijn gebaseerd op hogere waarderingen in de hoop dat deze bedrijven superwinsten gaan maken met AI. Zoals u weet is hoop geen strategie en zeker geen beleggingsstrategie. Over de column van Corné van Zeijl Corné van Zeijl is analist en strateeg bij Cardano en belegt ook privé. Reageer via c.zeijl@cardano.com. Deze column kun je ook iedere donderdag lezen in het FD.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Veel beleggers zitten met blosjes op de wangen. Alles, maar dan ook alles doet het goed: aandelen, obligaties, goud, crypto’s en zelfs onroerendgoedaandelen. Die rally is begin november gestart (zie ook mijn column Novembermaand koopjesmaand). Een echte alles-rally. De oorzaak van deze stijging is een mix van veel optimisme over wat kunstmatige intelligentie (AI) gaat brengen, een aantal meevallende inflatiecijfers en een voorzitter van de Federal Reserve die tijdens de laatste rentevergadering nog wat extra olie op het vuur gooide. Zelf zetten de Fed-leden drie verlagingen in de zogeheten dot plot. In die puntenwolk staan al hun renteverwachtingen met stippen ingetekend. De Fed gaat dus de rente verlagen zonder dat er een economische noodzaak is. Gewoon voor de zekerheid, net zoals in 1995 en in 1998. Dat klinkt ook logisch met een werkloosheid van slechts 3,7%, een loongroei van 4% en dalende inflatie. De Fed zegt dan wel drie verlagingen, maar de markt hoort zes. Tenminste, die zitten momenteel in de markten ingeprijsd voor heel 2024. Als je zes renteverlagingen verwacht, ga je uit van een flinke recessie. Mr. Market verwacht blijkbaar dat de Fed flink moet ingrijpen om te veel economische schade te voorkomen. De enorme rentedaling op de obligatiemarkt geeft dat ook aan. Een daling van ruim 1% in slechts twee maanden tijd komt vrijwel nooit voor. Alleen tijdens crises, zoals die in 2020 of de grote financiële crisis van 2008. Nu is de rentedaling er wel, maar de crisis niet. De extreme beweging is ook te verklaren door de hedgefondsen. Die gokten eind oktober nog op een rentestijging. En nu op een rentedaling. Deze partijen hebben daarom massaal obligaties gekocht en dat zorgt voor hogere koersen en dus een lagere rente. Aandelenbeleggers zijn optimistisch, maar op heel andere gronden. Natuurlijk vinden die een rentedaling wel fijn. Vandaar dat ze nu maar liefst twintig maal de verwachte winsten voor Amerikaanse aandelen betalen. Twee maanden geleden was dat nog zeventien. Maar in tegenstelling tot de obligatiebeleggers verwachten zij juist wel een heel goede economie. De komende twaalf maanden gaan de Amerikaanse bedrijfswinsten met 11,4% stijgen. Dat is in historisch perspectief veel. Gemiddeld ligt de verwachte stijging net iets onder de 10%. Voor een dergelijke winsttoename moet de economie wel een beetje flink groeien. Het is niet voor niets dat ze massaal geld in aandelen stoppen. De instroom in S&P 500-indexfondsen was niet vaak zo groot. Het lijkt dus erg op een Goudlokje-scenario. Beleggers geloven graag in sprookjes. Alles lijkt perfect. Totdat de grote boze wolf langskomt. De alles-rally is eigenlijk een alles-is-perfect-rally. En als alles perfect moet zijn, is de kans op tegenvallers het grootst. Over de column van Corné van Zeijl Corné van Zeijl is analist en strateeg bij Cardano en belegt ook privé. Reageer via c.zeijl@cardano.com. Deze column kun je ook iedere donderdag lezen in het FD.See omnystudio.com/listener for privacy information.

