Het Uur

Het is een misverstand dat Jort Kelder in een kasteel is opgegroeid: „‘Jonkheer Kelder’ zou toch wat merkwaardig klinken.” Wel is hij gefascineerd door de elite en bewondert hij figuren als Prins Bernhard, Freddy Heineken, Jeff Bezos en Elon Musk. „Daar heb ik een zwak voor, vooral in deze tijd waarin men scherper kijkt of mensen zich wel fatsoenlijk gedragen. Ze zijn engerds, maar ze veranderen wel de wereld.”Kelder is als een cheerleader van het kapitalisme: „Ik ben bijna de enige in de media die het voor hen opneemt, omdat ik vind dat in een kleurrijke samenleving zij erbij horen.” Hij houdt van hun streken, want zelf heeft hij ook een rellerige kant: „Iemand moet toch de kastanjes uit het vuur halen? Uitspreken wat iedereen denkt, maar niemand durft te zeggen? Dan ben ik wel de klootzak die dat doet.”Heeft u vragen, suggesties of ideeën over onze journalistiek? Mail dan naar podcast@nrc.nl.Presentatie: Pieter van der WielenRedactie en productie: Merel van Waalwijk van DoornMixage: AudiochefMuziek: Rufus van BaardwijkFoto: NRCHet interview is ook op YouTube te bekijken.Zie het privacybeleid op https://art19.com/privacy en de privacyverklaring van Californië op https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

„Ik heb al sinds mijn elfde een missie,” vertelt Mpanzu Bamenga, wiens naam ‘strijder’ betekent. Hij vluchtte uit Congo vanwege een dreigende burgeroorlog en leefde vervolgens ruim zeventien jaar zonder papieren in Europa. Toen hij elf jaar was, hoorde hij dat zijn gezin geen verblijfsvergunning zou krijgen. „We hadden geen mensenrechten meer. Dan kom je erachter dat niets vanzelfsprekend is en dat de wereld helemaal niet voor iedereen een paradijs is." Zijn missie? Ieder mens moet mensenrechten krijgen. „En daar ben ik volledig voor gegaan."In 2021 werd Bamenga uitgeroepen tot 'Mensenrechtenmens van het Jaar'. Datzelfde jaar nam hij het op tegen de staat, nadat hij op het vliegveld uit de rij werd gepikt vanwege zijn huidskleur. „Ze zochten een Nigeriaanse geldsmokkelaar: goed gekleed, snel lopend en een niet-Nederlands uiterlijk,” zegt hij. „Ik krijg vaak het nadeel van de twijfel.” Hij voerde een strijd tegen etnisch profileren en won. Tegenwoordig is hij Kamerlid voor D66.Heeft u vragen, suggesties of ideeën over onze journalistiek? Mail dan naar podcast@nrc.nl.Presentatie: Pieter van der WielenRedactie en productie: Merel van Waalwijk van DoornMixage: AudiochefMuziek: Rufus van BaardwijkFoto: NRCHet interview is ook op YouTube te bekijken.Zie het privacybeleid op https://art19.com/privacy en de privacyverklaring van Californië op https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

„Ik heb etniciteit heel belangrijk gemaakt in mijn boeken en heb te weinig aandacht gegeven aan mijn sociale klasse,” zegt Eus, die zijn verhaal opnieuw onder de loep neemt. Hij klom op de sociale ladder en veroverde, ondanks enorme obstakels, een plek binnen de elite, de literaire wereld. Maar eenmaal aangekomen merkt hij dat het toch niet helemaal zijn wereld is. Als sociale stijger ziet hij nu scherper: „Je bent pas echt ingeburgerd in je milieu als je er ook in opgroeit.”„Ik heb een hekel aan mijn eigen kinderen, omdat ik geleerd heb een hekel te hebben aan rijkeluiskinderen,” grapt hij. „Ik kan mijn kinderen niet kwalijk nemen dat ze in welvaart opgroeien, maar ze moeten niet denken dat het vanzelfsprekend is.” Hij wil anders zijn dan zijn eigen vader, die hij vaak een 'huistiran' noemt. Maar ook dat herziet hij in zekere mate: „Ik had een rottige vader, maar hij was ook slachtoffer. Slachtoffer van fabrieken hier in Nederland die heel snel veel personeel nodig hadden en eigenlijk op zoek waren naar moderne slaven.” Volgens Eus droeg zijn vader, net als hijzelf, de ambitie om artiest te worden.Heeft u vragen, suggesties of ideeën over onze journalistiek? Mail dan naar podcast@nrc.nl.Presentatie: Pieter van der WielenRedactie en productie: Merel van Waalwijk van DoornMixage: AudiochefMuziek: Rufus van BaardwijkFoto: NRCHet interview is ook op YouTube te bekijken.Zie het privacybeleid op https://art19.com/privacy en de privacyverklaring van Californië op https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

