De Publieke Tribune

Ruim één op de vijf jongeren had tijdens de laatste lockdown wel eens serieuze zelfmoordgedachten, blijkt uit onderzoek van het RIVM en andere gezondheidsorganisaties dat deze maand verscheen. In die periode zagen huisartsen het aantal zelfmoordmeldingen met ruim een derde stijgen ten opzichte van voor de corona-pandemie. Ondertussen slaan studentenverenigingen deze maand alarm over de enorme toename van harddrugsgebruik onder studenten sinds corona. Hoe houdt dit alles met elkaar verband? Hoe is het überhaupt gesteld met de veerkracht van onze jongvolwassenen? Hebben ze de draad weer opgepakt, nu ze weer naar school, het café en de vereniging mogen? Of heeft de coronacrisis blijvend sporen achtergelaten in de wereld van studenten? In deze aflevering van De Publieke Tribune gaat Coen Verbraak erover in gesprek met studenten zelf. Te gast: * Max Jansen, bijna afgestudeerd Chemisch Fysisch Analist op het ROC Midden Nederland in Utrecht. Hij belandde tijdens de eerste lockdown in een hevige depressie; * Myrthe Haring, derdejaars student Toegepaste Psychologie aan de Hogeschool Leiden, waar ze ook in de studentenraad zit. Ze sprak deze week tijdens een bijeenkomst over studenten-welzijn over haar eigen ervaringen in het bijzijn van koningin Máxima; * Martijn Janse, pas afgestudeerd in de Natuurkunde aan de Universiteit Leiden. Tijdens de coronapandemie was hij een van de initiatiefnemers van Lieve Mark, een spreekbuis voor studenten die voor beleidsmakers meestal buiten beeld bleven; * en Jolien Dopmeijer, doet al meer dan tien jaar onderzoek naar studentenwelzijn, eerst binnen het hoger onderwijs, sinds anderhalf jaar ook op het Trimbos-instituut. Ze is daarnaast werkzaam als docent aan Hogeschool Windesheim.

Na twintig jaar is het weer terug van weggeweest: idealisme. De jeugd van tegenwoordig komt op voor haar overtuigingen, demonstreert, en durft zand in de machine te gooien om verandering in de samenleving te forceren. In een politiek klimaat waarin visie lange tijd werd gezien als een olifant die het zicht belemmert, spreekt de nieuwe generatie zich hoorbaar uit over hoe het anders moet. Hoe ziet hun ideale wereld eruit, en hoe zijn hun idealen gevormd? Wat doen zij om verandering tot stand te brengen? En hoe houden zij de moed erin als hun idealen botsen met de weerbarstige werkelijkheid? In deze uitzending van De Publieke Tribune gaat Coen Verbraak, vanaf het driedaagse festival Being an Idealist (https://www.lux-nijmegen.nl/debat/de-publieke-tribune-met-coen-verbraak) in LUX Nijmegen, in gesprek met jongeren die zelf de handen uit de mouwen steken om hun idealen voor een betere wereld tot realiteit te maken. Gasten:  * Denise Harleman startte het sociaal experiment Collectief Kapitaal, waarmee ze geld inzamelde om mensen in armoede maandelijks duizend euro te geven. Zonder voorwaarden of verplichtingen. * Jessica den Outer is Verenigde Naties-expert op het gebied van natuurrecht, en een van de belangrijkste voorvechters van rechten voor de natuur in Nederland. * Stijn Sieckelinck is lector jongerenwerk aan de Hogeschool van Amsterdam en doet al sinds 2005 onderzoek naar idealen. Hij promoveerde in 2009 op idealisme bij jongeren.

