Goede Gesprekken

Siward Zomer (Vriezenveen, 1982) zet zich met ziel en zaligheid in voor de energie-coöperaties in Nederland. Als directeur van de koepel Energie Samen, maar ook als mede-eigenaar van een aantal windmolens (bij De Windvogel). Hij gelooft erin dat het de hoogste tijd is om het energie-systeem te democratiseren. Nu is alles nog uitbesteed aan de markt. Dat betekent dat burgers geen enkel inzicht, en geen enkele zeggenschap hebben over zoiets basaals als hun warmte en licht. Via coöperaties kunnen zij de macht naar zich toe trekken. Centrale vraag: "Wie bezit de productiemiddelen?" Er ligt een plan klaar om de boel op de schop te nemen in duizend wijken in Nederland. Heeft minister Jetten de moed om het op te nemen in de nieuwe Warmtewet?

Mohammed Chahim (Marokko, 1985) geldt als een van de machtigste politici in Brussel op het energiedossier. Hij is vice-president van de Sociaal-Democraten in het parlement en heeft de Green Deal in zijn portefeuille. Hij praat met Republikeinse senatoren in Amerika, mijnwerkers in Polen en boeren in Nederland. Hij is een protégé van Frans Timmermans en is zelf een bevlogen voorvechter van maatregelen om de energietransitie in gang te zetten.

Femke van Zeijl (1971) woont en werkt al tien jaar in Lagos, Nigeria. De miljoenenstad aan de kust is haar standplaats. Ze weet dus hoe het is om te leven in land, nota bene een van de grootste economieën van Afrika, waar de overheid schittert in afwezigheid. Burgers moeten het heft in eigen hand nemen op alle gebieden van het leven, veiligheid, water, energie, gezondheidszorg etc. Is dat een aantrekkelijk ideaal? Ze schreef er een intrigerend boek over: De doe-het-zelfmaatschappij. Over leven in Lagos

Over het Neoliberalisme bestaan veel misverstanden. De socioloog Merijn Oudenampsen en historicus Bram Mellink hebben een grondige studie geschreven over de typisch Nederlandse ontwikkeling van het fenomeen. In een klap wordt een aantal misverstanden uit de weg geruimd. Zoals het idee dat het neoliberalisme pas in de jaren '80 uit het buitenland is geïmporteerd. Nederland heeft zijn eigen traditie, en dat verklaart mede waarom er al weer snel een einde is gekomen aan de welvaartsstaat zoals die in de jaren '60 is opgebouwd.

Alexander Nieuwenhuis (1984) studeerde aan het Koninklijk Conservatorium in Antwerpen én hij is wildernisgids. Nu heeft hij zijn eerste roman gepubliceerd: Winterthur. Over een man die zich terugtrekt uit de beschaving en overleeft in de bossen van Zwitserland. Maar het bevat ook een kleine geschiedenis van de Club van Rome. 50 jaar geleden verscheen het geruchtmakende rapport 'Grenzen aan de groei'. Het is razend actueel. En tenslotte volgt Nieuwenhuis nog het spoor van een de grootste wetenschappers ooit, Alexander von Humboldt. Een gesprek over een andere omgang met de natuur.

Danny Kegel is een geboren muzikant. Op zijn derde ontdekte hij een grote trom in huis. En als jongetje speelde hij al mee met de professionals. Maar ergens ging het mis. Toen hij voor de eerste keer een lijntje cocaïne snoof werd het eindelijk rustig in zijn hoofd, hij wist niet wat hem overkwam. Van het een kwam het ander. Uiteindelijk werd hij op het vliegveld van Lima in Peru gesnapt met een koffer met tien kilo. Hij belandde voor tien jaar in de cel. Over dat verblijf schreef hij een zinderend boek: The Power of Rock. Het verhaal van een ex-gedetineerde. Maar het is pas echt moeilijk om de draad weer op te pakken in de Nederlandse samenleving

Geld maakt niet gelukkig. Zeggen ze. Nee, maar als je het níet hebt word je praktisch buitengesloten van de samenleving. Collectief Kapitaal organiseerde een experiment waarbij honderd burgers op een originele manier gestalte gaven aan solidariteit. Shanayda Triebel (31) deed mee en noemt het 'een godsgeschenk'. Zij is een alleenstaande moeder van twee kinderen en studeert geschiedenis. Omdat ze in een specifiek postcodegebied woont kon ze zich aanmelden. Ze werd uitgekozen door loting en zag acht maanden lang duizend euro op haar bankrekening bijgeschreven worden. Het heeft haar geholpen om uit een schier uitzichtloze situatie te komen.

Boukje Schweigman maakt performances die tegen het rituele aanschurken. Ze daagt haar dansers uit om voorbij hun grenzen te gaan, en dan blijkt er nog veel meer mogelijk dan ze dachten. Nu heeft ze een voorstelling gemaakt, Eros, over de vrouwelijke sensualiteit. Het lichaam als bron van geweldige sensaties. Het proces was niet gemakkelijk, want vrouwen hebben eeuwenlang geleerd om hun sensuele lichaam onder de duim te houden. Het was voor Schweigman alsof ze de doos van Pandora opende.

Bas Kosters is een modeontwerper die zich steeds meer manifesteert als beeldend kunstenaar. Zijn werk is exuberant, speels, uitbundig en kleurrijk, maar vergis je niet in de oogverblindende buitenkant: er zitten diepere lagen in. Zoals een sterk betoog over het fluïde karakter van identiteit. Het ambivalente van eenzaamheid. Zelf neemt hij met groot gemak verschillende gedaanten aan: die van het kind, de guru, de verzamelaar. Hij drukt het allemaal uit in de manier waarop hij naar buiten treedt. Of is identiteit toch 'een deur die je niet open doet'?

Forugh Karimi (1971, Kabul) vluchtte 25 jaar geleden voor het geweld van de burgeroorlog in haar geboorteland Afghanistan naar Nederland. Ze werd psychiater. Schrijven is een oude liefde. Nu heeft ze haar debuutroman gepubliceerd, De moeders van Mahipar, waarin ze haar land, speelbal van grote mogendheden, een gezicht geeft. En dan met name de vrouwen van Afghanistan.