„Ik was pas in de 20 toen ik voor het eerst hoorde over klaarkomen.” Goedele Liekens woonde haar hele jeugd bij de nonnen, op een internaat waar „enkels iets heel seksueels waren en iedereen sokken in de schoenen moest dragen.” Later, als Miss België, stond ze daar in een eenvoudige speedo: „Ik wist niet dat er badpakken met glitters en push-up waren. Ik deed daaraan mee omdat je een gratis reis kon winnen.”Haar keuze voor seksuologie veroorzaakte thuis opschudding: „Toen ik dat vaginaboek schreef heeft mijn moeder drie maanden niet naar de markt durven gaan.” Inmiddels voert ze haar strijd ook politiek. Ze waarschuwt voor „gefinancierde organisaties die onze seksuele vrijheden af willen pakken”, met „zomerkampen om van TikTokkers tradwives te maken.” Ze sprak in Oekraïne met slachtoffers van „verkrachting als oorlogswapen” en strijdt via een nieuw seksueel strafwetboek voor consent: „Hoeveel leuker is seks met iemand die volmondig ja zegt!”Heeft u vragen, suggesties of ideeën over onze journalistiek? Mail dan naar podcast@nrc.nl.Presentatie: Pieter van der WielenRedactie en productie: Merel van Waalwijk van DoornMixage: AudiochefMuziek: Rufus van BaardwijkFoto: NRCHet interview is ook op YouTube te bekijken.Zie het privacybeleid op https://art19.com/privacy en de privacyverklaring van Californië op https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

Nooit verdronken in de Haagse bubbel, altijd een buitenstaander: terwijl Nederland zich blindstaarde op rechts, zag Coen van de Ven wat er gebeurde op links. De fusie tussen GroenLinks en PvdA omschrijft hij als een huwelijk met relatieperikelen. Het is allemaal heel persoonlijk: er wordt gevloekt, er wordt geschreeuwd, er wordt gekrijst. Maar het is ook soms een bijna verliefdheid tussen mensen. „En dan ineens wordt Jesse Klaver door Ploumen in de steek gelaten.”Geheime meetings in een volkstuintje onder een aanvliegroute van Schiphol, opstandige WhatsApp-groepen en vertrekkende leden: het beeld van een linkse beweging die zoekt naar samenhang is allesbehalve idyllisch. „Intussen richt de woede op het systeem zich op links, terwijl rechts vooral regeert. Moralisme is gevaarlijk in deze tijd.” Maar pessimistisch is hij niet over de toekomst van links: „Een fusie is nooit direct succesvol. Je begint met verlies.”Heeft u vragen, suggesties of ideeën over onze journalistiek? Mail dan naar podcast@nrc.nl.Presentatie: Pieter van der WielenRedactie en productie: Merel van Waalwijk van DoornMixage: AudiochefMuziek: Rufus van BaardwijkFoto: NRCHet interview is ook op YouTube te bekijken.Zie het privacybeleid op https://art19.com/privacy en de privacyverklaring van Californië op https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

Een wervelwind, maar tegelijk het oog in de storm: Typhoon is een goedgekozen artiestennaam voor Glenn de Randamie. „Ik heb van de onrust mijn thuis gemaakt, maar ben zelf hoogsensitief,” zegt hij. Hij staat bekend om zijn nummers waarin hij de liefde predikt. Nu ziet hij in dat hij zijn eigen teksten niet heeft nageleefd.Hij zag talloze films over artiesten die ontspoorden. „Een gewaarschuwd mens telt voor twee. Ik heb er meer dan twee gezien, en toch gebeurde het mij ook.” Hij vroeg zich af: ‘Mag ik er wel zijn?’ Een scherp contrast met de artiest die de positiviteit zelve is. „Maar zonder donker geen licht,” zegt hij. Na zijn burn-out besloot hij liefde te herdefiniëren: het concreet te maken, haalbaar. „Ik leerde dat ik het niet allemaal zelf hoef te dragen.”Heeft u vragen, suggesties of ideeën over onze journalistiek? Mail dan naar podcast@nrc.nl.Presentatie: Pieter van der WielenRedactie en productie: Merel van Waalwijk van DoornMixage: AudiochefMuziek: Rufus van BaardwijkFoto: NRCHet interview is ook op YouTube te bekijken.Zie het privacybeleid op https://art19.com/privacy en de privacyverklaring van Californië op https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