In totaal wonen in Nederland zo’n 46 duizend kinderen in pleeggezinnen of instellingen, van wie ruim 20 duizend door tussenkomst van de kinderrechter; omdat hun thuissituatie als onveilig is beoordeeld. Toch, als je het deze kinderen zelf vraagt, zouden ze maar al te vaak terug naar huis willen. Een uithuisplaatsing gooit je leven overhoop. Dikwijls moet je van plek wisselen, je lotgenoten dwingen je om alleen je stoere, harde zelf te laten zien, en je mist je broertjes en zusjes, je vrienden uit je oude buurt. Je ouders bevinden zich intussen in een bittere, juridische strijd met elkaar of met de jeugdbescherming. Meer dan ooit sta je er alleen voor, terwijl zoveel mensen zich met je bemoeien. In deze uitzending van De Publieke Tribune vertellen jongeren en betrokkenen zelf over wat een uithuisplaatsing doet met de kinderziel. En als je ooit nog naar huis mag, hoe pak je dan de draad met je ouders en weer op? Te gast:  * Jordi Baars (15), heeft vier jaar lang in verschillende jeugdinstellingen gezeten en woont sinds 2020 weer thuis. Hij zit op de praktijkschool in Nijmegen en loopt stage als kokshulp; * zijn moeder, Miranda Teeuwsen, weigerde de strijd voor terugkeer van haar zoon op te geven. Ze werkt bij Thuiszorg en is lid van de cliëntenraad Jeugdbescherming Gelderland; * Marianne Vlaming, jurist, orthopedagoog, criminoloog. In haar eigen praktijk adviseert ze cliënten die te maken hebben met ‘misdiagnostiek’ in de jeugdbescherming; * en Noa de Haan (18), mbo-studente pedagogiek. Ze groeide op in een gezin met vijf kinderen, van wie het jongste kind vijf jaar geleden als baby uit huis werd geplaatst, nadat hij ernstig ziek was geworden door een melkallergie. Hun moeder werd door de artsen, jeugdbeschermers en rechters ten onrechte als verdachte aangemerkt. Meer info over deze aflevering van de #PubliekeTribune vind je hier (https://www.human.nl/de-publieke-tribune/luister/overzicht/2022/aflevering-51.html).

Op 5 mei is het 77 jaar geleden dat voor Nederland de Tweede Wereldoorlog ten einde kwam. En hoewel het na al die jaren nog altijd een onuitwisbare plek in ons nationaal bewustzijn heeft, is het voor jongeren van nu ook een periode die steeds verder van hen af komt te staan. Aan geschiedenisleraren de schone taak om de herinnering aan de oorlog in de klas in ieder geval levend te houden, maar hoe doe je dat? In het weekend voor de jaarlijkse herdenkingsdagen spreekt Coen Verbraak in De Publieke Tribune, live vanuit het Nationaal Onderwijsmuseum in Dordrecht (https://www.onderwijsmuseum.nl/), met geschiedenisdocenten over hoe zij lesgeven over de Tweede Wereldoorlog en over hoe zij moeilijke en gevoelige thema's toch bespreekbaar maken in de klas. Hoe herdenk je iets waar steeds minder mensen bij zijn geweest? Hoe ga je met leerlingen het gesprek aan over antisemitisme, fascisme en nationaalsocialisme? Hoe bespreek je überhaupt moeilijke thema’s in de les? En hoe zorgen geschiedenisleraren ervoor dat de Tweede Wereldoorlog ook door de jongste generaties niet vergeten wordt? Te gast: * Peter Barendregt (1955) is al ruim veertig jaar geschiedenisdocent op het Johan de Witt-gymnasium in Dordrecht en al ruim dertig jaar lang bezig om ieder jaar een nieuwe lichting vierderjaars leerlingen verantwoordelijk te maken voor de zorg van het Joods Monument in Dordrecht; * Lucelle Comvalius (1973) geeft al 24 jaar les. Eerst geschiedenis en maatschappijleer op het vmbo en mbo en sinds vorig jaar op het Teachers College in Zwolle. In schooljaar 2018-2019 werd ze verkozen tot ‘Leraar van het jaar’ op het voortgezet onderwijs; * Albert Oosthoek (1964) is pas twee jaar geschiedenisdocent op het islamitische Avicenna College in Rotterdam en was voor die tijd jarenlang als historicus verbonden aan het Gemeentearchief Rotterdam, waar hij veel onderzoek deed naar de oorlogsverhalen van zijn stad; * Kai Pattipilohy (1982) is oprichter van Diversion (https://www.diversion.nl/), een organisatie die leraren helpt om moeilijke of gevoelige onderwerpen toch te behandelen in de klas. Meer info over de aflevering vind je hier (https://www.human.nl/de-publieke-tribune/luister/overzicht/2022/aflevering-50.html).

