De Werkprofessor

Aanspreken zit niet in onze aard. 1. We hebben een ongelofelijke hekel aan het brengen van slecht nieuws2. We mijden risico en pijn.3. We willen bij ‘de tribe’ horen.4. We overschatten onszelf5. We willen koste wat het kost gezichtsverlies voorkomen. Voor onszelf én voor de ander.Je vindt altijd wel een reden om het weg te stoppen in plaats van het uit te spreken. * Feedback kan zowel positief als opbouwend kritisch zijn. * Wanneer je iemand aanspreekt, dan is de lading vaak zwaarder vooral als het gaat om gedrag dat onacceptabel is. Het geven van feedback of het aanspreken is vaak nog lastiger als je net ergens in dienst bent of als je nog vrij jong bent. 
De meeste lading ligt met name van laag naar hoog, van medewerker naar leidinggevende. Een goede tip is om je feedback en nachtje te laten rusten. Je kan er dan vanaf een afstand naar kijken. En als je er dan de volgende dag nog last van hebt, spreek je dan uit. Wees je bewust van het verschil van de verhouding/hierachie (medewerker/ leidinggevende) en vraag jezelf af of het punt dat je wil maken, gekoppeld is aan de doelen.

50 afleveringen Werkprofessor verder en er is niets veranderd.

Een succesvol bedrijf opzetten doe je zo.

Dit is bio-inspired innovatie en wat jouw bedrijf ermee kan.

Hoe jij in de top vijf procent succesvolle bedrijven komt

Psychologische veiligheid is de durf om (inclusie-)risico’s te nemen als je met elkaar werkt of omgaat. Bestaat uit 5 elementen: 1. Delen van je mening en fouten 2. Inclusie: iedereen kan op een volwaardige manier meedoen 3. Inzet en betrokkenheid 4. Creatief en nieuwe ideeën aandragen, durven om de status quo te bevragen 5. Positiviteit: verantwoordelijk delen voor de sfeer 3 factoren die leiden tot psychologische veiligheid 1. Vertrouwen en sfeer van verbondenheid, afspraken met elkaar over samenwerking 2. Vrijmoedigheid, durf je voor jezelf uit te komen, je vrij voelen, kwetsbaarheid tonen 3. Verschil maken, een helder doel waar we met elkaar aan werken en naartoe willen. Om te verbeteren: - Focus op de kern van het probleem, beperk tot 1 van de elementen

Onze primaire instincten zitten ons in de weg, namelijk:1. We willen empathisch overkomen. We geven vaak de daadwerkelijke boodschap niet, al denken we zelf van wel om een ander of onszelf te sparen. 2. Gezichtsverlies voorkomen. Als je ingrijpt dan loop je het risico dat je de sfeer verziekt. 3. Onszelf overschatten. Wij doen het altijd wel goed. 4. Korte termijn focus. We zijn risico en pijn mijdend. Hoe doorbreken we dit? 1. Niet naar elkaar blijven wijzen, het begint bij jezelf. 2. Leer bij elkaar die primaire instincten te herkennen, wat zijn onze ‘smoesjes’. 3. Balans vinden tussen ruimte geven en grenzen stellen. Wat is voor mij wel en niet acceptabel. Als je je niet uitspreekt hierover, dan zullen ze allemaal aannemen dat het voor jou acceptabel is. 4. Aangeven dat het moeilijk is5. Sparren met iemand hoe je iets brengt. 1x, anders is het roddelen. En dan kan je ook tot de conclusie komen dat het aan jou ligt en je de ander niet hoeft aan te spreken.

Zeg Hugo, vond je die zorgbonus echt een goed idee?

Het ligt aan de ander? Toch? Iedereen heeft te maken met sociaal gedoe of situaties die anders lopen dan je had bedacht en gehoopt. Je reageert dan met een oerreflex (fight, flight, freeze). We kunnen dat ook op een andere manier doen en daar worden we gelukkig van, de geluksroute. De ongeluksroute zorgt ervoor dat je verwijderd, afstand gaat houden en passief agressieve relatie kan krijgen. Je hebt een keuze om het contact beter te houden ondanks dat iemand niet helemaal doet wat jij zou willen. Dat is de geluksroute. Hoe ziet de geluksroute eruit? 1. Mensen gedragen zich anders dan jij had gewild. 2. Je voelt die oerreflex. Daar ontkom je niet aan. 3. De keus is dat je als eerste neemt wat het is. 4. Je doet een actie/reactie analyse. Je kan kijken naar waar dit is begonnen, wat ik heb gedaan en hoe je het kan veranderen. 5. Je zet geluksstappen die heel simpel zijn: 1. Kan ik de situatie nog veranderen? 2. Het voeren van het eerlijke gesprek. 3. Kan ik het accepteren? 4. Ga ik weg? Makkelijker gezegd, dan gedaan, dat wel. Zeker als iemand je pijn doet met wat ze doen. Wetenschap maakt duidelijk dat afstand nemen van de reactie en iets anders doen dat wat ingeprogrammeerd is, dat maakt ons gelukkig. Het begint en eindigt bij jezelf. In iedere situatie kan je beslissen of je zelf de regie houdt of dat je als reflex gaat reageren. En dan moet je daar continu aandacht aan blijven besteden. Het kost echt meer energie om de geluksroute te bewandelen, zeker als je aan het leren bent. Zodra je verslapt of moe bent, dan zie je vaak een terugval. In het begin moet je er veel aandacht aan besteden om het echt te trainen. Dan pas ga je je valkuilen herkennen. Het moet een taal worden binnen de organisatie. Je laat het niet gebeuren, mensen mogen niet zomaar roddelen, dus je gaat mensen aanspreken op hun verantwoordelijkheid om een andere route te kiezen die productiever is en die uiteindelijk iedereen gelukkiger maakt.

Hoe vaak word jij uitgescholden op je werk?