Hij groeide op als links kind op een rechtse school met vrienden uit VVD-gezinnen. „Bij het corps was ik de enige van de 150 die links van D66 stemde.” Zijn beste vriend Stijn, een mkb’er, stemt VVD. „Omdat dat zogenaamd de partij is van de hardwerkende Nederlander,” zegt Simon van Teutem. „Maar dat is onzin. Ik wilde de VVD ontmaskeren.” Volgens hem gebruikt de VVD liberale taal, maar ondermijnt ze het liberalisme van binnenuit. „Ze zeggen: ik sta aan jouw kant. Maar wiens kant? De vrijheid van de een betekent vaak de onvrijheid van de ander.”Volgens Van Teutem is liberalisme geen vastomlijnd begrip, maar „een strijd, is een levend idee dat zichzelf steeds weer opnieuw uitvindt. Wat ik heb proberen te doen is zeggen: dit is liberalisme voor mij. En dat is mijn inbreng voor het debat over wat het liberalisme zou moeten zijn.” Zijn versie draait om waarheid, vooruitgang, optimisme voor de toekomst, bescherming van minderheden en het idee dat hard werken moet lonen. Zijn frustratie is: „De VVD claimt die waarden, maar maakt ze niet waar."Heeft u vragen, suggesties of ideeën over onze journalistiek? Mail dan naar podcast@nrc.nl.Presentatie: Pieter van der WielenRedactie en productie: Merel van Waalwijk van DoornMixage: AudiochefMuziek: Rufus van BaardwijkFoto: NRCHet interview is ook op YouTube te bekijken.Zie het privacybeleid op https://art19.com/privacy en de privacyverklaring van Californië op https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

Terwijl veel economen rechts zijn, is Hans Stegeman links. „Geld stinkt”, leerde hij van zijn ouders. Hij besloot geld voor iets goeds in te zetten bij de Triodos Bank. Het is tien jaar geleden dat de Parijse klimaatakkoorden zijn getekend. „Het zou miraculeus zijn als we die doelen van 2030 alsnog gaan halen", zegt hij, „maar voorlopig hebben we gefaald. De tijd dringt. Het roer moet om." Volgens Stegeman moet ons huidige economische systeem op de schop. „We moeten ontgroeien”, oftewel krimpen.„Dat is super ongemakkelijk”, legt hij uit, „want ons systeem is gebouwd op groei. In een samenleving die al 200 jaar fossiel verslaafd is, vraagt hij zich af: hoe doorbreken we de wereldbeelden die ons gevangen houden? „We hebben dat met het klimaat verkeerd aangepakt: als je te snel wil, te hard drukt, en steeds met doemscenario’s komt, krijg je maar een paar mensen mee, maar je krijgt ook weerstand. En dan is het uiteindelijk de vraag: welke norm gaat winnen?"Heeft u vragen, suggesties of ideeën over onze journalistiek? Mail dan naar podcast@nrc.nl.Presentatie: Pieter van der WielenRedactie en productie: Merel van Waalwijk van DoornMixage: AudiochefMuziek: Rufus van BaardwijkFoto: NRCHet interview is ook op YouTube te bekijken.Zie het privacybeleid op https://art19.com/privacy en de privacyverklaring van Californië op https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

„Ik zat op drie basisscholen en vijf middelbare scholen,” zegt Saskia de Bel. „Ik was telkens de nieuweling, had een ander accent en kende de mores niet. Ik moest me altijd aanpassen.” Toch herkende ze zichzelf nooit als pleaser. „Ik noemde het gewoon 'te aardig'.” Pas toen ze voor haar opleiding in therapie moest, besefte ze dat het een manier van overleven was.Ze noemt zichzelf nu pleaser-af. „Zoals een alcoholist moet ik er altijd voor oppassen, maar het is geen automatisch gedrag meer.” Haar man vond het niet zo grappig toen ze zich begon uit te spreken. „Hij kreeg een andere partner, die ineens moeilijk ging doen. Eeuwen patriarchaat hebben ons geleerd om een toontje lager te zingen.” Nu leert ze mensen te kappen met pleasen en hun grenzen te bewaken.Heeft u vragen, suggesties of ideeën over onze journalistiek? Mail dan naar podcast@nrc.nl.Presentatie: Pieter van der WielenRedactie en productie: Merel van Waalwijk van DoornMixage: AudiochefMuziek: Rufus van BaardwijkFoto: NRCHet interview is ook op YouTube te bekijken.Zie het privacybeleid op https://art19.com/privacy en de privacyverklaring van Californië op https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.

Ze wordt vaak activist genoemd, maar ziet dat zelf anders. „Ik spreek me gewoon uit tegen onrecht”, zegt Sophie Straat. Tijdens een demonstratie werd ze op de grond gegooid. „Je komt op tegen genocide en je wordt weggezet als crimineel. Het banale is dat je dat dan hebt gehad en dat je thuiskomt waar alles weer normaal is.”'Wie de fak is Sophie Straat' is de naam van haar nieuwe album. „Het gaat over openstaan voor verandering. Ik wil meer zijn dan ik voor mezelf heb bedacht, als persoon en artiest, dan die kaders. De rest van de mensheid zou dat ook moeten doen.” Volgens haar is iedereen te individualistisch en bezig met zijn eigen kleine wereld: „Dat is waarom het mis gaat.”Heeft u vragen, suggesties of ideeën over onze journalistiek? Mail dan naar podcast@nrc.nl.Presentatie: Pieter van der WielenRedactie en productie: Merel van Waalwijk van DoornMixage: AudiochefMuziek: Rufus van BaardwijkFoto: NRCHet interview is ook op YouTube te bekijken.Zie het privacybeleid op https://art19.com/privacy en de privacyverklaring van Californië op https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.