De onroerendgoedmarkt heeft het zwaar. Als voorlopig hoogtepunt kwamen daar deze week de financieringsproblemen van het Duitse Signa bij. Dat is een van de grootste onroerendgoedbedrijven van Europa en onder andere gedeeltelijk eigenaar van de Bijenkorf. Het heeft in totaal €13 mrd aan schuld uitstaan. Natuurlijk zaten de Duitse overheidsbanken weer bij de geldschieters. Iets dergelijks zagen we ook bij foute Amerikaanse hypotheken in 2007/2008. Ook daar hadden de Landesbanken bovenmatige exposure. Wie zei ook alweer dat banken in overheidshanden zoveel beter zijn? In de afgelopen maanden zijn Signa’s party planners, jagers en het personeel van de privéjets ontslagen. Dan schieten de tranen je in de ogen. Niet vanwege het medelijden met deze werknemers, maar vooral van dit soort uitspattingen op bedrijfsniveau. Natuurlijk kan een bedrijf in theorie goed lopen als het dit soort fratsen uithaalt, maar in de praktijk is het vaak een teken dat het management niet meer met beide benen op de grond staat. De herinnering aan de ondergang van woningbouwcorporatie Vestia komt bovendrijven. Ook daar richtte één iemand met een te groot ego immense schade aan. De maatschappelijke gevolgen zijn nog altijd zichtbaar. Woningbouwcorporaties zitten nog immer op de blaren. Signa zou wel eens de kanarie in de kolenmijn kunnen zijn. Komende tijd moeten er flink wat schulden van onroerendgoedbedrijven worden afgelost en geherfinancierd. Banken zijn uitermate terughoudend om ze nieuw krediet te verschaffen. Dat betekent dat deze bedrijven mogelijk panden gedwongen moeten verkopen en dat drukt de prijzen weer. Genoeg ellende in de onroerendgoedmarkt dus. Toch schieten de koersen van beursgenoteerde onroerendgoedaandelen omhoog. In slechts zes weken tijd zijn de belangrijkste Europese onroerendgoedindices met 30% gestegen. Dat klinkt vreemd gezien alle ellende in die sector. Maar dat is het voordeel van de beurs. Beleggers wisten allang van die narigheid en die zat dus al in de koersen verwerkt. Ondanks de scherpe koersstijging van de afgelopen maand, staan deze aandelen nog altijd 40% onder de precoronatop. De laatste koersstijging komt vooral door de rentedaling. Onroerendgoedaandelen zijn uitermate rentegevoelig. Deze koersbewegingen zijn een prachtig voorbeeld dat de beurs toch een uitermate efficiënt systeem is om alle factoren supersnel in de prijs te verdisconteren. Ik zie bij grote beleggers steeds meer voorkeur voor niet-beursgenoteerde beleggingen. Want dan heb je geen last van koersfluctuaties. Toegegeven, Mr. Market heeft soms wel wat weg van iemand met een bipolaire stoornis, maar dat is nog altijd beter dan je ogen sluiten voor de werkelijkheid. Voordat je het weet, heb je uit vrees voor bewegende koersen een belang in een niet-beursgenoteerd onroerendgoedbedrijf met een ceo met een ego van hier tot Tokio. Dan maar wat koersfluctuaties in je portefeuille. Over de column van Corné van Zeijl Corné van Zeijl is analist en strateeg bij Cardano en belegt ook privé. Reageer via c.zeijl@cardano.com. Deze column kun je ook iedere donderdag lezen in het FD.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Ik heb met een goede vriend een jaar geleden een weddenschap over de olieprijs afgesloten. Het ging om een fles goede witte wijn. Die weddenschap loopt deze donderdag af. Ik dacht hem op mijn sloffen te winnen. Het leek logisch dat de olieprijs zou gaan stijgen. Maar ja, begin vorig jaar leken wel meer dingen logisch, die achteraf niet zijn uitgekomen. Mijn verwachting op een hogere olieprijs was gebaseerd op de verhoudingen van vraag en aanbod. De luchtvaart gebruikte toen nog steeds 2 miljoen minder olievaten per dag dan voor de coronaperiode. Na corona wilde iedereen weer op vakantie, dus dat zou voor een sterke toename van de vraag zorgen. Mensen wilden inhalen wat hij of zij aan vakanties hadden gemist. Het aantal vliegbewegingen is nu zelfs groter dan voor de pandemie uitbrak. Dus die vraag kwam er wel, maar het prijseffect niet. Ook de heropening van de Chinese economie zou voor een sterke vraag impuls zorgen. Dat viel tegen. De Chinezen hebben nooit een coronaspaarpotje gehad. Dus toen ze uit de lockdown kwamen, hadden ze ook niets extra’s om uit te geven, wat wij in de westerse wereld wel hadden. Daarnaast ging ik er van uit dat de VS hun strategische olievoorraden weer zouden aanvullen. Maar de Amerikaanse president Joe Biden, die flink wat olie had verkocht om de olieprijs te drukken, heeft dat tot op heden nog steeds niet gedaan. Dus ook deze verwachte vraag kwam er niet. En als laatste verwachte ik een recessie in de VS en in de eurozone. Daar zouden we dan tegen het einde van het jaar weer uit zijn. Een betere economie betekent meer vraag naar olie. Die recessie kwam er niet. Sterker nog: pas nu zien we langzamerhand de vooruitzichten voor de Amerikaanse economie verbleken. Dat is dan ook gelijk de belangrijkste verklaring voor de lagere olieprijs in de afgelopen maanden. En de bescheiden productiebeperking van de Opec+ is niet genoeg om de prijzen omhoog te houden. De argumentatie van mijn vriend destijds was simpelweg dat de olieprijs overbought was. Sentiment wint het vaak van de fundamenten, vooral op korte termijn. Ik heb nog eens teruggekeken wat de consensus toen was. De grote zakenbanken gingen uit van een olieprijs van $93 eind 2023. Dat zou een stijging van 27% zijn geweest. De consensus was dus al heel erg optimistisch. Ik had beter moeten weten. Op moment van schrijven hangt het erom of ik mijn weddenschap verlies of niet. Nu verwachten de Amerikaanse zakenbanken een prijs voor een vat Western Texas olie (WTI) van $85 eind 2024. Dan weet u dat alvast, mocht u ook een weddenschap willen aangaan. Maar uh, een fles wit was het toch? Of ben ik in de war met WTI? Over de column van Corné van Zeijl Corné van Zeijl is analist en strateeg bij Cardano en belegt ook privé. Reageer via c.zeijl@cardano.com. Deze column kun je ook iedere donderdag lezen in het FD.See omnystudio.com/listener for privacy information.