Afgelopen week zagen we tijdens de Invictus Games hoe veteranen met lichamelijke verwondingen uit een oorlog kunnen komen. Maar nog veel vaker lopen militairen of hulpverleners in oorlogsgebieden een verwonding op aan hun ziel of hun geweten, doordat ze voor duivelse dilemma’s komen te staan waarbij iedere keuze tot een catastrofe kan leiden. Hoe maak je aan de frontlinie keuzes als ze tegen je eigen waarden en normen ingaan? En hoe ga je vervolgens om met bijkomende schaamte, spijt en wanhoop? In deze aflevering van De Publieke Tribune spreekt Coen Verbraak met oudgedienden en hulpverleners over de morele verwonding na een oorlog. Wat doet oorlog met een mens? Hoe genezen veteranen van ernstige gewetensnood? En hoe leef je na de frontlinie verder met een gewonde ziel? Te gast: * veteraan Erik Krikke, nam in 2007 als operatieassistent chirurgie deel aan een vredesmissie in Afghanistan en hield daar PTSS aan over. Over zijn ervaringen hoe hij van hulpverlener zelf slachtoffer werd schreef hij twee boeken en maakte hij verschillende muziek- en theatervoorstellingen; * Jules Pieters, was humanitair hulpverlener en coördinator noodhulp voor Artsen zonder Grenzen en de WHO. Hij gaf leiding aan diverse noodhulpoperaties in onder meer Irak, Rwanda, Somalië en Bosnië; * Bas Brans, kapitein op de Koninklijke Militaire Academie (KMA) in Breda. Nam als commandant deel aan een vredesmissie in Mali. Ook zat hij in 2017 zes weken in Oeganda om militairen te trainen voor AMISOM (https://amisom-au.org/), een vredesoperatie van de Afrikaanse Unie in Somalië; * en Jackie June ter Heide, klinisch psycholoog en senior onderzoeker bij ARQ Centrum'45 (https://www.centrum45.nl/), het landelijk centrum voor specialistische diagnostiek en behandeling van mensen met complexe psychotraumaklachten.

Opgedoekte ambassades, uitgezette diplomaten en mislukte vredesbesprekingen. Hoewel iedere oorlog geheel volgens het cliché uiteindelijk aan de onderhandelingstafel eindigt, lijkt de diplomatieke uitweg in Oekraïne nog niet zo makkelijk gevonden. Maar hoe succesvol kan diplomatie eigenlijk zijn als het voor het oog van de hele wereld bedreven wordt? Hoeveel vrijheid heeft een ambassadeur om zijn eigen koers te varen? Kun je als diplomaat in crisistijd wel echt het verschil maken? En hoe blijf je praten wanneer de tijd van praten eigenlijk voorbij is? In deze aflevering van De Publieke Tribune een gesprek met drie oud-diplomaten met een lange staat van dienst. Over de kunst van de dialoog, over de balans tussen bruggen bouwen en problemen oplossen en over de grenzen van de diplomatie. * Ron Keller (1958) werkte bijna twintig jaar in de diplomatieke dienst als Nederlandse ambassadeur in Rusland, Turkije, China en Oekraïne en als NAVO-ambassadeur in Oekraïne; * Johan Swinnen (1946) was jarenlang de Belgische ambassadeur in Den Haag, Madrid, de Democratische Republiek Congo én in Rwanda, toen zich daar in 1994 de genocide ontketende; * Ron Muyzert (1949) was ambassadeur voor Nederland op Cuba, in Bolivia en was de Nederlandse vertegenwoordiger in de Palestijnse gebieden ten tijde van de Tweede Intifada in 2000.

Prostitutie staat bekend als het oudste beroep ter wereld, en toch heeft het nog altijd slechte arbeidsvoorwaarden. Hoewel het werk in Nederland in 2000 is gelegaliseerd, is het geen normaal vak en lukt het vaak niet om bijvoorbeeld een bankrekening of hypotheek te krijgen. In België zijn ze verder en is sekswerk vorige maand bij wet gedecriminaliseerd, terwijl er in Nederland juist een nieuw wetsvoorstel ligt voor strengere handhaving. Door de maatschappij worden sekswerkers nog steeds met de nek aangekeken. In deze uitzending van De Publieke Tribune gaat presentator Coen Verbraak in gesprek met drie sekswerkers die de kneepjes van het vak goed kennen. Waarom kozen zij voor dit vak? Is sekswerk gewoon werk, of meer dan dat? In welke bochten moeten zij zich wringen om het beroep uit te kunnen voeren? En waarom hebben we met z'n allen toch zoveel moeite met betaalde seks? Te gast: * Yvette Luhrs begon met webcammen en maakte porno, zowel voor als achter de camera. Onlangs maakte ze de overstap naar prostitutie, en deed ze ervaring op achter het raam en in het bordeel. Ze werkt voornamelijk als escort. * Dinah Bons is als Molukse transvrouw al bijna 35 jaar werkzaam in de seksindustrie. Ze heeft ervaring met tippelen, bordeelwerk en als escort.   * James heeft meerdere jaren ervaring als escort en is eigenaar van high class gigolobureau Mr. Perfect.

De Russische invasie in Oekraïne kostte tot nu toe duizenden militairen en burgers het leven. Complete dorpen en steden in Oekraïne zijn verwoest. Maar sinds Moskou besloot een oorlog te beginnen staat ook de wereld van veel Russen op z’n kop. Hoe is het vandaag de dag om Rus te zijn in het Westen? Hoe verhouden gewone Russen zich tot die oorlog in Oekraïne? Hoe gaan zij om met schaamte en angst? En hoe is om verscheurd te worden door je eigen vaderland? In De Publieke Tribune spreekt Coen Verbraak erover met vier Russische Nederlanders: * Sophia Kornienko, werkte als journalist voor zowel Russischtalige als Westerse media en vroeg onlangs in een open brief (https://mirror.xyz/0x8392A047c57fef1B368f3C026d363b92B9303956/WY1PZMdXHcajhy-ZDRWdrah6_ZWOcZfiD1DgIgebWT4) voor meer Europese steun aan onafhankelijke Russische journalisten. * Tatyana Khingeeva, woont sinds 2017 in Nederland, werkt als gastvrouw in een bibliotheek en heeft sinds kort naast haar Russische paspoort ook een Nederlands paspoort; * Anastasia Kozlova, violiste, kwam op haar 13e in Nederland terecht, vond net als haar ouders haar weg in de wereld van de klassieke muziek en organiseert nu benefietconcerten (https://youtu.be/Lp6XU76cRMY) om geld op te halen voor de slachtoffers in Oekraïne; * Anna Azernikova, klassiek zangeres, woont sinds 1998 in Nederland. Ze is al bijna tien jaar lang de artistiek leider van het Russische kamermuziekfestival Winteravonden aan de Amstel in de Hermitage Amsterdam en dirigent van het Russisch Kamerkoor in Amsterdam.

Volgens een recente steekproef klopt een op de twaalf jongeren aan bij een cosmetisch arts. Dat aantal is in tien jaar tijd verdubbeld. Mooi wezen is de norm. In een onlinecultuur is ons lichaam het uithangbord geworden voor succes. Nu we de natuur een handje kunnen helpen met botox, fillers, implantaten of een Brazilian butt-lift is een gepolijst uiterlijk haalbaar voor iedereen. Toch? Wat hebben cosmetisch artsen en plastisch chirurgen zien veranderen in hun praktijk? Waar leggen zij de grens? Welke gesprekken voeren zij met hun cliënten? En wat zijn de gevaren en maatschappelijke gevolgen van al die oogverblindende schoonheid? In deze aflevering van De Publieke Tribune spreekt Sophie Derkzen met: * Annekatrien van de Kar, sinds 2011 werkzaam als plastisch chirurg in het OLVG en startte in 2019 bij Esthetisch Centrum Jan van Goyen; * Tom Decates, cosmetisch arts en gespecialiseerd in botox en fillers. Sinds 2016 doet hij wetenschappelijk onderzoek naar de complicaties van fillers in het Amsterdam UMC en het ErasmusMC te Rotterdam; * Anne-Mette Hermans, eclectisch wetenschapper, doet onderzoek naar de sociale context van cosmetische chirurgie.

Op zaterdag 26 februari gingen we al eens in gesprek over oorlogsangst, toen met mensen die uit eigen ervaring weten hoe het is om te moeten leven in angst voor oorlog. Die uitzending luister je hier (https://www.human.nl/de-publieke-tribune/luister/overzicht/2022/aflevering-41.html) terug. Slechts een paar duizend kilometer verderop klinken de schoten door de straten en vallen de bommen uit de lucht. Talloze mensen zijn op de vlucht. De oorlog in Oekraïne is in volle gang en houdt ook Nederland in zijn greep. Het gevoel dat dit ons ook zou kunnen overkomen is ineens weer dichtbij, en de angst voor oorlog is ook hier voelbaar. Wat doe je als je geconfronteerd wordt met immense dreiging en geweld? Vlucht je, vecht je, of bevries je? Hoe bedwing je de angst? En hoe ga je om met iets dat zoveel groter is dan jijzelf? In deze uitzending van De Publieke Tribune gaat Coen Verbraak in gesprek met vier gasten over hoe om te gaan met de angst voor oorlog: * Randy Roso-Ruoff heeft zichzelf al helemaal voorbereid op een uitbraak van de oorlog hier. Hij verkoopt noodpakketten online en is compleet uitverkocht; * Joke van Oldenborgh maakte de Tweede Wereldoorlog als kind mee en ervaart sinds de inval van Rusland in de Oekraïne hoe dichtbij haar verleden is; * Kaz de Jong is bijna dertig jaar traumapsycholoog bij Artsen zonder Grenzen en weet veel over omgaan met angst; * Lidija Zelović is voormalig oorlogsverslaggever, filmmaker en zelf opgegroeid in Sarajevo. Ze woont al bijna dertig jaar in Nederland en maakt een documentaire over oorlogsangst.